Bu yaxınlarda əziz dostum Elşad Barat məni Qismət adlı bir şairlə tanış elədi. Tanışlıq söhbətimizdə məlum oldu ki, Qismət indiyə kimi heç yerdə çap olunmayıb. Geniş auditoriya kimi şeirlərini ilk dəfə “Xalqın şairi” verilişində oxuyub. Bizim üçün də bir neçə şeir oxudu. Mən onun şeirlərində özünəməxsus, bitkin bir şair gördüm. “Bəs, təxəllüsün necə gedir?” - soruşdum. Bizim, axı, Qismət adlı məşhur şairimiz artıq var. Dedi, “Xalqın şairi” müsabiqəsində Qismət Məsimov imzası ilə çıxış eləmişəm. Mən onun üçün yeni imza, təxəllüs axtarmağa girişdim. Soruşdum ki, bəs, atanın adı nədi? Dedi, atamın da adı Məsimdi. Dedim, bəs, Qəbələnin hansı kəndindənsən? Dedi, məşhur Vəndamdanam. Əladı ki! Dedim, gəl, indən belə sənin imzanı Qismət Vəndam eləyək, razısanmı? Gülüb, dedi, həə, mənim də xoşuma gəldi. Sonra dedim, həm də bəri başdan bil ki, əvvəlcə sənə Qismət Van Damm deyəcəklər, ona da hazır olmalısan. Olacaqsan poeziyanın Van Dammı. Ancaq deyib-deyib yorulacaqlar, sonda yenə bizim üçün Qismət Vəndam olacaqsan.
Qismət Vəndamın bir neçə şeirini sizlərə təqdim eləyirəm və ona yeni yaradıcılıq üfüqləri arzulayıram.
Murad Köhnəqala
***
Bəxtim aydın səma mən gün görmürəm,
Bilmirəm qalmışam nə kölgəsində.
Adamın gülüşü xəyala dalır,
Böyük arzuların düşüncəsində.
Yüyürsəm nəfəsim çatarmı görən,
Bir dua yolu var məndən arzuya.
Hə dəfə arxamca su atan zaman,
Anamın göz yaşı qarışır suya.
Bu qədər istiyə alışmır hələ,
Kimin ölüm günü isidər səni .
Hardasa bir isti ocaq küncündə,
Bilirəm bir soyuq düşünür məni.
Nə bilim sonuncu sözüm hansıdı,
Hansı vəfasıza nəğmə yazacam.
Səhərdən səsinin sehrində idim,
İndi başdan-başa qulaq asacam.
Sevgimin alnında tər damlasısan,
Sevmək gecikəndə ağlamaq deyil.
Saatı nəbzinin üstə bağlamaq,
Nəbzini zamanla bağlamaq deyil.
Bəzən həyat rəngi düşür sevgiyə,
Sanırsan bahalı ürək qurtarıb.
Adam xanımına şer oxuya,
O da qayıda ki çörək qurtarıb.
Nəyindən bezmisən asa bilərəm,
Bir edam ağacı göyərdib dərdim.
Amma sən ümid ver qalxım ayağa,
Tabut taxtasından ömür düzəldim.
Yaxşı dəli çıxar məndən istəsən,
Heç nə istəmirsən ürəyi buzsan.
Deyirsən şerdən nə tapmısan sən,
Mən şer yazmasam sən adi qızsan.
***
Günahdan qaçmaqdan taqətim itib
Yenə sənə döndüm niyə? Bilmirəm...
Sənçün darıxmaq da tükənib itib
Oyan aç qapını döyə bilmirəm...
Sənin ayrılıqdan uzun saçını
Yenidən yoluma biçib gəlirəm.
Bütün əyin-başım sevgi tozudu
Yüz dənə ürəkdən keçib gəlirəm.
Fələyin gözündə nə divar, nə sən
O, bilir ürəkdə hansı gedişdi.
Bu tavansız otaq, bu da ikimiz,
Qapını bağlamaq mənasız işdi.
Bəlkə unutmusan yadından çıxıb,
Hər dəfə saçını hördüyün tərəf.
O qədər əlvida sözü çırpılıb
Qırılıb qəlbində sevdiyin tərəf.
