Kulis.az Əhməd Cavadın şedevrlərindən hesab olunan "Göy göl" şeirini təqdim edir.
Dumanlı dağların yaşıl qoynunda
Bulmuş gözəllikdə kamalı Göy göl!
Yaşıl gərdənbəndi gözəl boynunda,
Əks etmiş dağların camalı Göy göl!
Yayılmış şöhrətin Şərqə, Şimala,
Şairlər heyrandır səndəki hala.
Dumanlı dağlara gələn suala,
Bir cavab almamış soralı Göy göl!
Bulunmaz dünyada bənzərin bəlkə,
Zəvvarın olmuşdur bir böyük ölkə,
Olaydı könlümdə bir yaşıl kölgə,
Düşəydi sinənə yaralı, Göy göl!
Sənin gözəlliyin gəlməz ki, saya,
Qoynunda yer vardır yıldıza, aya.
Oldun sən onlara mehriban daya,
Fələk büsatını quralı, Göy göl!
Kəsin eyşi-nüşi, gələnlər susun,
Dumandan yorğanı, döşəyi yosun.
Bir yorğun pəri var, bir az uyusun,
Uyusun dağların maralı Göy göl!
Zümrüd gözlərini görsünlər deyə,
Şamlar boy atmışdır uzanmış göyə.
Keçmişdir onlara qəzəbin niyə.
Düşmüşlərdir səndən aralı, Göy göl!
Dolanır başına göydə buludlar,
Bəzənmiş eşqinlə çiçəklər, otlar.
Öpər ayağından qurbanlar otlar,
Ayrılıq könlünü qıralı, Göy göl!
Bir sözün varmıdır əsən yellərə,
Sifariş etməyə uzaq ellərə?..
Yayılmış şöhrətin bütün dillərə,
Olursa qoy olsun haralı, Göy göl!
