...Antiyaya məktub vəya
(Şərqli və qərbli qadının savaşı)
Bu dünyada o qədər
Sönmüş ocaqlar var ki...
Bir qığılcım, bir işartı
Həsrətilə qovrulurlar.
Nədən yanar bir ocağa üz tutdun?
Ürəyimi parça-parça edən qadın!
Varlığımı atılmışların soyuq zindanına
Zülmkarcasına məhkum edən qadın!
Sən... Sən... Sən, Antiya, sən Varlığımdan, acılarımdan xəbərsiz,
Göz yaşlarımı görmədin.
Onun xoşbəxt olmasını istədim!
Onu sevdiyim üçün səni də sevdim.
Mənzilini tanısam da qapını döymədim
Gəzib-dolaşdığınız yerləri bilsəm də,
Arxanızca düşmədim.
Telefon nömrəni axtarıb
Tapsam da (sən Allah, bağışla),
Səni bir dəfə də olsun narahat etmədim
Onu sevdiyim üçün səni də sevdim.
Qarşını kəsib ağlamadım, yalvarmadım
"Onu burax, geri qaytar!" - deyə.
Qürurumun ayaqlarıma qapandım
Məni zəlil-rüsvay etməsin deyə.
Onu sənə bağışladım.
Vaz keçməzdim
Dünyanı mənə bağışlasaydılar belə.
Ondan gözümü çəkdim.
Çəkməzdim gözlərimi oysaydılar belə
Əlimi ondan üzdüm
Üzməzdim
Əllərimi bu işıqlı dünyadan üzsəydilər də belə.
Ancaq etdim. Onu sevdiyim üçün, səni sevdiyim üçün
Hər gecə tənha yatağımda
Onun əllərini arayıb tapmadıqda
Hönkürtülərimlə divarları titrədərək (Sən onunla, mənsə soyuq divarla sevişirkən)
Tanrıya dualar etdim
Onu qoynunda isidə bilmək üçün.
Ümidsizliyin qaranlıq uçurumlarında
Son nəfəsimdə inlərkən belə
Göylərə əl açdım
Bu haqsız, düşkün,
Əzilmiş, tapdalanmış
Acı qadın dünyasında
Heç olmasa ikimizdən birimiz-
İki sevən qadından yalnız
Sən... Sən.. .sən, Antiya,
Sən, zalım qadın,
Xoşbəxt olasan, deyə.
Əfsus, heç birimiz səadət tapmadıq.
Hər üçümüz ağladıq, Hər üçümüz əzab çəkdik.
Mən-atıldığım üçün.
O, vəfasız olduğundan.
Sən-zəifliyin ucundan.
Bu üçlüyün oyununda
Hər birimiz uduzduq.
Mən-inandığım,
Bir vəfasıza könül verdiyim üçün.
O-məni unudacağını sandığımdan.
Sənsə özünü sevdirəcəyinə
Ümid etdiyindən.
Hər üçümüz uduzduq.
Bu oyunda qalib olmadı.
* * *
Demə, gözəl qadınlar da atılarmış.
Özünə güvənən, sevgilisinə inanan
Qadınlar da atılarmış...
Hər an, hər şeyə hazır olman gərəkmiş...
Güvənmə heç bir erkəyə.
(Çox gec bildim bunu, nə yazıq)
Çətin idi, çox çətin idi mənə.
Amma inanırdım
Hər gün onun dönəcəyinə...
Sənin peşman olacağına...
Və... nəhayət öz səbrimə inanırdım.
Onu sevdiyim üçün
Səni də sevdim.
Sənsə...
Sənsə mənə nifrət etdin Acımadın göz yaşlanma, əzablarıma.
Hər şeyi qadağan etdin ona: Məni aramağı, mənimlə görüşməyi.
Amma məni sevməyi Qadağan edə bilmədin ürəyinə.
***
O isə...
Sənin Herbertin,
Mənim Herbertim
Hey axtardı, hey aradı,
Heç yalnız buraxmadı məni.
Səndən gizli, qəlbinə dəyməsin deyə
Qaçdı, gəldi yanıma.
İş arası, nahar fasiləsi
Bizim görüş vaxtlarımız idi!
Gecələri sabaha qədər
Səni yataqda məsud etsə də
Səhər erkən yanıma qaçdı, gəldi
Mən yataqda ikən.
