Bu gün Xalq şairi Zəlimxan Yaqubun 65 yaşı tamam olur. Şairə can sağlığı, yeni yaradıcılıq uğurları arzulayırıq.
Kulis.Az Zəlimxan Yaqubun şeirlərini təqdim edir.
PORTRET
Mən bir dağ çayıyam, dağ bulağıyam,
Mənim çoxalmağım, azalmağım var.
Gəlir bu bağların təbiətindən,
Coşub-daşmağım var, sozalmağım var.
Sözdən öz ömrümə bir heykəl yonub,
Gözəllik önündə heyrətdən donub,
Arıtək çiçəkdən-çiçəyə qonub,
Dədə ocağından köz almağım var.
Suyam – damla-damla daşdan çıxmışam,
Gözəm, göz yaşıyam, yaşdan çıxmışam.
Bir qarlı, boranlı qışdan çıxmışam,
Təzə çiçəklənib yaz olmağım var.
Duyğular bağında güllər bitirib,
Bir ömrün içində min ömür sürüb,
Şairtək əlinə qələm götürüb,
Aşıqtək sinəmə saz almağım var.
Bənzər xəyalımız uçan quşlara,
Tarix qiymət verər uca başlara.
Ulu qayalara, qızıl daşlara,
Qədim əlifbatək yazılmağım var.
HEÇ VAXT MƏNİ TƏRK ELƏMƏ
Sənsiz tüstü-duman olub,
Göyə qalxar ahım mənim.
Heç vaxt məni tərk eləmə,
Eşqim mənim, ruhum mənim.
Dağa çıxsam inadım ol,
Quşa dönsəm qanadım ol.
Sən ünvanım, sən adım ol,
Eşqim mənim, ruhum mənim.
Sular kimi saf ol yaşa,
Hər şeydə sərraf ol yaşa.
Ürəkdə insaf ol, yaşa,
Eşqim mənim, ruhum mənim.
Gözdə işıq, canda heysən,
Sehirli yer, sirli göysən.
Dodaqlarda yanan neysən.
Eşqim mənim, ruhum mənim.
Başım üstə yanan şamsan,
Əlimdə bir dolu camsan.
Füzulimsən, Mövlanamsan,
Eşqim mənim, ruhum mənim.
Gələcəyim, sabahım ol,
Döyüşlərdə silahım ol.
İnamımda Allahım ol,
Eşqim mənim, ruhum mənim.
Fikir vermə ağlı kəmə,
Vaxtsız batma dərdə, qəmə.
Heç vaxt məni tərk eləmə,
Eşqim mənim, ruhum mənim.
İSTİQLAL ŞAİRLƏRİ
Məndən salam olsun gündə yüz dəfə,
Yurdumun dili bal şairlərinə.
Ürəyi dumduru, ruhu tərtəmiz,
Halaldan da halal şairlərinə.
Sözü dünyamızın sirdaşı, yarı,
Fikri ağılların meyvəsi, barı.
Allah özü verib ucalıqları,
Bu ulduz, bu hilal şairlərinə.
Yerlərə yerləşməz, göylərə sığmaz,
Oğulsan ondakı şücaəti yaz.
Min ömür versək də yenə azdır, az,
Vətənin istiqlal şairlərinə.
SEVGİ
Bu millətə neçə-neçə
kitab verdim, dürlü kitab,
O yazılan kitablara
bu millətdən gəldi cavab.
Əlli ildir ürəklərin
şeirindəsən, sözündəsən,
Bulaq kimi göz açmısan,
bulaqların gözündəsən.
Səni sevir ilham ilə
vəsf etdiyin dağ da, daş da,
Bal daşıyan saf arı da,
ağ bulud da, uçan quş da.
Səni sevir zaman, tarix,
dörd fəsil də, il də, ay da,
Əsən yel də, axan su da,
göy bulaq da, dəli çay da.
Səni sevir yaşıl yamac,
qızıl üfüq, göy çəmən də,
Qara şum da, saf toxum da,
nəm torpağa düşən dən də.
Nə eşitməz, nə də görməz
göz bağlısa, qulaq karsa,
sevgi yoxdur, ürək darsa.
Səni sevir təbiətin
yaratdığı hər nə varsa,
Sevir doğma balasıtək
yer də səni, göy də səni.
Səsi bilir, ünü bilir
saz da səni, ney də səni.
