Kulis.az Mehriban Nağıyevanın təmsillərini təqdim edir.
Tənbəl qarğa
İki qarğa var idi
Biri tənbəl, biri qoçaq.
Tənbəl qarğa bütün günü yeyib içib əylənirdi
Qoçaq isə qış fəslinə azuqələr toplayırdı.
Tənbəl qarğa qonşu idi qoçaq ilə,
Acı sözlər doğrayırdı bıçaq ilə
Deyirdi ki, işin peşən olsun sənin
İşləməkdən günün qara oldu sənin.
Qoçaq qarğa qonşusuna heç fikir də verməyirdi
Yuvasına odun, çör-çöp daşıyırdı,
Qoz fındıq da toplayırdı,
Zəmilərə baş vururdu
Buğdalardan tay qururdu.
Birdən fəsli qış durdu qapıda
Tənbəldə ki, şən yuxuda
Hər yanı aldı qar şaxta
Tənbəl qarğa qaldı darda
Amma qoçaq qarğa bu dəm.
Qış fəslini etmədi qəm
Balaların başına yığıb
Şən mahnılar deyə-deyə
Gözəl şeylər yeyə-yeyə
Yuvasında dincəlirdi.
Sizə deyim tənbəl qarğadan
Acından ölürdü şaxtadan qardan
Hər yeri ələk-vələk elədi
Dedi, ay aman bu nə tələdi...
Uçaraq yaxınlıqdakı zəmiyə gəldi
Gördüyü mənzərəyə dəhşətə gəldi
Zəmi dönüb qar dənizi olmuşdu
Bütün yaşıl otlar güllər solmuşdu.
Soyuqdan az qaldı donub ölə
Tez uçaraq birtəhər gəldi gölə
Əvvəllər göldən xırda cücülər
Tutub yeyərdi
Nə dadlıdır deyərdi
Göl nə gəzir dönüb olmuşdu şüşə
Tənbəl qarğa qaldı üşüyə-üşüyə
Dimdiyi ilə gölü taqqıldatdı,
Buza dönmüş göl onu ağlatdı.
Çox kədərli halda döndü yuvaya,
Ümidi qalmışdı qonşu qarğaya
Utana-utana qapını döydü,
Dilinin altında özünü söydü
Qonşu qarğa qapını gülərək açdı
Mehriban baxışları sanki nur saçdı
Dedi, xoş gəlmisən, ay qonşu
Səndən nə əcəb?
Tez ol söylə mənə gözəl səbəb
Tənbəl qarğa neçə gündü acam dedi
Qoçaq qarğa onu içəri dəvət elədi
Gözəl süfrə açdı dedi qayda belədi
Ye, iç, ay qonşu, doyunca dincəl!
Tənbəl qarğa xeyli utandı,
Yayda qonşusuna dediyi sözlərı xatırladı
Dedi bağışla sənə acı sözlər demişəm
Zəhmətkeş olmaq lazım indi bilmişəm.
Qoy yay gəlsin sənin kimi edəcəm
Əməksevər paltarımı geyəcəm,
Toplayacam çoxlu buğda ot-ələf
Qəlbimi incitdi bu acı kələf...
Qocaq qarğa tənbəli əfv elədi
Bütün qışı qonşusunu yemlədi
Sonra gəldi fəsli bahar
Tənbəl qarğa eylədi ar,
Yuxusuna haram qatdı
Birdəfəlik tənbəlliyin daşın atdı...
Ayı ilə dovşanın əhvalatı
Ayı qış yuxusundan oyandı,
Bir az ətrafına boylandı.
Gördü yaman acıb getdi yemək yeməyə
Həm də kimsəni incidib acı söz deməyə.
Meşənin dərinliklərindən tapdı çoxlu bal
Bal deyim e sənə, yeyib etdi qalmaqal.
Qabağına bir dovşan çıxdı əlində səbət,
İçi dolu kök idi yemişdi əlbət
Ayı səbətə baxıb etdi lağ,
Dedi, bunu yemə, bal ye, ay axmaq.
Dovşan bu dəm ayıya acıqlandı
Sonra bal dolu küpəyə boylandı:
- Bunu yemə, gəl, mən sənə kök verim
Dünyada kökdən ləzzətli şey yoxdur, deyim
Ayı kökdən dişləyib üzün turşutdu
Ağzım acı oldu, deyib dovşanı vurdu.
Dovşan yerə yatıb şillədən yayındı,
Ayının nərəsinə az qala bayıldı.
Ayı çox hirsləndi dedi, balı ye
Gör nə şirindi boynuna, al de
Elə bu vaxt pələng keçirdi yoldan
Dovşanı qurtarmaq istədi dardan
Dedi dostlar deyin görüm nə olub?
Hirsdən, qəzəbdən rənginiz solub
Ayı əhvalatı danışdı pələngə
Dovşan qorxa-qorxa baxdı nəhəngə
Pələng diqqətlə onları dinlədi
Sonra isə əllərini yellədi...
Dedi, dostlar gəlin dava etməyin,
Bir az ağıl işlədin qalmaqala getməyin
Mənim ən sevdiyim qida ətdir
İndicə yemişəm, bu günlük bəsdir
Dostlar, agah olun, bilin ki
Hərənin öz sevdiyi qidası var
Mən nə kök nə bal yeyirəm
Ən gözəl qida ətə deyirəm.
Nahaq yerə didişib qan etməyin
Heç nədən qalmaqala getməyin
Ayı ilə dovşan oldular xoşhal
Elə bu vaxt yoldan keçirdi maral,
Buynuzunda çoxlu ot tələsirdi
Hərdən pələngə baxıb tir-tir əsirdi...
Pələng dedi, qorxma toxam mən bu gün,
Nə gözəldi buynuzların, hörüyün
Maral dedi, xoş sözlər üçün sağ ol,
Bu meşədə hər bir zaman sən var ol.
Təsadüfən eşitdim mən söhbəti,
Ot yeməsəm olmaz gücüm, taqətim.
Mənim üçün ən gözəl qida otdur,
Ondan dadlı gözəl nemət yoxdur,
Dördü də qəhqəhə çəkib güldülər,
Sağollaşıb evlərinə döndülər....