Bütün gecə əzablar içində
Qıvrılan, əzilən vücuduma
Sənin dodaqlarının
Ətri, qoxusuyla can verdi.
Ruhumun yaralarını
Suçluluq duyğusunun
Göz yaşlarıyla sandı.
Əfv edə bilməmək
Sarğısına qürurumun qanı çıxdıqca
O hey sandı, sandı...
Mənimlə bərabər göz yaşı tökdü.
İncimə, nə olar!
Hirslənmə, acığın tutmasın ona!
Bəlkə də sən məndən də gözəlsən,
Yataqda məndən daha şəhvətli,
Daha cılğın, daha atəşli qadınsan.
Amma o yenə də mənə üz tutur,
Hey gəlirdi.
Ağır idi, inan, çox ağır idi...
Sənin yatağımdan çıxıb
Mənim yatağıma girmək.
Səndən bir neçə dəqiqə sonra
Sənin öpdüyün, oxşadığın,
Sarıldığın bir vücuda sarılmaq, öpmək.
Anlayırsanmı necə çətin idi...
Neyləyim? Sevirdim
Sənin Herbertini,
Mənim Herbertimi.
Sənin dodaq izlərini,
Bəzən sorub qaraltdığın
Yerləri boynunda, sinəsində
Görürdüm, görürdüm...
Hıçqırtılarımı içimdə boğa-boğa
Öpürdüm sənin öpdüyün yerləri.
Mor üstünə mor buraxırdım.
Başqa yerləri yox,
Eyni yerləri öpürdüm,
Eyni nöqtələri,
Görməyəsən... bilməyəsən...
Özününkü olduğunu
Zənn edəsən deyə.
Bir gecə söyləmişdin ona yataqda,
Bilirsənmi, Herbert, necə ağırdır,
Necə böyük əzabdır bir qadına,
Sevdiyin bir erkəyin,
Sənin olan bir erkəyin,
Qollarının arasında
Bir şeyi dəqiq biləsən:
"O indi səni deyil,
başqa qadını düşünür"
Bilirsənmi, necə böyük əzabdır bu.
Bağışla məni, Antiya,
Sənə belə əzab verdiyim ucun.
Yadındamı bir dəfə də,
Ona telefon acmışdım,
(London səfərinizdən sonra
Madridə getmənizdən öncə)
Tam iki həftə idi ki, buraxmırdın onu yanıma.
Aradım... Sən çıxdın telefona.
Alo-dedim
Səsin elə mehriban idi ki... Bir anlıq danışmaq istədim hər seyi,
Hər şeyi sənə,
Yalvarmaq istədim...
Onu geri ver, geri qaytar,
Yaşaya bilmirəm onsuz
Dünyam param-parça,
Ölürəm onsuz
Tez-tələsik üzr istəyib, başqa yerə düşdüyümü söylədim.
Anlamışdın mən olduğumu.
(Nə qədər gizlətsəm də,
Səsimin titrəyişindən)
Bilirdin var olduğumu... Söyləmişdin sonra ona.
Qoymuşduq o yazığı, od ilə su arasında.
Nə səndən, nə məndən keçə bilirdi.
Bilirsənmi,
Bir dəfə gözlərimin içinə nə söylədi? Anla, Nuridə, Onu sevirəm...
Antiyanı! Onu da cox sevirəm..."
Bilirsənmi neylədim, Mən neylədim, Antiya?
Onun göz yaşlarını sənin qələbə çalmış
Ehtiraslarımın ayaqları altında inildəyən
Qürurumun hıçqıran barmaqlarıyla
Silib qurutdum, Sənin yanına göndərdim
"Get, yaşa bu sevgini, Herbert, Mən dözərəm, mən gözlərəm,
Gözləyəcəyəm"- dedim
"Nə zaman ondan doysan,
Sevgin bitsə, qayıt geriyə, gözləyəcəyərn,
Mən səni gözləyəcəyəm"-dedim
Sevincək qaçdı sənin yanına.
Sanki qanad taxmışlar ona...
Antiya,
Mən sənin ucbatından
Nə acılar, nə əzablar çəkdim.
"Eşq acısı insanı gücləndirir"-deyirlər.
Şairlərin çərənləməsi, cəfəngiyyatdır.
Yeməkdən kəsildim, Yataqdan qalxmaz oldum,
Balalarıma nəvazişə
Gücüm, taqətim qalmadı.
Qap-qara, şəvə kimi saçlarıma
Həsrətli aylarda dən düşdü.