Sevir sənin düşüncəni
düşüncəsi, ağlı kimi,
Sevir səni bu məmləkət
qızı kimi, oğlu kimi.
Sevir səni görən gözü,
vuran qəlbi, yazan əli,
Sevir səni insanların
ən təmizi, ən gözəli.
Çox arzular qalır hələ,
açılacaq çiçək-çiçək,
Sevməyənlər qoy sevməsin,
sevilənlər seviləcək.
ŞAİR
Demək halalına haramlıq qatıb,
Tutduğu zirvədən enirsə şair.
Demək ortalıqda şeytan işi var,
Kor qalan ocaqtək sönürsə şair.
Səsi dağdan gəlir, arandan gəlir,
Sədası İrandan, Turandan gəlir.
Mayası Ayədən, Qurandan gəlir,
Yenilməz zamanı yenirsə şair.
Ruhu olmayanın tərpənməz tükü,
Ürəyi olanın sevgidir yükü.
Dərin bir keçmişə bağlıdı kökü,
Ürəkdə heykələ dönürsə şair.
Saflığı dağların dümağ qarıdı,
Yönü düzə sarı, haqqa sarıdı.
Dediyi Allahın kəlamlarıdı,
Peyğəmbər dilində dinirsə şair.
SƏN YORULMADIN
Yollara baxmaqdan gözüm yoruldu,
Səni çağırmaqdan sözüm yoruldu.
İradə yoruldu, dözüm yoruldu,
Ey mənim inadım, sən yorulmadın.
Yerlərə, göylərə saldın səs-səda,
Uca zirvələri gətirdin yada.
Üfüqlər nə qədər geniş olsa da,
Ey qolum, qanadım, sən yorulmadın.
Bütün ömrün boyu yardın, yaratdın,
Arzuya yetişdin, mətləbə çatdın.
Ruhuma uyuşdun, könlümə yatdın,
Zəhmətim, ustadım, sən yorulmadın.
Düşmən bostanıma xeyli daş atdı,
Gah möhkəm tutdurdu, gah yavaş atdı.
Təmizlik, halallıq səni yaşatdı,
Məğrur istedadım, sən yorulmadın.
BU DÜNYANIN HƏR ÜZÜNÜ GÖRMÜŞƏM
Mənim yaşım uşaq yaşı deyil ki,
Hər ağacın meyvəsini dərmişəm.
Allah mənə nə veribsə əzəldən,
Mən də onu bu dünyaya vermişəm.
Baxmamışam şeytanların sözünə,
Düz baxmışam həqiqətin gözünə.
Ömrüm boyu sevənlərin üzünə,
Ürəyimi süfrə kimi sərmişəm.
Bu yollarda kim ayılan, kim yatan,
Arzulara kim çatmayan, kim çatan.
Nə ölənəm, nə itənəm, nə batan,
Qızıl sözdən qızıl divar hörmüşəm.
Çox sonalar uçurmuşam gölümdən,
Alov çıxır içərimdən, çölümdən.
Qorxum yoxdu ayrılıqdan, ölümdən,
Bu dünyanın hər üzünü görmüşəm.
RUH
Yüz il sonra, min il sonra
kimin səsi gələcək,
Kim batacaq gəmi kimi,
kim qalxacaq göylərə.
Kimin səsi yerli-dibli
birdəfəlik batacaq,
Kimin ruhu qarışacaq
kamanlara, neylərə.
Ac da olsa, tox da olsa
hamı duyar həyatı,
Ömürlüdü, ömürsüzdü,
ölüm Allah payıdı.
Ulu ruhlar ucalsa da
mələklərin yanına,
Zaman-zaman öz yurduna,
yuvasına qayıdır.
Qarşısını kəsə bilməz
nə cəhənnəm, nə cənnət,
Bədən hara gedir getsin
bu torpağın malıdır.
Səni bütün bəlalardan
sağ-salamat qurtaran,
İncə könül, incə ürək,
incə ruh olmalıdır.
Göz görməsə qəlbim sevər,
qəlbim duyar həyatı,
Mən ruhumla bu torpağın
ləzzətiyəm, dadıyam.
Haqqın ruhdan yuxarıda
mərtəbəsi yoxdu, yox,
Bədən məndən inciməsin,
mən ruhun övladıyam.
BİRCƏ TƏSƏLLİM VAR
Yüz ildən sonranı düşünürəm mən,
Min ildən sonranı düşünürəm mən,
Bu qoca dünyada nələr olacaq.
