Kulis.az ARB kanalında yayımlanan “Xalqın şairi” layihəsində ikinci yerə layiq bilinən Salyanlı şair Həsən Kürün şeirlərini təqdim edir.
Boynubükük Xeyir Duası
Boynunu büküb deyəsən
Anamızın boynumuzdan
Asdığı xeyir duası
Bir ağaca söykənmişik
Ayağını tikan basıb
İçini qurd-quş dağıdır
Başında bayquş yuvası
Boğduq körpə ümidləri
Gözlərini açan kimi
Beşikdəcə, nəfəs-nəfəs
Biz heç kimə daş atmadıq
Bu küçüklər kimindi bəs!?
Belimdə xəncər pas atıb
Cibimə saldığım əli
Şaxta vurdu, boran kəsdi
Bu nə abırsız həyatdı
Dünən dost dediyim adam
Bu günləri "filankəsdi"
Sən də ağ günə çıxmadın
Az qalxmadın hündürlüyə
Ürəyini yormaq üçün
Az öz-özündən qaçmadın
Ayağını qırmaq üçün
Bir ovuc torpağı büküb
Döş cibində saxlayırsan
Başını basdırmaq üçün.
Nə deyirsən, bəlkə gedək
Onsuz bir işə yaramır
Muradını itirənlər
Bəlkə xoşbəxtliyi tapır
Həyatını itirənlər
Çək belini bu ağacdan
Ayağını tikan basıb
Başında bayquş ulayır
Bu ağac bar verməyəcək
Başımızı qurdalayır
Dilənçi
Səni vaqon-vaqon gəzib
Soruşmuşam qatarlardan
Küçələrdən, səkilərdən
Hörümçəkli divarlardan
Soruşmuşam səni inan
Sənə oxşar hər qadından
Hətta qəbristanlıqdakı
Gor qazanın arvadından
Unutmuşam ev-eşiyi
Sizin qapıda yatmaqdan
Dilənçi cildinə girib
Qardaşını aldatmaqdan
Qapı qonşularınız da
Baxıb şübhələnir hərdən
Hər gün axşam anan mənə
Yemək verir pəncərədən
Arada bir dərdləşmişik
Atandan da söz almışam
Atan mənə qardaş deyir
Gör nə qədər qocalmışam
Sən Allah qurtar tərsliyi
Təmizlə qəlbindən kini
Yoxsa gec-tez qapınızdan
Qovacaqlar dilənçini
Allaha əmanət
Hərə bir şeylə başını qatır bu dünyada
Külək yarpaq yeyir, torpaq yağış, əcəl ət
Bir gün hamı gedir,
Bir gün hamının arxasınca göz yaşı atırlar
"Allaha əmanət!"
Biz də gedəcəyik hamı kimi
Tapdaladığımız qarışqaların balaları meyitimizi didəcək
Mənim atam, qaz kəsiləndə əsəbiləşən,
işıq gedəndə qarğış edən adamdı
Mən gedəndə kimə qarğış edəcək?!
Mən öləndə çaqqallar ulayacaq sevincindən
Bayquşlar nəğmə oxuyacaq
Sonra yağış yağacaq
Torpaq fəhlə paltarı qoxuyacaq
Heç sən də çox qalmazsan
Sən də gedərsən, unudularsan
Zaman ötdükcə qərənfillə baş daşını aldadar əzizlərin
Bir gün yiyəsini axtarar
Sahildəki ayaq izlərin
Gəl gedək, qaçaq
Bu dəfə yaşamaq üçün yox, ölmək üçün yorulaq
Nə qədər ki Adəm kimi qovulmamışıq
özümüz cəhənnəm olaq
Doxsan altının martı
Qalmadı bahardan, payıza qədər
Yenə qaranquşlar bizi aldatdı
Dünyanı yaxşı yer bilib gəlmişdik
Bizi Yaradanın özü aldatdı
Mən uşaq olmadım, ola bilmədim
Nə ay işıq saldı yolumun üstə
Nə səhər açıldı ay çəkiləndə
Bütün oyuncaqlar andını pozdu
Atamız əliboş evə gələndə
İlahi! Üzümün nurun itirdim
Torpağın içində, tozun içində
Heç biri mən deyən kimi baxmırdı
Baxdığım o qədər qızın içində
Mən idim küçədə sevinc dilənən
Hər üzü güləni doğma kəs bilən
Otağın küncünü ana qucağı
Evin divarını müqəddəs bilən
Payıza əyildi, qışa əyildi
Yazın əvvəlində bitən uşaqlıq
Bəlkə də gözümdən yerə düşərək
Yem oldu köpəyə, itə uşaqlıq
Qalmadı bahardan, payıza qədər
Yenə qaranquşlar bizi aldatdı
Dünyanı yaxşı yer bilib gəlmişdik
Bizi Yaradanın özü aldatdı
Pəncərə
Oğlu müharibədə itkin düşən analara ithaf edirəm
Yenə həmin pəncərə
Yenə həmin intizar
Nə ölüsün gətirən
Nə "diridir" deyən var
İyirmi dörd yaşı var
Ağrısı-acısının
Əlləri tir-tir əsir,
Üzünə qırış düşüb.