Kimə hədiyyədi, kimə yuxudu
Arzuya açılmır bazar dünyada.
Gedirsən, ya məni, ya dünyanı al,
Tanrı da mələksiz azar dünyada.
Həsrətdən şeytanın qulağınacan
Nə qədər daş görsəm yığmışam, oyan!
Bu qədər dərdimlə, məhəbbətimlə
Sənin ürəyinə sığmışam, oyan.
Bəlkə şimşək kimi çaxdım ömrünə
Bulud da bu boyda eşqi saxlamaz.
Sən yağış damcısı yarpaq könlümə,
Damcılar yarpaqda yaşayır bir az!!
Məni özünə qat
A çay, məni özünə qat,
qumun olum, daşın olum.
itim batım bu səsində,
bir azca yoldaşın olum.
kimisə tox eliyəcək,
ac balıqla gecələyim.
bir balıqçı tilovunu
ümid olub silkələyim.
bir küləkli yağış gəlsin,
paltarımı yel aparsın.
dünyaya yenidən gəlim
yaddaşımı sel aparsın.
A çay, məni özünə qat
bir az su ömrü yaşayım.
axa-axa təmizlənim
sonra bu ömrü yaşayım...
***
Elə düşünmə ki səsin duyulmur
Hər gün neçə qəlbin çağırışı var
Amin eşitməkdən tutulub göylər,
Qarışqa duası, fil qarğışı var...
Hardasa bir günah bəzənir indi
Güzgü qarşısında əlində daraq
Kimisə şeytanla tanış etməyə
Cəhənnəm rəngində bəzənir dodaq...
Bu ürək, bu yoxuş bu ömür yükü,
Oğulsan arzundan o yana boylan.
Bir də görəcəksən anan deyilmiş
O qızın evidi xonçayla duran...
Göylərdə fırlanır yenə də bir daş
Kiminsə bəxtinə çırpacaq özün.
Bəlkə günahını siləcək tanrı
Qonşu çəpərindən baxan yalqızın.
Arzumu deməyə yadırğamışam,
Mənə ümid topla mənə arzu ver...
Şeytanı qovmaqdan ayağı şişən,
Allah adamıyam bir ovuc su ver...
Bax qadın şəri var qadın hikkəsi
Yürüyür Allaha hey dəstə-dəstə...
İstədim qadınsız bir şeir yazam
Qızım çay dağıtdı vərəqin üstə..
Təngnəfəs şeir
(dəlixanadan məktub)
Mənim əziz sevgilim
Burda saat gecədir...
Bilirsən mən dəliyəm
Sənin halın necədir,
Bilirsənmi vurulmaq
Burda günah sayılmır
Dəlilərin çiynində
Günah yazanı olmur.
Bircə səni görməkdi
İndi ən böyük dərdim
Elə darıxmışam ki
Gəlsən səni öpərdim...
Burda hər yer zəncirdi
Bağla yatsın həsrətin
Gəl birlikdə çıxardaq
Dəliliyin ləzzətin..
Bir az da dəli olsam
İşim rahatdı gülüm...
Tək otaq verəcəklər
Səni tənha düşünüm
Elə rahat gəzirəm
Saçlarım darmadağın...
Siqaret tüstüsündən
Sap-sarıdı barmağım...
Səhv danışsam bağışla
Ağlamağa hazıram
Axı dəli olmuşam
Bilmirəm nə yazıram...
Salam mənim əzizim
İndi saat gecədir...
Bilirsən mən dəliyəm
Sənin halın necədir?
Gəl göylərə baxıram
Yanıram ölmək üçün...
Bir az ağıl saxladım
Səni gözləmək üçün...
***
Ən böyük səbrdi bu
İçinə min dağ sığar.
Qanlar axar içindən
Kəfən sığar, ağ sığar.
Ən böyük darıxmaqdı
Ağlamaq yox qanında.
Unutmaq yox, atmaq yox
Ağrımaq yox canında.
Nə qəribə gedişdi
Gedən sənsən itən mən...
İtib sonra yolunda
Bənövşə tək bitən mən...
Nə böyük yuxudu bu
Ötən çağlar burdadı...
İlahi, qəbirə bax
Bütün sağlar burdadı...
