Bu gün böyük Azərbaycan rejissoru Rasim Ocaqovun doğum günüdür. Rasim Ocaqov qeydsiz-şərtsiz bizim mühit üçün böyük sənətkar idi.
İstər yaradıcılığının ilkin dövrlərində operator kimi, istər əsas dövründə rejissor kimi kinomuz üçün böyük işlər gördü. Onun avtobioqrafiyasına nəzər salanda görürsən ki, operator kimi işlədiyi filmlər elə də məşhur deyil. Bunların içində ən məşhuru Eldar Quliyevin “Bir cənub şəhərində” filmidir. Ancaq rejissor kimi işlədiyi filmlər nəinki məşhurdur, hətta dillər əzbəridir. “Tütək səsi”, “Ad günü”, “İstintaq”, “Ölsəm, bağışla”, “Təhminə”, “Həm ziyarət, həm ticarət...”, “Otel otağı” milli kinomuzun əvəzsiz inciləridir.
Bu gün ömrünün 50 ilini Azərbaycan kinosuna həsr edən və gələcək nəsillərə biri-birindən gözəl filmlər yadigar qoyan bu böyük sənətkar yaşasaydı bu gün 84 yaşını qeyd edəcəkdi.
Ad günündə Rasim Ocaqovla maraqlı bir xatirəni yada salmaqla ustadın ruhunu şad etmiş olarıq.
Rejissor Şamil Mahmudbəyov C.Cabbarlı adına “Azərbaycanfilm” kinostudioyasında axşamçağı, işdən sonra içmək istəyirmiş. Mağazaya gedib, hər şey alır, otağa gələndə tək olduğu üçün boğazından heç nə keçmir. Həmin vaxtlar Rasim Ocvaqov kinostudiyanın pavilyonunda çəkiliş aparırmış. Tez ora gedir ki, Rasim müəllimi çağırsın. Baxır, çəkiliş bitib, qapılar bağlanıb, bütün heyətlə birgə Rasim Ocaqov da çıxıb evinə gedib. Şamil müəllim elə darıxırmış, Rasim Ocaqovun kinostudiyaya gəlməsi üçün hər şeyə hazırmış. Amma nə etsin? Çox düşünəndən sonra axır ki, tapır və özünü yaradıcılığa qapdıranda kənar işlərə diqqətsiz olan Rasim müəllimin evinə zəng vurub deyir: “Pavilyonun işıqlarının hamısını yanılı qoymusan!”
Gur projektorlar, çəkiliş üçün nəzərdə tutulan başqa elektrik cihazları bir neçə dəqiqədə ağlagəlməz pul yazırdı. Odur ki, Rasim Ocaqov başqa kimisə axtarıb vaxt itirmək istəmir, pavilyonun açarını götürüb həyətə qaçır, taksiyə minib kinostudiyaya gəlir. Və gəlib görür ki, yalandır. Pavilyonun işıqları sönülüdür. Bu zaman Şamil Mahmudbəyov əlində araq koridora çıxır:
- Nə qədər xahiş etsəm ki, gəl içək, yorğunluğu bəhanə edib gəlməyəcəkdin. Bağışla, səni aldatmağa məcbur oldum.
Rasim Ocaqov başını bulaya-bulaya gülür və həvəslə Şamil müəllimin stol açdığı otağa keçir.
