Kulis.az tanınmış şair-yazıçı Zahid Sarıtorpağın tərcüməsində Artur Rembonun sonetlərini təqdim edir.
Qış xəyalları
Mavi ipəklə süslənib bizim çəhrayı vaqon
Yerimiz rahat olacaq.
Bura öpüş ocağı, bura ehtiras yeri,
Eşq yuvasıdır ancaq.
Burda baxa bilməzsən pəncərədən gecəyə,
Qapayarsan gözlərini.
Bir canavar sürüsütək zülmətlərdə qorxudar
Sirli varlıqlar səni.
Sonra duyarsan qəfil, yanağın necə pörtmüş,
Xatırladar həmin an üzündə gəzən öpüş
xırdaca hörümçəyi.
“Tut onu!..” pıçıldarsan mənə sarı yavaşdan,
Dodaqlarım yansa da yanağında təlaşdan
axtarar o böcəyi.
Dolab
Qara palıddan olan oyma bəzəkli dolab,
Getdikcə çox mehriban bir qocaya oxşayır.
Qapılar xırıltılı… içindəki qaranlıq
uzaq illərdən qalma şərab qoxusu yayır.
Canına doldurubdu elə bil o hər nə var,
Saralmış parçalardan, nənə tikməsinəcən.
Qrifonla bəzənmiş çeşid-çeşid yaylıqlar,
Kişi paltarlarından qadın çəkməsinəcən.
Burada həm medalyon, həm süni saclar da var,
Portret, solğun güllər, uşaqlar üçün paltar…
Quru meyvə qoxusu qarışıbdı onlara.
Bətnində nələr yatır, sənin ey dolab, nələr!
Arzun budur içində illərlə bəslənənlər
Qapın açılan kimi faş olsun insanlara!
Mənim bohem həyatım
(Fantaziya)
Köhnə, xovsuz paltomun yırtılmış ciblərində
gizlədərəm əllərimi, hey süzürəm dörd yanı.
Göy qübbəsi altında mən öz ilham pərimlə
Uçub seyr eləyirəm könlüm sevən dünyanı.
Lap balaca uşaq kimi, həyəcanla, tələsik
Şeir toxumu səpirəm şan-şöhrətin şumuna.
Böyük Ayı bürcü baxır, açır mənə ovcunu,
Əynim-başım köhnə-kürüş, sığınıram mən ona…
Yolların qalın tozunda xışıldayır ulduzlar,
Sentyabr şərabının güclü məst etməyi var,
Bu ovqat damır şeh kimi, alnımda gilələnir.
Gözüm süzdükcə hey süzür yırtıq çəkmələrimi,
Əlim corab rezinimi dartıb çalır lira kimi,
Qafiyələrin alovu içimdə şölələnir.
Dərədə yuxulayan
Yaşıl tala boyunca gümüştək parlayan çay,
Çırpır öz nəğməsini sahildə çəmənliyə.
Sıldırımlı dağ yanır günəşin tonqalında,
Sular axan dərədən bir bürkü qalxır göyə.
Cavan bir əsgər yatıb yumşaq otların üstə,
Torpaq adlı yataqdan rahatı yoxdu axı…
Ağzı azca aralı, saçları buruq-buruq,
Soluxmuş bənizindən ilıq bir işıq axır…
Möhkəm yatıb… Gül ətri onu oyadan deyil…
Xəstə bir uşaq kimi yüngülcə gülümsəyir.
Kaş isinə biləydi… – Torpaq yaman soyuqdu…
Qıcıqlandırmır onu meşənin rayihəsi,
Sıxıbdı bir əliylə – qalxıb-enmir sinəsi,
Sağ döşündə görünən bir cüt qanlı oyuqdu...
Yaşıl Kabaredə
Səkkiz gün getdim piyada, daşlar yırtdı çəkməmi,
Yortdum yollarda – təki Şarleruaya çatım.
Çatınca baş vurub girdim “Yaşıl Kabare”yə ki,
Bir az qaxac donuz əti, bir az yağ-çörək dadım.
Doluydu dörd bir yanımda cansıxıcı adamlar,
Uzatmışdım ayağımı yaşıl masanın altına.
Darıxıb gözləyirdim ki, birdən sataşdı gözlərim,
Gülümsəyən xidmətçiyə – dik sinəli qadına;
Sırtıqcasına öpsən də, utanmazdı o məncə…
İştahamı coşdurmağa nə varsa yetərincə,
Güllü boşqabın içinə düzmüşdü qırçın-qırçın..
Gülüb verdi ət qaxacı, yağlı çörəklə birgə,
İçində qürub şəfəqi çaldı qızılı rəngə
köpükləri oynaşan pivə dolusu parçın.
Hiyləgər qadın
Alatoran içindəki yeməkxana zalında,
Yeməyin və meyvələrin ətri canıma sindi.
Önümə dolu boşqabı çəkdim süfrə başında,
Kiçik masam mənimçün kef məclisinə döndü.
Saat vurur… dinlədikcə, mən ləzzətlə yeyirəm;
Qəfildən qapı açılır… oturmuşam hələ ki...
Qulluqçu qız heç bilmirəm nədən təşrif buyurur,
Saçları çox səliqəsiz, yaylığısa çəpəki…
Gəzir çeçələ barmağı çəhrayı yanağında,
Yəqin təzə günah hissi baş qaldırıbdı onda,
Dodaqları şişib-pörtüb sanki alışıb-yanır.
Yüngül toxundu çiynimə… bəlkə də sınayırdı,
Yəqin öpüş istəyirdi. Sakit pıçıldayırdı:
“Bir sən də bax, gör bir nədən yanağım belə donur…”
Yamanlıq
Mərmilər qıpqırmızı-qanlı tüpürcəkdimi
Masmavi göy üzündən ötüşürkən bir ucdan,
Krala qoyun kimi tabe olan alaylar
Diri gözlü ölümə atılırlar bu zaman.
Bu dəhşətli qırğınsa bir dəyirman daşıdır,
Üyüdüb toz eyləyir insan bədənlərini.
(Ah, təbiət, sənintək rahat baxmaq olarmı
Güllər altda çürüyən o cəsədlərə yəni?)
Bəzəkli taxt örtüyü, buxurdanın tüstüsü,
Ruhunu məst eləyən hər cürə tərif sözü,
Və qızıl hərisliyi… Tanrı göz qoyur buna…
Gəlir dərdli bir ana, boğa-boğa ahını,
Qoy kral görsün: necə o qadın, yaylığının
düyününü açaraq, mis pul uzadır ona…
Hökmdarın qəzəbi
Çiçəklikdə dolaşır solğun bənizli kişi.
Əynində qara frak, damağındasa siqar.
İçində – Tuilriylə bağlı xatirələri,
Gözlərində – elə bil, şimşək yatan göylər var.
Hə, kef çəkib durmadan iyirmi il boyunca
İmperator üfürüb azadlığı: “Qoy sönsün!”
Azadlıqsa sönməyib… Şam tək işıq saçsa da
O, şam deyil üfürsən zülmətlərə bürünsün.
O girovdu. Qəzəblə hazırdı ki püskürə,
Lal dodaqları altda hansı sözlərdi görən?
Nə bilək? Süstlük yağır üzündən başdan-başa.…
Eynəkli xaç atası bəlkə düşüb yadına…
O siqar tüstüsünün baxır bulud qatına –
Elə bil Sen-Kluda göyə edir tamaşa.
