Kulis.Az İtaliyada yaşayan Azərbaycanlı rejissor Nihad İsanın şeirlərini təqdim edir.
Yalanı pencək tək geyən doğrular
Bilirsən ulduzlu səmanı
mən niyə sevdim?
Hər ulduz vücudun bir zərrəsidir.
Göylərdə sayrışan, qaçışan ulduz,
məhz sənin,
arzunun bir kəlməsidir.
Bilirsən ulduzlu səmanı
mən niyə sevdim?
Samovar dəmləyib, oturmaq üçün.
Çırpının üstümə kömürlər düzüb,
atəşin nurunu izləyib, sezib,
ona sözlərimi çatdırmaq üçün.
hər sözü yandırıb alışdıraraq,
incəldib, köksünə batırmaq üçün.
Bilirsən,
ulduzlu səmada ağrı da itir.
Adam ağrılardan dincini alır.
Yalanı pencək tək geymiş doğrular
yorur ruhumuzu, sanki öc alır.
Soyunub ara bir düşüncələrdə,
yapışır nəfəsdən, hər gün güc alır.
Bilirsən,
üzümü göyə tutanda ,
nəfəsim səmaya tabe olanda
yox olur yalan da,
doğru da itir.
Bilirsən,
ulduzlu səmada ağrı da itir.
İnsan ağrılardan dincini alır.
Tərcüman
Sevgini tərcümə etməkdir sevmək.
Ətlə sümük arasından sözləri seçib,
pıçıldamaqdır.
Bədəninə düzgün bələdçi olmaqdır,
onun fəzasında uçmaqdır
səhər, axşam
...
Ölümü qarşılarkən,
qorxuları dualara tərcümə etməkdir
ən pak ibadət.
Titrətməkdir təbəssümü,
əzizləməkdir bütün qorxuları.
Təki səndən uzaq olsunlar.
Bəzən tələsdirməkdir,
ən son günü çağırmaqdır.
Ətlə sümük arasında var gəl edən
bir tərcümandır
ruh.
Paltonun altında əzilən yuxu
Yadların torpağında,
bir soyuq məmləkətdə
hər şeydən bezmiş kimi
yatırsan.
Qaşlarının çatı qalıb.
Təəccübün nədəndir?
Sanki, birər-birər
sən yuxunda açırsan,
ömrün neçə qatı qalıb.
Müharibə gedən ölkə
səni qovub uzağa.
Bir tikə çörək dərdi
səni salıb tuzağa.
Başında dünya yükü,
başın da çiyninə yük.
Zavallı qız, geydiyin
Palto da əyninə yük.
Əllərin qabarından
bəlli, zəhmət sevənsən.
Bəlkə sevənin yoxdur?
Sənsə, əlbət sevənsən.
Sevməkdən yorğun düşüb,
yatırsan ...
yadların torpağında,
bir soyuq məmləkətdə.
Bir narahat qoltuqda
başın dəyir çiyninə.
Qaşlarının çatı qalıb
çözülməmiş...
Sən hələ yatmamısan,
yuxun da yozulmamış ...
cibdə para olsa əgər
Bağu bostan verər bəhər, cibdə para olsa əgər.
Gedib eylə bağı səfər, cibdə para olsa əgər.
Sən ey Məcnun, nə görmüsən səhralarda, yetər artıq!
Gəl səhranı eylə şəhər, cibdə para olsa əgər.
Ağlamısan gecə gündüz, Leyla deyib hönkürmüsən.
Bəlkə duyar, Leyla gələr, cibdə para olsa əgər.
Baş açmadım bu dünyanın işlərindən, anlamadım.
Qarışqalar fillər əzər cibdə para olsa əgər.
Dedilər ehtiyac yoxdur üzdə saqqal saxlamağa.
Dəxi onsuz sözün keçər cibdə para olsa əgər.
Adım İsa, özüm şair, yazdım qəzəl pula dair,
Bəlkə yazmazdım bu qədər cibdə para olsa əgər.
