Kulis.az “Yeni imza” layihəsindən Saqif Zeynalın yeni şeirləini təqdim edir.
İndi uzaqlardan
İndi uzaqlardan
Uzaqlardan bir qız gələ
Ayaqları gülə-gülə
Əlləri oxuya-oxuya
Nəfəsi sevgi qoxuya...
İndi uzaqlardan bir qız gələ,
Ahmet Kayanın sazının telində
Adamın qulağına
Sevgi pıçıldaya...
Sonra səssizliyə gömülə
Adamın qulaqları,
Paralana bir doğma öpüşə
Liman olmayan dodaqları...
Sonra ayağı məktublu quşlar kimi
Uçub gedə adamın ruhu
Uçub gedə o çapıqdan...
Uzaqları gözləmə
Bədənimdə çox soyutdum,
Çox soyutdum ayrılıqlar mərmisini.
Çox iriçaplı ayrılıqlara
Vətən oldu bədənim.
Əllərimlə tutdular,
Tutdular məni.
Əllərimlə vurdular,
Vurdular məni.
Əlim necə də ağır imiş, İlahi!
Kimsəni vurmaq üçün qaldıra bilmədim
Endi əllərim, öz başıma endi.
Ayaqlarımla çıxıb getdi gedənlər,
Məndən gedənlərin ayaqları olmadı.
Mən ayaqsızlığımın üstündə dayanaram düşündün...
Yollarımı da gözü dolusu verdim,
Verdim bütün yollarım sizin olsun, dedim
Gedin, gedin, ayağınız xeyrə işləsin...
Uzaqlara salladım baxışlarımı,
Kəsdilər, işığını kəsdilər.
Bir cüt quyuya düşdü gözlərim.
Yollama,
Baxışlarını uzaqlara yollama,
Gözləmə,
Bir də uzaqları gözləmə,
Gözləmə, qürbət bədənim...
Qaçqın iti
Quyruğunu bulamaz,
Hərdən yorğun-yorğun
Başını yelləyər,
Hürməzdi.
Heç mırıldamazdı da
Qapısını qoruyan itlərin yanında.
Elə bil bizimlə gəlməməli,
Həyətimizi yiyəsiz qoymamalı,
Qalıb düşmənlərə hürməli idi.
Hər gün bir az qocalırdı ağzından,
Hər gün bir az kədərli görünürdü qocalığından.
Qocalanda dünyanın ən yazıq canlısına çevrilirmiş itlər...
Öləcəyi axşam bir ağız ulamışdı.
Nənəm "Ay it, öz başını ye" demişdi.
Səhər öldüyünü biləndə ağlamışdı...
Qürbətdi vətən
Tanrım, gəl də bir sığal çək
Saçımın tumar yerinə.
Hicran ki var qoyub başın
Gözümün xumar yerinə.
Qəribə qürbətdi vətən
Boynuna minnətdi vətən
Yara düşübdü həsrətdən
Könlümün qubar yerinə.
Əllərimi göyə sərdim
Göz yaşımla gün becərdim
Neçə-neçə həsrət dərdim
Bir vüsal nübar yerinə.
Ta
Nə yaşasam indən belə
Nə yaşasam yarıdı ta.
Ömrün şanı ballanmalı
Vaxtım işçi arıdı ta.
Göz əriyib yaşa çıxır
Üz bərkiyib daşa çıxır
Dostun haqqı başa çıxır,
Üzüm haqqa sarıdı ta.
Ayrılığa dözərlər də
Qocaldıq da gözəllərdə...
Sevdiyimiz gözəllər də
Unudalı... qarıdı ta...
Gedər
Gedənlər xəbər salmaz
Yerindən durar gedər.
Baxmaz, ardına baxmaz
Nə yuva arar, gedər.
Udub içinə səsin
Yolun, izin, nəfəsin
O yar dərdin ölkəsini
Sinəmdə qurar gedər.
Ha haylayın, çağırın
Adamlar dalğın-dalğın...
Karvanlar yorğun-yorğun
İtləri yorar gedər...
