Kulis.az Anar Aminin şeirlərini təqdim edir.
Şəkil çəkə bilmirəm...
Nə varsa sən çəkmisən, şəkil çəkə bilmirəm,
qarışıb bir-birinə boyaqlarım, İlahi.
Bəlkə, göyü zirvələr saxlayır başı üstə,
yerdən göyə dirənib dayaqların, İlahi.
Yerin baca, göyün ev, arada pərdəyəm mən –
aralıqda qalmışam, hələ bəridəyəm mən.
Hamını yuxu tutub, elə bir yerdəyəm mən,
ayaq üstə yatıbdı oyaqların, İlahi.
Yaratdığın hər şeyə vuruldum, – Sənə çatdım,
düşüb burulğanlara buruldum, – Sənə çatdım,
Gecə-gündüz yol gəlib, yoruldum, – Sənə çatdım,
səndən o yana getmir ayaqlarım, İlahi!..
Biri varmış, biri yoxmuş…
Mən ki, ağılsız deyildim, bilmirəm nə üçün, niyə
anam dedi: – Ağıllı ol! Ağıllı olmaq istədim –
Beləcə hər qış gecəsi nağıl dinləyə-dinləyə
göydəki üç alma üçün nağıllı olmaq istədim…
Biri varmış, biri yoxmuş... hər nağıla başlayanda,
dedi: – kiri, sonun gözlə! Susdum, heç alma düşmədi.
Ağzım sulana-sulana anamdan alma istədim,
gözləyə-gözləyə qaldım, göydən üç alma düşmədi…
Günlər ötdü, aylar bitdi, belə qış getdi, yaz gəldi –
nağıl deyə-deyə anam nağıllara atdı məni.
Heç kimə inanmasam da, anama çox inanırdım –
ay ata, neynəmişdim ki, anamda aldatdı məni?..
Dünyanın ən gözəl kəndi
Əliqasımlıdan sonra, Bədirlidən az oyana
Təklədən, Abazallıdan bəri bizim kəndimizdi.
Sağındakı Babaxanlı, solundakı İnilidi
qanrılsan Şiləvəngədən geri bizim kəndimizdi.
O qanrılan... Adəm oğlun vüsal vurar, hicran yıxar,
bu eşq ki, var dinc dayanmaz, onu qovar, bunu sıxar...
Peyqənbər dinsiz-imansız, Şair dərdli yerdən çıxar,
neçə-neçə dərdli kənd var, biri bizim kəndimizdi.
Şairlərdi dərdli yerin dərdini hiss edib duyan,
hara getsək sevinc yoxdu, qəm kədərdi o yan, bu yan...
Başına yaylaq su tökən, ayağını aran yuyan,
bəlkə dünyanın ən gözəl yeri bizim kəndimizdi.