Bu yaşımda
Alnımı dərin qırışlar örtdü. Sümüklərim sayılacaq hala gəldi.
O gözəl, sux,
Daşı yaran döşlərim
Boşaldı, sallandı...
Dəfələrlə canıma
Qəsd etmək istədim, inanırsanmı?
Qərib yerdə, qurbət eldə
Bu nə od idi dusdum, Allahım...
Azmı çəkmişdim oz Vətənimdə...
Axı qadınlar insaflı, incə qəlbli olurlar.
Yoxsa bu, alman qadınlarma aid deyil?
Ürəksiz, duyğusuz, aysberq, eqoist, zalım alman qadınları, ah..
Aman, tanrım!
Daşmı gəzdirirdin
Sinəndə sən, Antiya?
* * *
Deyirlər qadınlar iki şeyi
Dəqiq hiss edərlər: Hamilə olduqlarını və erkəklərinin
başqa qadınla sevişdiyini.
Hiss edirdin deyəsən sən də.
Amma məğlub olmaq istəmirdin.
Sən də qüruruna sığınmışdın.
Xatırlayırsanmı?...
Ad günümdən bir həftə öncə
Qaçırdın onu uzaqlara,
Berlindən Yunanıstana-
Krit adasına.
Sevməyi öyrəndiyim Platonun,
Acı çəkməyi öyrəndiyim Sokratın
Vətəninə.
Çünki qorxurdun...
Bilirdin, o gün o mütləq
Qaçıb yanıma gələcək.
Mənə böyük bir qızılgül dəstəsi göndərəcək.
O gün... o gün
Hər saniyə yalnız məni düşündüyü Ağlına da gəlməzdi, deyilmi?
Dünyanın o başından
Məni arayıb tapacağını düşünürdünmü?
Səni dəniz sahilində yalqız buraxıb
Mənə zəng etməkdən ötrü
Otelə qaçdığı üçün bağışla onu!
O bunu etdi.
Ad günümdə kədərlənməməyim üçün,
Göz yaşları axıtmamağım üçün
Yalvarırdı.
Düşünməzdin, deyilmi?
"Məni gözlə", "Sənə dönəcəyəm",
"Sənsiz xoşbəxt ola bilmirəm",
"İcazə ver geri dönüm",-deyə
Telefonda uşaq kimi hıçqırması
Yuxuna da girməzdi, deyilmi?
O gün göz yaşları içində
Ona yalvardım.
O gecə, yalnız o gecə
Səninlə yatmamasını dilədim.
İncimə, Antiya!
Axı ad günüm idi.
Mənim də bir şey
Arzulamağa haqqım var idi.
Yatmadı, deyilmi? Bilmirəm sözünə sadiq qaldımı?
Amma söz verdi mənə O gecə sənə toxunmayacağam.
Ax... Antiya!
Görürsənmi mən nələrə dözmüşəm...
Görürsənmi, onu sevdiyimdən
Səni də sevmişəm?
Savaş uzun...
Məğlubiyyət hər ikimiz
Üçün ölümə bərabər...
Sən də...təpədən dırnağa
Məhəbbətlə silahlanmış
Güclü bir rəqib.
Nəhayət bir gün
"Get, Herbert,
Sən onu sevirsən, get,
Qayıt, onun yanına"
O güclü, qalib Nuridənin yanına!
O atəşli, o şəhvətli
Qafqaz cəngavərinin yanına, -deyə
Silahını yerə qoydun.
Bu addımı atmaq sənə
Hansı gücə başa gəldi, anlayıram.
* * *
Ağır bir döyüşdən qələbəylə çıxan
Yaralı, yorğun sərkərdəyə bənzəsəm də,
Baxa bilmirəm ürəyinin qaldırdığı,
Qürurunun qanına bulaşmış
ağ bayrağına!
İki döyüşçüdən biri mütləq məğlub olur. Bəzən məğlubiyyət də bir qələbədir.
Anlayıram acını.
Göz yaşlarını silmək,
Səni bağrıma basıb təsəlli vermək
Gəlir içimdən.
Üzülmə, əzizim,
Nə etməli, bu həyatdır.
Bu dünyada o qədər
Sönmüş ocaqlar var ki...
O qədər boş yuvalar var ki...
O qədər yalnız ürəklər var ki...
Bağışla, bu qələbəni mənə...
Berlin-Meklenburq 03.11.2000.