Yenə də beləcə axşam düşəcək,
Yenə də beləcə səhər olacaq.
Yenə də arılar bal daşıyacaq,
Yenə də ilanda zəhər olacaq.
Əs limiz, nəslimiz yaşamaq üçün,
Yenə kənd olacaq, şəhər olacaq.
Şəhər var, açılıb gülə dönəcək,
Şəhər var, qovrulub külə dönəcək.
Kənd var, çiçək açıb gözəlləşəcək,
Kənd var, göz yaşları selə dönəcək.
Dünyada heç kəsin boş qalmır yeri,
Gedənlər getsə də, gələnlər gəlir.
Ömrünü torpaqla, atəşlə, suyla,
Yağışla, havayla bölənlər gəlir.
Yenə göy güləcək yağışlarıyla,
Yenə yer güləcək naxışlarıyla.
Bu dünya həmişə gözəl olacaq,
İnsa nın dünyaya baxışlarıyla!
Yüz ildən sonranı düşünürəm mən,
Min ildən sonranı düşünürəm mən,
Bu qoca dünyada nələr olacaq.
Yenə oynadacaq sevinc atını,
Yenə daşürəkli kədər olacaq.
Torpağı su basıb, sel aparanda,
İnsanın zəhməti hədər olacaq.
Bu dağlar yenə də çiçəklənəcək,
İgidlər yenə də igidləşəcək,
Göyçəklər yenə də göyçəklənəcək.
Mən də qarışacam qara torpağa,
Sellər aparacaq, bəlkə, qəbrimi,
Məzarım hardadı, bilinməyəcək.
Bircə təsəllim var, eşqim ürəkdən,
Adım yaddaşlardan silinməyəcək!
AXAR SU
Göy üzündə buludları silkələr,
Dağ döşündən dərələrə axar su.
Şeh içində çimizdirər gülləri,
Zirvələrdən çökəklərə baxar su.
Qış gələndə əl-ayağı dondurar,
Yaz gələndə ümid nuru yandırar.
Qayaların inadını sındırar,
Damla-damla göz yaşını sıxar su.
Ruhu pakdı, təmizlərdən təmizdi,
Adı bizə əzizlərdən əzizdi.
Hara baxsan çaydı, göldü, dənizd i,
Yer altından yer üzünə çıxar su.
Gələn gedir bu dünyada qalan yox,
Sular kimi boşalan yox, dolan yox.
Dağ desə ki, məndən güclü olan yox,
Güc eləsə dağları da yıxar su.
Nəğməsidir hər açılan yarpağın,
Dərmanıdır hər bağçanın, hər bağın.
Ay Zəlimxan, şah damarı torpağın,
Axar südü, axar südü, axar su.
TARİX KİMİ
Yaşın ilə təzə tarix,
təzə dövran başlana,
Eşqin ilə qoca dünya
cavanlana, yaşlana.
Adın ilə yer üzünün
şeytanları daşlana,
Çevriləsən könüllərdə
çiçəyə sən, gülə sən,
Tarix kimi doğulasan,
tarix kimi yaşayasan,
tarix kimi öləsən!
Sevənlərə, duyanlara
göz günəş könül çıraq,
Nurun ilə işıqlana
hər kitabda şah varaq,
Min il sonra söz düşəndə
səndən gələ səs-soraq.
Yaddaşlara, ürəklərə
möcüzətək gələsən,
Tarix kimi doğulasan,
tarix kimi yaşayasan,
tarix kimi öləsən!
İnadınla sərt qayalar
varaqlana, çapıla,
İnamınla cəmiyyətin
itənləri tapıla.
Ziyarətin daşı kimi
yanağından öpülə,
Zaman görə sən böyüksən,
nə qulsan, nə köləsən,
Tarix kimi doğulasan,
tarix kimi yaşayasan,
tarix kimi öləsən!
Ucalardan ucalara
qalxasan fələk kimi,
Buludların qanadında
uçasan mələk kimi.
Nurlandırıb könüllərə
çatasan şimşək kimi,
Cahilliyi, nadanlığı
yer üzündən siləsən,
Tarix kimi doğulasan,
tarix kimi yaşayasan,
tarix kimi öləsən!
Yaşayasan insaf kimi,
iman kimi, din kimi,
Torpaq səni qəbul edə
göydən gələn ün kimi.
