Kulis.az gənc şair Rəvan Cavidin yeni şeirlərini təqdim edir.
Şair
Adamlar
Allahın şeirləridir;
kimi qafiyəli,
kimi qafiyəsiz yaşayır...
Xərçəng xəstəsi sevgi
İkinəfərlik şeir
- gəl ikimiz oxuyaq,
sonra sən evinə get,
mən də bir kafe tapım,
içim sağlığımıza,
içim yoxluğumuza.
Səni sevgilin üzsün,
məni bu əclaf xərçəng.
Mən təzə həb gözləyim,
sən də bir buket çiçək.
Sənə gülmək yaraşır...
mənə gülmək xeyirdi,
həkimlərim deyirdi...
Sən Bakının gündüzü,
mən Bakının gecəsi...
Sən - mənasız adamlar,
Mən - darıxan şairlər,
üşüyən musiqilər,
içki, siqaret, şamlar...
Məndən əvvəl ölərsən,
əvvəl ölərsən ki, mən
öləndə sarılmağa
orda bir adam olsun.
Hara?
Sən mənim üçün “kim?” yox,
“hara?” sualına cavab idin;
sevəndə qucağına,
darıxanda dizinə,
sevişəndə yatağına,
ayrılanda yuxuna gəlirdim.
Sən mənim üçün daha çox
“hara?” sualına cavab idin;
qoxun saçlarından,
boynundan,
boğazından,
qoynundan gəlirdi.
Sən mənim üçün daha çox
“hara?” sualına cavab idin;
dodaqlarından öpəndə kişi,
gözündən öpəndə Allah olurdum,
cənnət kimi idin,
səndə bütün günahlar da
mükafat idi.
Sən mənim üçün daha çox
“hara?” sualı idin
- gedəndə cavabsız qoyduğun
“hara?” sualı kimi...
***
Mən həmişə yalançıyam,
inan mənə,
yalançıyam həmişə,
gəlməyimə inanma,
getməyim də bənzəyir
yalançı şairlərin siqaret vərdişinə.
Bakı;
burda heç kim inanmır “sevgi” sözünə,
mən də başdan-ayağa yalançıyam, sevgilim,
inan mənim sözümə!
Mən bütün qadınları
bir şeirlik sevirəm.
səni də aldatmışam neçə şeir,
bilmirəm...
Mən də Allah kimiyəm,
yalanımı yuyuram
sənin günahlarınla,
günahın inanmaqdı,
davam et,
inan mənə...
