Kulis.az Şəhriyar Del Geraninin tərcüməsində Konstantin Simonovun “Gözlə məni” şeirini təqdim edir.
gözlə məni, gələcəyəm, gözlə bu qayıdışı...
gözlə kədər gətirəndə məşum payız yağışı.
gözlə qarı sovuranda oynaq küləyi qışın,
hər tərəfi bürüyəndə istilər, gözlə məni...
başqaları kimlərisə unutsa da dünəndən,
lap bir sabah məktublarım kəsilər, gözlə məni...
gözlə məni doğmalar da gözləməkdən bezəndə.
gözlə məni, gələcəyəm, gözlə bu qayıdışı,
“unut, dönməyəcək” deyən heç kəsi bağışlama.
ümidləri üzülsə də anamın və oğlumun
sən heç nəyə inanma...
lap elə dostlarım da gözləməkdən yorulsun,
qoy elə ocaq başında bir məclis də qurulsun,
acı şərabla ansınlar ruhumun xatirəsin
sən heç kəsə qoşulma...
gözlə məni, gələcəyəm, gözlə bu qayıdışı,
ölümlərin acığına dönəcəyəm bir sabah.
gözlə məni, gələcəyəm, gözlə bu qayıdışı,
gözləməyənlər desinlər “bəxti gətirdi”,
ey vah...
axı onlar nə bilsinlər mən necə qayıtmışam?
gözləməyinlə qorudun sən məni od-alovdan.
bunu bizdən savayı kimsə bilməz, beləcə:
Ki, sən başqa heç kəsin gözləmədiyi kimi
bacardın gözləməyi
Və gözlədin sadəcə...
Şeirin orijinalı
ЖДИ МЕНЯ
Жди меня, и я вернусь.
Только очень жди,
Жди, когда наводят грусть
Желтые дожди,
Жди, когда снега метут,
Жди, когда жара,
Жди, когда других не ждут,
Позабыв вчера.
Жди, когда из дальних мест
Писем не придет,
Жди, когда уж надоест
Всем, кто вместе ждет.
Жди меня, и я вернусь,
Не желай добра
Всем, кто знает наизусть,
Что забыть пора.
Пусть поверят сын и мать
В то, что нет меня,
Пусть друзья устанут ждать,
Сядут у огня,
Выпьют горькое вино
На помин души...
Жди. И с ними заодно
Выпить не спеши.
Жди меня, и я вернусь,
Всем смертям назло.
Кто не ждал меня, тот пусть
Скажет: — Повезло.
Не понять, не ждавшим им,
Как среди огня
Ожиданием своим
Ты спасла меня.
Как я выжил, будем знать
Только мы с тобой, —
Просто ты умела ждать,
Как никто другой.
1941