Ölümün də tarix ola
doğulduğun gün kimi,
Öz ömrünü zərrə-zərrə
insanlarla böləsən,
Tarix kimi doğulasan,
tarix kimi yaşayasan,
tarix kimi öləsən!
O GÜNÜ GÖZLƏYİRƏM
Şuşada bir doyunca
Könlümdən gəzmək keçir,
o günü gözləyirəm.
Qalxıb Cıdır düzünə
Gülümü dərmək keçir,
o günü gözləyirəm.
Coşa İsa bulağı,
Qəlbə süzülə, axa.
Ovcum nur ilə dola,
Gözüm gözünə baxa,
o günü gözləyirəm.
Məni Şuşada görə,
Düşmən baxa xar ola.
Daşaltının hər daşı
Düşmənə məzar ola,
o günü gözləyirəm.
Öz gülüm, öz çiçəyim
Öz əlimlə dərilə.
Görə bu xoş günləri,
Şəhidlərim dirilə,
o günü gözləyirəm.
Qarabağ deyiləndə
Torpaq qalxa ayağa.
Ehtiyacı olmaya
Bir səddə, bir dayağa,
o günü gözləyirəm.
Şuşasız varlığımda
Nə ürək var, nə də can.
Ağ atın üstə gələ
Ulu dədəm Pənah xan,
o günü gözləyirəm.
Hanı Şuşa torpağı,
Gülü kəfənim olsun.
Mənimdir, mənimkidir,
Həmişə mənim olsun.
o günü gözləyirəm.
Mənim ağ paltarımda,
Hələ qara yamaq var.
Şuşasız yaşamaq yox,
Şuşalı yaşamaq var,
o günü gözləyirəm.
Tarixi düz yazıla,
Şuşa Şuşamız ola.
Bu dünyaya sığmayan
Bir tamaşamız ola,
o günü gözləyirəm.
SƏFƏR
Sökülür dan yeri, doğur Günəşi,
Səhərin ən gözəl səhərdi, Tanrım.
Ağ günün dalınca bir ağ gün gəlir,
Xəbərin nə gözəl xəbərdi, Tanrım.
Yaratdıqca ürək, yaratdıqca əl,
Daşında gül açır, torpağında ləl.
Sənin yaratdığın hər şeydən gözəl,
Əsərin nə gözəl əsərdi, Tanrım.
Yerin də, göyün də nurlu həyatdı,
Nurdan yarananlar şöhrətə çatdı.
Gör neçə mərtəbə, gör neçə qatdı,
Şəhərin nə gözəl şəhərdi, Tanrım.
Donunu yaşıldan biçir yolların,
Könüldən-könülə köçür yolların,
İnsan ürəyini seçir yolların,
Səfərin nə gözəl səfərdi, Tanrım.
GƏLMƏDİ
“Anam Qarabağ” deməkdən
dilim oldu dilim-dilim,
Mərd oğullar şəhid oldu,
sağ gedənlər sağ gəlmədi.
Gecə-gündüz qan ağladı,
qəlbim, ruhum, duyğularım,
Necə oldu, ağlamaqdan
gözlərimə ağ gəlmədi.
Yaylaq yetim, oylaq qəmgin,
bulaq küskün, ocaq ölgün,
Qurudu kök, öldü budaq,
bostanıma tağ gəlmədi.
Aylar keçdi, illər ötdü,
saç ağardı, mən qocaldım,
Saraldı gözümün kökü,
mən gözləyən çağ gəlmədi.
Cıdır düzü cıdırsızdı,
binələrim çadırsızdı,
Necə deyim sinəm üstə
dağ üstündən dağ gəlmədi.
ÖLƏRƏM – ÖLMƏRƏM
Gözəl sözü dilimdən al,
mən ölərəm,
Gözəl sözü əlimdən al,
mən ölərəm.
Gözəl sözü elimdən al,
mən ölərəm,
Söz üstündə yarpaq kimi
əsərəm mən.
Sözə gələn hər bəlanın
qarşısını kəsərəm mən.
Ömrün-günün yollarında,
Söz adlanan zəfər verin
mən ölmərəm.
Günüm doğsun, Ayım yansın
üfüqlərdə,
Sözlərimə nurla dolu
səhər verin.
Arzu verin, ümid verin,
kəsər verin,
Gözəl sözdən, halal sözdən,
doğru sözdən,
Mənə xeyir xəbər verin,
mən ölmərəm,
mən ölmərəm, mən ölmərəm!
