Bu gün görkəmli fransız şair Artur Rembonun anım günüdür.
Kulis.az "Günün şeiri" layihəsindən onun "Söz kimyagəri" şeirini təqdim edir.
Bir az özüm haqqında.
İndiyəcən uğradığım dəliliklərinin yalnız bircəsinin tarixi…
Lap çoxdan dünyanın bütün mənbələrini
özümdə cəmləşdirməyimlə fəxr edirdim
və çağdaş rəssamlıqla poeziyanın
ən məşhur örnəkləri məndə gülüş doğururdu.
Qapıların üstündən asılan səfehcəsinə çəkilmiş şəkillərdən,
avara komediantların divarlarındakı afişa
və dekorlarından ləzzət alırdım;
moddan düşmüş ədəbiyyat,
yalnız kilsədə “yaşayan” latın dili,
bisavad müəlliflərin qələmə aldığı
erotik romanlar,
sehrli nağıllar,
əcdadlarımızın keçmişinə ayna tutan nəsr əsərləri,
xırda uşaq kitabları,
əski operalar,
səfeh nəqarətlər,
sadəlövh ritmlər… məni çəkən bunlar idi…
Səlib yürüşləri,
izi-tozuyla birgə qeybə çəkilən ekspedisiyalar,
tarixsiz – quru yerdə qurulan respublikalar,
qan içində boğulan dini müharibələr,
kökündən dəyişən adətlər, insanların köçəri həyatı,
qitələrin iqlimcə bir-birinə qarışması…
bunların sadəcə adı gələndə uçunurdum.
Bütün bu möcüzələrə mən cani-dildən inanırdım.
Mən saitlərin rəngini uydurdum:
A – qaradır, E-ağ, İ-qırmızı, O-mavi,
U isə yaşıldı.
Mən hər bri sait üçün ayrıca hərəkət
və forma müəyyənləşdirdim
və bu hərəkət edən ritmlərin üstündə,
mənə elə gəlirdi ki,
poeziyanın əsas qanununu kəşf etmişəm – demək,
bir gün tez, ya bir gün gec
insan hislərinin bütün mövcud rənglərini üzə çıxaracam.
Əvvəl-əvvəl bu bir məşq idi.
Məşq edə-edə mən sükutun da,
gecələrin də səsini “yazırdım”.
Mən ifadəsi mümkün olmayan şeylərin ifadəsinə çalışırdım.
Başım gicəllənə-gicəllənə dünyadakı bütün “başgicəllənmələri” qeydiyyatdan keçirdim.
Fransız dilindən tərcümə: Cavanşir Yusifli
