Kulis.az Aysel Səfərlinin şeirlərini təqdim edir.
ADAM
Saçımı əliylə darayammadı,
Qismətin buz oldu dodaqda adı.
Sevginin nə yaman acıymış dadı,
Mənə yoxluğunu içirən adam.
Bulud dəsmalıyla sildi gözümü,
Yalvarıb canımda tutdum dözümü.
Etdi həsrətinə təslim özümü,
Məni damla-damla bitirən adam.
Sən hansı obrazdın ömrümdə mənim?
Mən dərdi oynadım gözündə qəmin.
Çəkdi pərdəsini eşqə səhnənin,
Qəlbimi alqışla götürən adam.
Qəlb sevinc daşıyır sınıq səhənglə,
Döyürəm qismətə qırıq külünglə.
Təlxək qriminə dərdimi rənglə,
İçimdən ümidi köçürən adam.
Qismətlə gizlənqaç oynayaq dedin,
Zaman geri saydı, oyuna gəldin.
Gizlətdiyin yerdə tapa bilmədin,
Bizi son oyunda itirən adam.
QADIN...
Otaqda yığılan köynəklər kimi,
Ütüləyib geyər ümidlərini.
İtirər yataqda bəzən yerini,
Gecə kürəyindən ağrayar Qadın.
Qurban verər dərdli doğrularını,
Dəyişməz yarasın sarğılarını.
Alar sevdiyinin ağrılarını,
Gizlicə gözündən oğrayar Qadın.
Yuxusun analıq hissiylə bölər,
İllər saçlarının qarasın silər.
Ən son əl uzadar süfrəyə belə,
Övladı doyarsa bir doyar Qadın.
Tapdansa hüququ əyər içini,
Olmaz istəyinin azad seçimi.
Körpə arzuları bir alma kimi,
Bölüb dilimləyər, hey soyar Qadın.
Qovurub içini yeyər dərdləri,
Solar yaddaşında keçmişin yeri.
Üzündən, gözündən yağan kədəri,
Mətbəxdə soğan tək doğrayar Qadın.
Ruhdakı təkliyin toplanmaz cəmi,
Olmaz həsrətinin, içilməz dəmi.
Qaynayıb dağılan duyğular kimi,
Çaydanın gözündən ağlayar Qadın.
UŞAQLIĞIM
Boylandım
Bu günümün
Dəmir barmaqlıqlı pəncərəsindən.
Əl salladı arzular
Zamanın ötüb-keçən
Qatarının ardından,
Qucaqladım keçmişimi...
Tanıdım onu
Şən səsindən.
Qonaq gəlmişdi usaqlığım
Şirin xatirələrimə...
İllərin həsrətlisi kimi
Öpdüm gülüşümü.
O dönmüşdü
Atamın sevgi dolu.
Güvənli qollarında,
Son qoymuşdu
Anamın təkliyinə,
Hər şey əvvəlki kimi
Möhtəşəm idi yenə.
Qucaqlamışdı gecəni
Ərköyün bir qızın
Şən qəhqəhəsi,
Gözlərində keçmişin
Son fotosu,
Filmin son səsi.
Ayıltdı gözlərimi göz yaşım,
Çəkildi
Dəmir barmaqlıqlı pəncərənin
“Bu gün” pərdəsi.
BİLİRƏM,
Bir də dönməyəcəksən,
Apardın hər şeyimi özünlə!
Öldü ümidim,
Sabahım, saflığım.
Sən getdin deyə
Mən heç böyümədim,
Qoynumda acıları böyütdüm
UŞAQLIĞIM!....
QOVMAĞA ÇALIŞIRLAR...
Girmək istəmədiyim
Bir evin ətrafında,
Dövrə vururam,
Yenə səndən ayrılıb.
Sillə tək açılır üzümə
Tənha ev,
Sənsiz qapı.
Masada borclu yatan
İşıq qəbzlərinin
Küsdürdüyü lampalar,
Soyuqluqdan qırılıb...
O evin divarları
Şığıdıqca üstümə,
Əzirəm
Kürəyini yatağımın.
Mətbəxdəki dolabda
Bir dilim bayat çörəyi
Halsız-halsız yeyirəm,
Həsrətinə batırıb.
Sənin olmayan evdə,
İtib ağzının dadı
Otağımın...
Canımı
İpotek etmişəm sevginə.
Yoxluğunu udduqca,
Həsrətli illərə
Bölə bilmədiyim nəfəsimə,
Ömür faiz artırır,
Geri istəyir hesabı...
Nə qədər ki, sənsizəm,
Gözünə ayna taxan
Baxışlarımda
Bir “sən” ayrılır bədəndən.
Kirayəsi gecikmiş
Ruhumun
Haqqını
Verə bilmədiyimçün
Qovmağa çalışırlar
Səni məndən.
BERMUD ÜÇBUCAĞI
Göz yaşlarım pıçıldayır
Üzüntümü
Yanağıma,
Ayağı tutulmuş,
Sürünən arzular
Artıq kədər yüklü,
Son ümid dayanacağında.
Ahların bağrına basdığı
Ürəyimdən
Nalə düşür dodağıma,
Durmuşam
Bermud üçbucağında...
YAŞMAQDAYAM
Qara gözlü taleyimin
Qara saçlarındakı
Bəyazlara bənzəyir
Həyatımdakı ümidlər...
Ağ-qara tonlarla
Rənglənmiş ömrümün
Qara çalarlarındakı
Ağımtıl izləri
İzləyərək
Həyatı pusmaqdayam.
Küsmüş arzularımı
Ovutmaqda,
Dağılmış ümidlərimi
Toplayıb
Gözlərimdən
Hər gün
Bir-bir asmaqdayam...
Hicablanan duyğularım tək
Dərgahına
Əllərim uzalı,
Qüsllənmiş sevgimlə
Hüzurunda
Yaşmaqdayam.