MƏZAR
Məzar insanların döş nişanıdır,
Yazılır daşlara ünvanı, adı.
Kim qəbir yerinə evim demədi,
Kim qara torpaqda dəfn olunmadı?
Uçmağa, qucmağa, qucaqlamağa,
Qanad yoxdu daha, qol yoxdu daha.
Məzar insanların son dayaq yeri,
Burdan o tərəfə yol yoxdu daha.
Məzar insanların sükut evidir,
Orda nə qapı var, nə pəncərə var.
Qəbiristan deyilən bir məmləkətdə,
Keçilməz uçrum var, dərin dərə var.
Hamının dərdini çəkən mən oldum,
Hamının ağrısı, azarı məndə.
Başdaşım əyilib köksümə sarı,
Dünyanın ən dərdli məzarı məndə.
İSTƏRƏM
Yolçular yorulmaz, yollar tükənməz,
Mən elə getdikcə getmək istərəm.
Yollar kənarında ağaclar kimi,
Ucalmaq istərəm, bitmək istərəm.
Ay gedə, gün gələ, bir səhər ola,
Üfüq qızıl ola, şəfəq zər ola.
Mənim çox sevdiyim nəğmələr ola,
Elə ömrüm boyu ötmək istərəm.
Nədir tilsim dünya, tapmaca dünya,
Boyu boyumuzdan çox uca dünya.
Nə deyir insana bu qoca dünya,
Sirlərin sonuna yetmək istərəm.
YAŞA
Fəsillərin ruhuna dön,
Yazında, qışında yaşa.
Qədrini bil bu torpağın,
Hər bir qarışında yaşa.
Halallıq var mayasında,
Həm toyunda, həm yasında.
Çiçəyə dön qayasında,
Mamır ol daşında yaşa.
Dağıt başından dumanı,
Dağıt şübhəni, gümanı.
Öt dövranı, keç zamanı,
Dünyanın yaşında yaşa.
QURUMAQ
Niyə quruyursan, a yaşıl ağac,
Səni yaşıl vaxtı solduran nədi.
Budaqlar quruyub çöpə dönmüsən,
Səni diri-diri öldürən nədi.
Dəhnəmi quruyub, sumu kəsilib,
Quşlar qanad çalmır budaqlarında.
Yuvamı dağılıb, bülbülmü köçüb,
Nəğmələr səslənmir dodaqlarında.
Günəşmi tutulub, Aymı gizlənib,
Buludmu bağlayıb göyün üzünü.
Dolu budağına atıb daşları,
Kimlər kor eləyib sənin gözünü.
Qurudun, həyatın qurtardı, getdi,
Bir daha göyərmək çətindən çətin.
Dünəni var idi, sabahı yoxdan,
Kökündən quruyan bir məhəbbətin.
AXŞAMÜSTÜ
Göylərdə kövrələn buludlar deyil,
Beynimin içinə dolan tüstüdü.
Bilirəm qarşıdan qaranlıq gəlir,
Yaman darıxıram, axşamüstüdü.
Qəlbin həm sevinci, həm də yası var,
Hər günün öz hökmü, öz dünyası var.
Ömrün səhəri var, günortası var,
Yaman darıxıram, axşamüstüdü.
Dünyanın üzünə gələndən bəri,
Həmişə sevmişəm nurlu səhəri.
Kimə xeyir verib axşamın şəri,
Yaman darıxıram, axşamüstüdü.
Alınmaz qalanı kim tikib görən,
Nə deyir hördürən, nə deyir hörən.
Geriyə qayıtmır qapıdan girən,
Yaman darıxıram, axşamüstüdü.
Səhər bu dünyanın hər şeyi təzə,
Günorta gözəllik gətirir gözə.
Axşam qaranlığı heç baxmır sözə,
Yaman darıxıram, axşamüstüdü.
ALLAH KİMİ
Bulud kimi qar-yağışla doluyam,
Göylər qədər dərdim-ahım var mənim.
Zaman kimi dərdsiz, qəmsiz, kədərsiz,
Nə axşamım, nə sabahım var mənim.
Ərənlərin badəsini içmişəm,
Haqq yolunda tükü tükdən seçmişəm.
Qıl körpüdən gülə-gülə keçmişəm,
Yoxa çıxıb nə günahım var mənim.
Yamanlara tərs açılan şillədir,
Naqislərin ürəyinə güllədir.
