Kulis.az gənz yazar Xan Abdullanın yeni şeirini təqdim edir
***
Bir kifir qız sevəsən
O qədər sevəsən ki,
camalın ay görəsən,
Saçları yağlı olsun,
Lakin, mənə düyün kimi,
Bağlı olsun.
Dırnaqları kir-pasaq,
paltarı nimdaş olsun.
Bu yaxsıdır min dəfə,
ki, ürəyi daş olsun.
Qısqanasan yerə-göyə,
qısqanasan, özünə,
pəltək dilindən çıxan,
bircə quru sözünə,
dağ üstə dağ qoyasan.
Tərli əllərini də,
Əlinə götürəndə,
Tanrının əllərini,
Əllərində duyasan.
O qədər sevəsən ki,
yalnız yar olmayasan,
ata, qardaş olasan,
çaş gözünə baxanda,
sevincdən çaş-baş olasan.
Bir əli çolaq olsun,
bir ayağı axsasın.
Yetər ki, məndən başqa,
bir kimsəyə baxmasın,
bir kimsəni görməsin.
Məni heç vaxt atmasın,
mən ölmədən ölməsin.
Danışanda üzünə,
tüpürsün istəmədən.
O qədər sevəsən ki,
pərt olmamağı üçün,
qucaqlayıb öpəsən.
Bukunistdən aldığın,
köhnə-külüş kitabdan,
Lətifə əzbərləyib,
görüş vaxtı deyəsən
gülməli olmasa da,
səni qırmamaq üçün,
uğunacaq bir qızı,
de, necə sevməyəsən?
Mənlə soğan-çörəkdə,
mənlə yağlı xörəkdə,
xəstəlikdə, sağlıqda,
yaxşı gündə, pis gündə,
dursun çiyin-çiyinə.
Məni carəsiz gündə,
atıb, cıxıb getməsin,
Əvvəlkilər nə edibsə,
o da onu etməsin.
Yavrum desin,
tumarlasın saçlarımı,
Bir qocalaq, bir-bir sayım,
bəyazlaşan saçlarını.
Qısqanmasın bir kimsəyə,
bütün qəlbiylə inansın.
Sevsin məni,
sevgisiylə usandırsın, cana yığsın…
Gözəl fahişədənsə,
kifir bir qız sevəsən.
Fahişəlik bədənlə,
məhdudlaşmır. Biləsən.
Hisslərini satan da,
sözlərini satan da,
gözümdə fahişədir.
Mən bilirəm, nə nədir.
Çox qadınlar sevib məni.
Anam kimi sevməzdilər.
Sevsəydilər, getməzdilər.
Anam kimi sevsin məni,
o heç zaman getməsin,
Əvvəlkilər nə edibsə,
o da onu etməsin.
