Kulis.Az “Yeni imza” layihəsindən Pərviz Arifin şeirlərini təqdim edir.
Darıxmaq
Darıxmaq hissi başlar, sözün şirin yerində
Özünlə rastlaşarsan şeirlərin birində.
Qəfil cılızlaşarsan səadətin gözündə
Ürəkdən ağlayarsan xəyalların dizində.
İtirdiyin saf eşqi gəzərsən hər qadında
Baxışların taparsan haçansa övladında.
Zamanla büdrəyərsən əzablı dərd önündə
Ömürdən əl çəkərsən sonuncu ad günündə.
Əcəl son etirafdır hər insanın dilində
Ölüm hədiyyəmizdir yaşam müqabilində.
Bir ağac ömrü
Bu qoca təbiətdə
cavan bir ağac idim
su verdilər böyüyüm...
amma susuz deyildim,
mən əslində “ac” idim.
Böyüdükcə böyüdüm
artdı qolum-budağım
torpaq oldu çarığım
bulud oldu papağım.
Böyüdü yarpaqlarım
çoxaltdılar yükümü.
boy atsam da yuxarı
unutmadım “kökümü”
Düşdüm qara, yağışa
budaqlarım sındılar
yenə məndən zəiflər
“kölgəmə” sığındılar.
Dünən su gətirənlər
Bu gün əzab verdilər.
“belimə” də çıxdılar.
“meyvəmi” də dərdilər.
Külək kimi başımın
üzərində əsdilər
gördülər büdrəyirəm
doğradılar, kəsdilər
Bu taxta pəncərə də
qapı da məndən oldu...
mənə dəyən “balta”nın
sapı da məndən oldu...
Yavaş-yavaş
Bir göz qırpımında sevgi yaşadın
İndi bacarırsan öl yavaş-yavaş.
Bu kədər bir günün kədəri deyil
Damlalar yaradır göl yavaş-yavaş.
Dərdi demirəm ki, dərd olar sənə,
Özüm öz dərdimə gülürəm yenə
Əgər çox yanırsa ürəyin mənə.
Dərdimə şərik ol, gül yavaş-yavaş...
Keçmişə baxıram çoxdu gedənim
Sabah da bu günüm olar dünənim.
Qismət sənin olsun, qalıq da mənim
Sevgini həsrətə böl yavaş-yavaş
Yalan gerçək imiş, həqiqət yuxu
Sənə aldanacaq hələ bir çoxu.
Ömrümün sonuna nə qalıb axı?!
Halallıq istəsən, gəl yavaş-yavaş...
Yağışlı gecə
Göylərdən ayrılan nur damcıları
Torpağı öpməyə çox tələsirdi.
Buludun hönkürüb ağlamağına
Külək də qorxudan tir-tir əsirdi.
Bu yağışlı gecənin
səhərəcən yolu var.
soyuğa dözümlü ol
qarşımızda bir ömür
şaxta, sazaq, dolu var.
əllərin dona bilər
al, geyin əllərimi.
Soyuq olsa hazıram
yolunda bir ocaq tək
yandırım illərimi.
Arzumu buz edir hər soyuq baxış
Közərmək üzrədir odlanan ürək.
Sən mənim gözümdən süzülən yağış
Mən sənin saçına toxunan külək.
Kaş ki fəsil dəyişə
xəyallarım isinə.
Arzularım solacaq
Qəlbin ehtiyacı var
günəşin istisinə.
Yağış yağır hələ də
hava yenə sıxıcı.
Nə soyuq şeirdi bu?!
dəftəri örtürəm ki,
üşüməsin oxucu...
Mərhəmət
Yoxluğun buz edib duyğularımı
De necə sağalım, necə düzəlim?!
Dərdin boğazımda ilişib qalıb
Bir qurtum “ümid” ver, özümə gəlim.
Axı sənə qarşı pis olmamışam...
Kədəri üzündən itirən mənəm.
Sənə üz çevirən “xoşbəxtliyini”
Tapıb, ayağına gətirən mənəm.
Yolumuz ayrıldı gözlənilmədən
Barı yuxuma gəl bir vaxt eləsən.
Mən onsuz heç kimlə yola getmirəm
Sən də inanmıram yola gələsən...
Mən səndən nifrətlə uzaqlaşmıram
Sadəcə başa düş, hər şey dəyişib.
Ağacın sonuncu meyvəsi kimi
Daha ayrılığın vaxtı yetişib.
Mərhəmət hökm edir davranışıma
Deyəsən heç nədən deyilsən agah.
Nə günah etmisən bağışlamışam.
Mən bir az insanam, bir az da Allah...
***
Hər gün həyatımın dadı dəyişir
Doğması dəyişir, yadı dəyişir
Yanımda yatanın adı dəyişir.
Yuxuma gələnin üzü dəyişmir...
