Kulis.az Tural Cəfərlinin yeni şeirlərini təqdim edir.
Minimalist düşüncələr
Özümü kredit kartı kimi hiss edirəm,
Alış-verişdən sonra,
Hər gün lənət oxuyur istifadəçilər mənə...
Oğlunu sözləri ilə qucaqlayır,
Müharibədə qollarını itirmiş ata...
Adamlar var üzündə maska ilə də,
Gizlədə bilmirlər qayğılarını...
Zibil qabına atılan dəmir qabları
Qızıl hərisliyi ilə yığırdı bir adam...
Doğma adamların ayrılıqları da
Doğma olur... Unuda bilmirsən...
Yol kənardı oturan uşaq
Əlində quru salfet uzadırdı,
Yanından keçənlərə-
Gözləri nəmli idi...
Kimi unuduruqsa,
Həmişə onlar axtarır bizi...
Gəmi ömrü
Bu adam dolu şəhərin,
Hər yerində banklar var,
Hər yerində bankomat,
Bircə pul üçündümü?!
Bu qədər izdiham...
Hamı tələsir harasa,
Yollar tıxac, siqnal səsi
Bütün şəhərin içində
Ancaq ağaclardı
Tələsməyə yeri olmayan...
Metronun çıxışında
Limon satan qadınlar
Beşini bir manata satdığı limonla
Heç çay içibmi görən?!
Kitab mağazaları
Sükut içində
Oxuyurdu tənhalıq nəğməsini...
Dünya başını itirib,
Adamlar ümidlərini,
Bircə işıq dirəkləri
Mübarizə apara bilir
Qaranlığa qarşı...
Qalan hamı
Təslim olub...
Qurbağa səsində
Uzaqları yaxın edən
Keçmişlə bağlı
Nə düşündümsə
Hamısı məni xilas etdi
Peşmançılıqdan...
Atama, anama borcumu
ödəyə biləcəm belə getsə,
təkcə bu banklara olan borcum
bitmir ki, bitmir...
Yaşamaq
Bir də görürsən ki,
ayaqlarınla yol getmirsən,
Səni aparan
əllərindi…
Ümidlərdən yapışıb
Yaşamağı öyrənirsən…
Bir körpə nə vaxtsa
mərmi səsini
unudacaq…
ancaq bütün səslərdən
qorxmamaq üçün
Nə qədər böyüyəcəksə,
Bir o qədər sükuta öyrəşməyəcək,
İçindəki sükuta…
Paxıl adamları incitməyin,
Azdırmı içində tikanlar bitirməyin
əzabları…?!
Hamı uzaqdan “yaxşı” görünür,
Bəlkə Allah da bizi uzaqdan “yaxşı” görür deyə,
Dünya hələ dağılmır…?!
Müharibənin ölüm pəncəsindən gizlənən körpələr,
Allahın yer üzündə son ümidləridi bəlkə də…
Hər gün bir az da ümidsizlik çökür
Göyün üzünə…
