Kulis.az Gilə Əliqızının şeirlərini tədim edir.
***
Bağın nazın çəkən bağban olsaydın,
Güllərin saralıb, solmazdı dünya.
Sevgi olmasaydı əgər içində
Bir qəpik dəyərin olmazdı, dünya.
Sənin ədalətin incidib, üzüb
Söylə gərdişinə bir kimsə dözüb?
Qarğalar qoynunda səs-səsə verib
Bülbüllər qəfəsdə susmazdı, dünya
Çiçəyi çölündən ayırmasaydın
Bülbülü gülündən ayırmasaydın
Sevəni sevəndən ayırmasaydın
Şairlər zülmündən yazmazdı, dünya..
***
Ol, şair könlümün ilham pərisi,
Qələmim, şeirim, varağım sən ol.
Yazıb şeirlərə tarix eyləyim
Sevən könüllərə sorağım sən ol.
Eşqin yollarında apar izinlə,
Bəzə şeirimi nübar sözünlə.
Yandır ürəyimi odun, közünlə
İstisi soymayan ocağım sən ol.
Ol şair könlümə töhfə, pay kimi,
Tufanlı qışıma bahar, yay kimi.
Parla səmalarda, nur saç ay kimi
Zülmət gecələrdə çırağım sən ol.
***
Kim sevər mənim tək, kim sevər səni,
Uca dağlarına duman eyləyər.
Bütün ümidini sənə bağlayıb
Ömrünə, gününə güman eyləyər.
Kim səni nəfəsi, havası sanar,
Dərdinin əlacı, davası sanar.
Kim səni məskəni, yuvası sanar
Sözünü pozulmaz fərman eyləyər.
Kim səni ünvanı, adı eyləyib,
Kim seni ağzının dadı eyləyib.
Kim səni ocağı, odu eyləyib
Sevdanı dərdinə dərman eyləyər.
***
Sənə doymasam da, yollar içindən,
Hicranın yolunu seçib gedərəm.
Bu nakam sevginin, bir də ki, sənin
Yanından səssizcə keçib gedərəm.
Ağlamaqdan gözüm qaldı qarasız,
Görən eşq əhlində varmı yarasız.
Səni özgəsinə verib çarasız
Ayrılıq şərbətin içib gedərəm.
Düşsə də yollarım dumana, çənə,
Səni unutdurmaz ayrılıq mənə.
Elə sevə-sevə bir ömür sənə
Əlləri uzalı köçüb gedərəm...
***
Ay da yoxdur bu gecə,
Ulduzlar görünməyir.
Gözlərim həsrət yüklü
Ruhum yaman üşüyür.
Dağınıq xəyallarım,
Hardan hara dolanır.
Qaranlıqlar içindən
Tənhalığım boylanır.
Ağlım, fikrim qarışıq,
Nisgilim dağdan ağır.
Bu gecə qış gəlibdir
Ürəyimə qar yağır.
Bu gecə qərib gecə,
Sanki bu dünya dönmür.
Ay da yox göy üzündə
Qəmdən göz-gözü görmür...
***
Xəstə yatağında səndən uzaqda,
Bir günüm uzanıb bir ilə dönüb.
Sənin həsrətindən alışan könlüm
Nə yanıb biryolluq, nə külə dönüb.
İtmişəm özüm də mən ilim-ilim,
Tapmıram izini yanına gəlim.
Səninlə gül açan ilk bahar könlüm
Sənsiz xarabalıq boş çölə dönüb.
Mənə təsəllisən yuxularımda,
Səbəbsən, ümidsən xəyallarımda.
İndi şəhərim də, doğmalarım da
Sənsiz özgələşib, yad elə dönüb...
