Bu gün dahi rus şairi Aleksandr Puşkinin ad günüdür. Kulis.az “Təqvim” rublikasında Abbas Səhhətin tərcüməsində A.Puşkinin “Qafqaz” şeirini təqdim edir.
Qafqaz altımdadır, ən müdhiş olan zirvədə mən
Tutmuşam tək uçurum qarlı dağ üstündə qərar
Qaraquş uçmağa qalxarsa uzaq bir təpədən,
Nə qədər yüksək uçarsa, yenə dövrəmdə uçar.
Buradan mən görürəm çeşmələri qaynamada,
Şübhəli, qorxulu uçqunları ilk oynamada.
Burda, məndən aşağı, göydə bulud oynaqlar;
Arasından buludun dağda su qaynar, çağlar.
Görünür onların altında böyük qar qayalar Onun
altında zəifcə, qurumuş kol-kos var.
Daha ondan aşağı rəngi yaşıl ormanlar,
Orda quşlar ötər, ətrafı gəzər ceyranlar.
Sığınıb dağda tikilmiş komaya insanlar,
Dırmaşır sərt qayalar üzrə bütün heyvanlar.
Yüyürür dağ aşağı orda çoban da dərəyə;
Necə məftun olur insan bu gözəl mənzərəyə. Orda
kim, daim Araqva çayı qəltan-qəltan Çarparaq
kölgəli sahillərə eylər cərəyan,
Dar keçid içrə fəqir atlı da pünhan görünür, Orda
şiddətlə Terek nəhri xuruşan görünür. Oynayır, cəng
eləyir dar qayalarla döyüşür, Acımış, dalğaları,
daşları çeynər, ötüşür.
Təmə görmüş qəfəsi-ahən içindən san şir Çırpınır,
gərniş edir sahili, guya, gəmirir.
Leyk, əfsus! Nə var təmə onunçün, nə sürur, Onu
müdhiş qayalar hər iki yandan da sıxır.