Küçəyə boylanmaqdan
Gözünə qırış düşüb
Səhər yediklərini
Axşam çağı unudur
Hərdən yerə yıxılır,
Evin divarlarından
Yapışmağı unudur
Nə yaşını düz bilir
Nə yetmiş illik adın
Bircə...
Oğlunun getdiyi gün
"Gül kimi" yadındadı
Təqvimin rəqəmləri
Amansız cəllad kimi
Hər gün bir az öldürür
Nə zəng gəlir, nə məktub
Nə həyətdə it hürür
Yazıq əldən düşdüyün
Cana doyduğun bilir
Nə oğlunun yerini
Nə də şəkillərini
Hara qoyduğun bilir
Heç kim ondan danışmır
Hamı onu unudur
Ən yaxın bildiyi də
Bir gün evin nömrəsin
Bir gün yolu unudur
Ayda-ildə bir dəfə
Qəfil qapı döyülür
Qonşunun kiçik qızı
Duz istəyib qayıdır
Yenə həmin pəncərə
Yenə həmin intizar
Sabah gün doğacaqsa
Demək hələ ümid var
Öləsən
Bir gün qələmin sına
Yox olasan, öləsən
Səssiz-səssiz bir küncə
Sıxılasan, öləsən
Mən axı gün görmədim
Nə qəribə həyatdı
Allah məni yaratdı
Doğulasan, öləsən?
Heç xəbərin olmaya
Qarasından, ağından
Bir gecə yatağından
Yıxılasan, öləsən
Bəsdir oyuncaq oldun
Bu dünyanın nazına
Ananın ağ saçını
Keçirib boğazına
Boğulasan, öləsən
Gözümün yaş vaxtı
Cavan ömrün ilişə
Əcəlin boş vaxtına
Yaradan rəhm etməyə
Gözünün yaş vaxtına
Can verəsən qadası
Rəngin ola sap-sarı
Atanın duaları
Düşə sərxoş vaxtına
Anan özün itirə
Saçı boğa barmağın
Ağlayıb, sızlamağı
Düşə əzrail bəyin
"Ürəyi daş "vaxtına
Həmişə dərd-qəm yeyən
Gün üzünü görməyən
Cismini tapşıralar
Torpağın qış vaxtına
Bayquş Yuvası
Yuxuya getmək olmur
Döşəyin soyuq yanı,
Qucağımda balışla
Qırışmış ağ köynəyim
Dolabdakı ütüyə
Dillənir ki, bağışla
"Zibil maşınlarına"
Hopan qoxu kimidir
Tənhalığın qoxusu
Uzaqdan hiss olunur
Burnunu tutanların
Tanıyıram çoxusun
Əllərim, nəbzim kimi
Dinc dayanmır yerində
Əsir, əsir...
Qırış doğan sifətim
Qocalmağa tələsir
Nə qapımın zəngi var
Nə mətbəxin qadını
İndi yaxşı bilirəm
Üç gün əvvəl dəmlənmiş
Acı çayın dadını
Bir qərar ver İlahi
Çək daha birimizin
Ayağının altından
Cırıldayan stulu
Ya bu tənhalıq, ya mən!
Bir şəhid atasının
Başındakı sonuncu
qara tüklər kimiyəm
Tənhayam mən!
