Kulis.az gənc şair Rahil Tahirlinin şeirlərini təqdim edir.
Bir də məndən bax özünə
Gəlib qaranlıq içində
Qara bürünürsən, Allah.
Bir də məndən bax özünə,
Necə görünürsən, Allah.
Gün göstərib çiçəklədib,
Sonra da qar atma daha.
Və xoşbəxt ola bilməyən
Adamlar yaratma daha.
Nədir bizdə bu ağırlıq,
Adına da dərd deyirlər.
Namərdliyi insan edir,
Dünyaya namərd deyirlər.
“Ol” dedin, oldu olanlar,
Dilin gəlmir dağıtmağa.
Bilirəm, sən də bezibsən,
Əlin gəlmir dağıtmağa.
Gəlib qaranlıq içində
Qara bürünürsən, Allah.
Bir də məndən bax özünə,
Necə görünürsən, Allah.
Adam da günəş kimi
Baxma nəsə etmirəm,
Edəcəyəm, darıxma.
Özümü burda qoyub
Gedəcəyəm, darıxma.
İndi durub baxıram -
Hər şey veyil-veyilmiş.
Mənim dediyim dünya
Heç bu dünya deyilmiş.
Guya başqa nə olur?..
Əzəl və əcəl olur.
Adam da günəş kimi
Üfüqdə gözəl olur.
Yanmağı dərd etmə, könül
Gül içindən açılar gül,
Gül açmasa, gülü neylər.
Yanmağı dərd etmə, könül,
Od əl çəkər, külü neylər.
Bilən bilməz, bilə bilsə...
Vuran elə tutan əlsə...
Üstünə qorxular gəlsə,
Qala bilsən ölü, neylər.
Balıqdı da... dildə balıq,
Qoysan, durmaz əldə balıq...
Yar, sıxılar göldə balıq,
Dərya bilən gölü neylər.
Bu qızı küçəmi doğub
Bu qızı küçəmi doğub,
Deyirlər küçə qızıdır.
Gündüzlər gözə görünməz,
Bəxtəvər gecə qızıdır.
Bir yol evə yığışmayıb,
Yanıb, qaralıb küçədə.
Tutub ananın qarğışı,
Böyüyüb qalıb küçədə.
Küçə qızı bu küçəni
Yol eləyib, yoldan çıxıb.
Nəyi var yolda itirib,
Nəyi varsa yoldan çıxıb.
Heç həyacan keçiribmi,
Görən qəlbi alovlanıb?
Göz vuran gözündən vurub −
Ən əvvəl gözü ovlanıb.
Yəqin çağırıb anası,
Sorağı yetməyib qıza.
O qızlıq edib, küçəsə
Analıq etməyib qıza.
***
yaşadıqlarımızda
arzuladıqlarımızı
tapa bilmirik
bunu səndə gördüm
sənə çatdığım an
arxasınca qaçdığımın
sən olmadığını anladım
həzin musiqi altında
bir nöqtəyə baxıb
uzun-uzadı düşündüyüm
qız deyilmi bu qadın
niyə həsrətini çəkdiyimiz
nə varsa
sevdiyimizi düşünürük
həsrətlə bitib
həsrətlə başlayırsa
sevdalar
mən həsrəti sevirəm
mən toxunmağı düşündüyüm an
içimdə yaranan hərarəti sevirəm
mən yerini bilmədiyim
amma həsrətini çəkdiyim
səltənəti
səadəti sevirəm
mən əlçatmazlığı sevirəm
mən dabanımı qaldıranda belə
əlimin bir barmağı dəyən
yüksəkliyi sevirəm
mən gəminin bir addımlıq məsafəyə qədər
yanaşmağını
yaxınlaşmağını
mən yolun bir addım qısa qalmağını sevirəm
mən ömrün dar köynək kimi
əyinə gəlməməyini sevirəm
mən sevdikcə həsrətə yenilirəm
mən sevgiyə qalxdıqca
həsrətə enirəm
sevgilər həsrətin yanında
kiçik qalır
neçə-neçə sevgi gizlənir
bir həsrətdə
İnsan sevdiyini yaşaya bilmir
insan arzuladığı andakı
dəlicə istəyi
ehtirası
yaşadığı ana daşıya bilmir
elə həmişə nəyisə
kimisə istəyir
yaşamağın bir adı da arzulamaqdır
insan ehtiyacı olanda axtarır
insan ehtiyacı olanı axtarır
bütün sonluqlar tamamlanmamış görünür
ehtirasını öldürdüyün andan sonra
arzuladığın
darıxdığın qadın varsa
odur sevdiyin
toxunulan andan
fəthedilmiş sayılır qadın
