Kulis Sevinc Çılğının yeni şeirini təqdim edir.
İndi inandığım şeylərin yalan olduğuna inandırıram özümü
Günəşin gecələr, ayın gündüzlər göründüyü fəsildəyəm
Yolları yağış
Döngələri kölgələr gizlədir
Və mən
İnandığım şeylərin yalan olduğuna inandırıram özümü...
Bir dostum vardı
Savaşda güllələnmədi
Qəzada ölmədi
Nə uzun sürən xəstəlik
Nə əcəl aldı canını
Ayrılıqdan can verdi
Bütün ömrünü bir dəli sevdaya bağışladı
Və mən
İndi
İnandığım şeylərin yalan olduğuna inandırıram özümü...
Bir evim olsun istədim
Pəncərələrindən bulud ötən
Bacası tüstülü
Kandarında küçüklər oynaşan
Gecələr aya
Gündüzlər günəşə baxan çiçəkləri xəyal etdim bağçamda
Nə günəş doğdu
Nə ay
Nə bir küçük süləndi kandarımda
Bacamın tüstüsü olmadı buludlara qarışa
Nə də özüm bir evə sığdım...
Və mən indi
İnandığım şeylərin yalan olduğuna inandırıram özümü...
Qulaqlarımda
Bir dostun ölüm marşını vıyıldayır küləklər
Bətnimdə yarım qalan körpələrin matəmi...
Dizlərimi qarnıma sıxıb
Aksak ritmlərdə yırğalanan ruhuma
İnandığım şeylərin yalan olduğunu pıçıldayıram
Və mən indi
Bir dostun ölüm yuxusunda
Göydən düşən almaları qoxlayıram