Yaxşılara ucalıqdı, pillədi,
Qələm adlı bir silahım var mənim.
Çəkinmədim nə düşməndən, nə dostdan,
Dərsim aldım Mövlanadan, Yunusdan.
Haqdan gəldi oxuduğum bu dastan,
İlham adlı bir pənahım var mənim.
Ağac dindir, kaman bağla, saz yarat,
Hər pərdədə işvə, qəmzə, naz yarat.
Dedi oğlum, ürəyincə yaz, yarat,
Allah kimi uca şahım var mənim.
ÜMİD
İşıqlı nəğmələr nəğməkarıyam,
Həsrəti dünyadan itirəcəyəm.
Vətən bağçasında, vətən bağında,
Tərtəzə çiçəklər bitirəcəyəm.
Qoymaram səsimi harınlar uda,
Mənim əmrimdədir torpaq da, su da.
Ölüm nəmənədir məni qorxuda,
Onu bu dünyadan itirəcəyəm.
Ümid ürəklərdə silahdır, silah,
Onu insan üçün yaradıb Allah.
Bükməsin boynunu gələcək, sabah,
Mən onun dadına yetirəcəyəm.
YOXDU
Mən sevirəm bu dünyanı,
Ocağım var, külüm yoxdu.
Heç bir kəsdən küsməmişəm,
Küsmək var, küsülüm yoxdu.
Tapdanmış bir dağ olasan,
Pozulmuş bir bağ olasan.
Sevgiyə yamaq olasan,
Bundan artıq zülüm yoxdu.
Büdrəməsin eşqin atı,
Bağrına bas kainatı.
Sev dünyanı, sev həyatı,
Sevənlərə ölüm yoxdu.
YAZ QƏLƏMİM, YAZ
Ömür bir fürsətdi verilib sənə,
Ömürdən, fürsətdən yaz qələmim, yaz.
Yaradan dünyanı cənnət yaradıb,
Sehrli cənnətdən yaz qələmim, yaz.
Çağır ilhamını, çağır təbini,
Həm elmini göstər, həm ədəbini.
Dəryalardan götür mürəkkəbini,
Tükənməz hikmətdən yaz qələmim, yaz.
Heç vaxt yaxşılığı çıxarma yaddan,
Dadlı meyvələrin düşməsin daddan.
Sən ki, çox çıxmısan alovdan, oddan,
Taledən, qismətdən yaz qələmim, yaz.
Odu olmayanın oduna yanma,
Haqqı olanların haqqını danma.
Yaxşılıq etməyi qızırqalanma,
Bu ali qüdrətdən yaz qələmim, yaz.
Dağ qalır, daş qalır, təbiət qalır,
İnsana əbədi məhəbbət qalır.
Çox şey unudulur, həqiqət qalır.
Əsl həqiqətdən yaz qələmim, yaz.
Açılan çiçəkdi, qonan arıdı,
Yönü Aya sarı, günə sarıdı.
Şeir şairlərin könül varıdı,
Bu naz-nemətdən yaz qələmim, yaz.
HƏZRƏT SÜLEYMANIN XALÇASI KİMİ
Xanım qız, xanım qız, toxucum sən ol,
Mənə xalı toxu, əlvan bir xalı.
Gəlindən ismətli, qızdan həyalı,
Ətri, təravəti çiçəkdən olsun.
Bütün keçidləri, döndərmələri,
Bütün ilmələri ürəkdən olsun.
Əlvan bir dünyaya döndər rəngini,
Ərişi, ağacı ipəkdən olsun.
Gözəl qız, gözəl qız, toxucum sən ol,
Deyim, nəyi göstər, deyim, nə göstər.
Sənə desələr ki, gözəllik nədir,
Göygöldən, Kəpəzdən nişanə göstər.
Sənin toxuduğun yaşıl xalıda,
Görünsün torpağın bütün rəngləri.
Nurlu gözümüzə versin işığı,
Çiçək topaları, gül çələngləri.
Xanım qız, xanım qız, toxucum sən ol,
Sənin hər çeşnində, hər çeşidində,
Təbiət görünsün, çəmən görünsün.
Bütün anaların ana torpağı,
Bir də müqəddəsim Vətən görünsün!
Sənin toxuduğun yaşıl xalıda,
Üfüqdən-üfüqə süzmək istərəm.
Həzrət Süleymanın xalçası kimi,
O xalça üstündə gəzmək istərəm.
