Kulis.az “Günün şeiri” layihəsindən Nüsrət Kəsəmənlinin “Dəli Zəhra” şeirini təqdim edir.
Uçub gözəlliyi də
Getmişdi ağlı kimi,
Yaşayırdı kəndimizdə
O illərdən ağrı kimi.
Onun durğun yaddaşında
Hələ dava illəriydi,
Bu gün-sabah cəbhələrdən
Nişanlısı gəlməliydi.
Gözləyirdi
İnamıyla,
Ürəyinin vurğusuyla,
Uduzmuşdu tale ilə
Oyunda o,
Əllərini gəzdirirdi
Qoynunda o,
Nişanlısı tanımaz,- deyib
Dəyişməzdi donunu da.
Gözləyirdi bu ümidin
Sonunu da.
Yamanmaqdan üstü-başı
Qalın idi,
Gözlədiyi o yol kimi
Ayaqları yalın idi...
***
Yollar gözündən keçirdi,
İllər üzündən keçirdi,
Ümid izindən keçirdi,
Qocalırdı Dəli Zəhra.
Oyaq idi gecələri,
Evi - kəndin küçələri,
Mürgülüydü hər səhəri,
Sozalırdı Dəli Zəhra.
Tale gəlmişdi tərsinə,
Eşqi durmuşdu qəsdinə,
Hər qış ölümün üstünə
Qıcanırdı Dəli Zəhra...
***
Yaşmağı tanıyırdı
Qalın dodaqlarını
Çınqıllar tanıyırdı
Yalın ayaqlarını
Ətəyi tanıyırdı
Dəcəllərin əlini,
Kəndin bir dənəsiydi
O dava illərinin
Bu qarımış gəlini...
***
Kəndin öz “ağısı”,
Daqqası var idi.
Çapayı, Zahidi, Aqqası var idi.
Biri dinc qoymurdu əlini,
Biri göstərirdi dilini,
Hərəsi bir cür
Hirsləndirirdi dəlini.
***
Xoşu gəlirdi uşaqların
Zəhranın səsindən.
Hamını nişanlısıyla hədələməsindən,
Söyüşü yağış kimi ələməsindən,
Bir çubuq qırıb çinar qələməsindən
Onların dalınca düşməyi.
Hərdən dayananda uşaqlar
Zəhranın da dayanıb
Qorxub üşənməyi...
Beləcə başlayırdı səhər,
Beləcə düşürdü axşam...
Yorulanda dəli,
Yanlarına düşürdü əlləri,
Hərdən hirslənib ataları
Çapayı, Zahidi, Aqqanı döyürdülər.
Yorulub
“Allah baisin evin yıxsın”
Deyirdilər.
Boğurdu qocaları qəhər,
Beləcə düşürdü axşam,
Beləcə başlayırdı səhər...
***
Bir gün əsgər aparırlar
Çapayı, Zahidi, Aqqanı,
Vağzalda hamı sevinirdi
Qaralmışdı Zəhranın qanı.
Beləcə aparmışdılar nişanlısını da,
Gözüyolda qoymuşdular
Neçə gəlini, qızı da...
Ağladı için-için
Yüyürdü qatarın arxasınca;
- Düşün!....Düşün!...
Dişləri kəsirdi dodaqlarını,
Çınqıllar kəsirdi ayaqlarını
Elə bil ağlayırdı
Torpağa möhürlənən
Qanlı izləri də...
Dolmuşdu gözləri
Çapayın, Zahidin, Aqqanın da.
Dolmuşdu gözləri
Qarasaqqalın, ağsaqqalın da...
Saxlamadılar qatarı
Bir dəlidən ötəri.
Yüyürürdü dəli,
Qatarı, relsləri, dünyanı
Söyürdü dəli.
Üzünü cırıb,
Dizinə döyürdü dəli.
Saxlamadılar qatarı
Bir dəlidən ötəri.
***
Peşman-peşman qayıdıb,
Bir dirəyin dibində
Bir az ot atdı Zəhra,
O gündən vağzalda yatdı Zəhra...
