Bu gün tanınmış şair Xanəmirin doğum günüdür. Bu münasibətlə Kulis.az şairi təbrik edir və onun “İtin yuxusu” şeirini təqdim edir.
İtin yuxusu
ey dili qafil fil faili məchul fani f…
qaranlıqda
işığın düşdüyü yerdə bir it uzanıb yatır
it işıq üstə yatıb bu nə qədimlik
bu nə çərxi fələk tərki dünyalıqdır
itin yatdığı yerdə
torpaq üstdəki işıq iti bətninə alıb.
tanrı naxışı vurub işığa iti. işığı itə salıb
it uyuyur işıq oyaq işığın da yuxusu itin yatmasıyladır
işığı uyuyan görmədim.
it uyuduqca işıq yumşalır işıq piləyə dönüşür
belə getsə, işıq su tək axıb gedəcək
min illərdən uzaqlardan çöllü-biyabandan
qədim bir mağaranın ehtiyatından
gəlib itin röyasının əzabın çəkən
iti hifz eyləyən işıq
axıb axıb axıb uçacaq
gedib peyğəmbərin ayaq izlərini öpəcək
belə getsə demək istəyirəm it oyanıb işıq uyuyacaq
işıq getsə it qalar işığın dibi it
bu işığa yetişə bilmərəm
mən itlə qalaram
bəlkə əsabı-kəhfin saatıdır durduğum yer
gör harda əqrəb oldum
işıq getsə it qalar
bəlkə itin yuxusunu çəkib apara it qurtula…
işıq aldatmasın itin röyasını
özündən yatışından hürüşündən ağırdır
itin əzabı hürüşündən çox röyasındadır
əgər əzabını aparsa bu torpağın üzərindən
mənə nə qalacaq bizə şahidlik edən tapılmayacaq.
işıq həmən alar röyasını aparar
onun əzabına başına bir ad da qoyar
işıq getdiyi yerdə düşdüyü yerini bildiyi yerdə
yuxusuyla bu torpağa bərəkət
mənə əzab işığa röya böyüdən itin
işığın gedib düşdüyü yerdə tanıdığı
tanrım təcəllasın qoru
işığın bətnində uyan it
məncə röyasında
il öncə sahil boyu enərkən
vurularaq öldürülən anasını görür
bu əzablı yatışda analıq var itdir yatışda
bax anası necə zingildəyir ölüm qabağı
bala itin röyasında röyasında yasında
bu uyuyan yavru itsə qaçarkən
anasının ölümündən uzaqlaşarkən
bir uşaq sinəsinə sıxıb qorudu
anasının son ulartısından dönən doyan
ölümü anasına bağışlayan
xəzərin sahilini geridə qoyan iti
üzərində uyuduğu bir parça işıq
onu qoruyan uşağın sinəsidir. nəfsi
o işıq sinəsi hansı saatsa məqam üstədir
tanrı birdir tanrı birdir…
bütün bunları düşündüyümdə
it sadəcə uyuyub qafil
mən düşündüklərim çəkdiklərim
işıq üstəki itə keçir iti köçürür
onun boş röyasını doldurur du
əzablarım yatan itə röya verir di
səbrlə gözləyən ışıq buna görə var dı…
bu da bir azuqəy di…
ışıq görər it getməz
mən itə röyasına
it də ışığa rəhm eylədi iti keçirdi
tanrıyı təsdiqlədik tanrıya təsdiqləndik
zamanı təmizlədık əqrəblərin önünə dolaşan olmaz
yerimizi yurdumuzu bənlədik – bellədik
məhsulumuz bol ruhumuzda yol olsun ya rəbb
bəlkə zəmanəmi bu sirr qoruya… hifz edə
