Kulis.Az gənc şair Tural Turanın “İlaxır gündəliyi” şeirini təqdim edir.
İlk oğurluq həyəcanını
papaq atarkən yaşadıq qapılara.
Hər il saflığımızın bir tikəsi ilişib qaldı,
Qonşu pilləkəndəki tappıltılarda.
İlk oğraclığımız da
qapı pusarkən pıçıltılarda
inilti axtarmaq olmuşdu.
Səmənin taxılı sıx elədik ki,
İlimiz bərəkətli olsun.
Yumurtanı bir-birinə vura-vura
Bərəkət döyüşdürdük ovuclarımızda,
Atalarımız da it qapışdırdı,
Xoruz döyüşdürdü uduşu 5 manatdan.
İlaxır çərşənbədə fallıqlardan
ilk oğurluqlarımız başladı,
Arvadların ağızlarında manşet olduq.
Axşamına küçənin kişilərinə qoşulub
Basılmış itləri basdırmağa üz qoyduq.
Şər vaxtı toran küçələrdə traktorların
təkərlərini sökdük novruz tonqalına.
Əkinlərimiz şumsuz qaldı bu ildə...
Bu bahar zoğalımız tumurcuqlamadı nədənsə,
Təkcə iydə çiçəklədi, iydə...
Bu millət tonqalların üstündən
hoppana-hopana yüngülləşdi, əkə.
Üzümüzün həyası atılan papaqlara
Pişik, siçan leşləri qoyulanda yırtıldı.
Qapımız döyüləndə üzümüz qızarmadı,
Qapımızı döyənə söyüb, bu biri küncdə
Pəncərəmizi pusanın qapısını bağladıq.
