Bu gün tanınmış şair Zahir Əzəmətin doğum günüdür. Kulis.az bu münasibətlə şairi təbrik edir və onun şeirlərini oxucuların diqqətinə çatdırır.
Unutqanlıq
Rəqəmləri unuduram
toy günümüzü
nişan günümüzü
ad gününü unuduram
unuduram səhərlər çörək almağı
zibil atmağı
unuduram gecə işıqları söndürməyi
milçəkləri öldürməyi
unuduram
hərdən unuduram
tez-tez unuduram
bir şeyləri kağıza yazmağa,
gecədən əzbərləməyə çalışıram
amma tərslikdən kağızı da evdə unuduram hərdən
sevimli bir qadınla evlənən
sevilən bir kişi üçün bağışlanmaz günahdır bunlar
bir şair üçün bəlkə də yox…
Əsgər məktubu - arxa cəbhəyə
sizə zəfər gətirəcəyik
bizə məktub yazın heç olmasa
sətirlərdən ürəyiniz boy versin
səbirlə dinləyin şikəst qayıdan
əsgər yoldaşlarımızın gecə sayıqlamalarını
üz çevirib getməyin uşaqlarımız dilənəndə
su verin
çörək verin!
atalarımıza siqaret
analarımıza ürək dirək verin…
sizə zəfər gətirəcəyik
bizə barıt qoxusu dadmayan
səhər saxlayın
bir az günəş
bir az dəniz…
bir az da soyuq Xırdalan pivəsi
şəxsən mənim üçün
və sevməyin ay əclaflar
bizi gözləyən qadınları...
Talış kəndi
kirəmitli evlər…
dağların meşələrin boynuna atılmış
qırmızı təsbeh
qoca zaman
sevir yaman təsbeh çevirməyi…
holavar oxuyur evlər
damına qonmuş quşların diliylə
necə ki çəltik vərləri
danışır dalğa-dalğa
içinə doluşan adamların
qarışıq səsləriylə:
- ey riza kişi
bir qırmızı naxışlı beşik düzəldərsən
oğlum olacaq
üç qızıma tək qardaş…
- ey riza kişi
bir kisə düyü verəcəyəm
bir kisə düyü
oğlum olarsa…
gülümsəyir qoca riza
baxıb iri əllərinə
- oğlun olarsa
adını nəsir qoyarsan… nəsir…
məndən də beşik hədiyyəsi…
gülüşür qadınlar
palçığa batmış ayaqları şəndir…
qoca zaman
sevir yaman palçıq yoğurmağı…
***
İndi işə gedəcəm
sən “zibili atmağı unutma” deyəcəksən
uşaq arxamca ağlayacaq
“ata” kəlməsi yapışacaq ətəklərimdən
qaçaraq atılacam küçəyə
amma unutmayacam zibili atmağı
on saat işləyəcəm
günəş batarkən dönəcəm evə
bir qucaq təbəssümlə
“sən zibili at” deyəcəksən
uçaq sarılacaq ayaqlarıma
birlikdə zibil atmağa gedəcəyik
zibilliyin üzərinə sallanan söyüd budaqlarına
barmağını uzadan körpə “gül” deyəcək
birdən gül qoxusu yayılacaq zibilliyə
sonra bütün şəhərə
sonra bütün məmləkətə
“ata” və “gül” kəlmələri
unutdurar günəşin yoxluğunu
***
Elə də pis deyil həyatımız
kirayə evimiz, sevimli arvadımız var
günəş gülümsəyərək toxunur pəncərəmizə
hərdən danışmağa, hərdən susmağa
hərdən gülməyə icazəmiz var
bizə seçim haqqı verilib!
hər zaman ölməyə icazəmiz var
