Kulis gənc şair Hikmət Orhunun yeni şeirlərini təqdim edir.
***
siqaret çəkməyə çıxmışdım
qonşunun həyətindən düşən işıq
gözlərimi döyəndə ağlıma gəldin
diksindim
bəlkə də yadına gəlməz
hər axşam məhəllədə əl-ələ gəzərdik
uzaqdan görünən maşın işığına hürkərdin
dovşan kimi
bəlkə də yadına gəlməz
onda bu qədər amansız deyildin
gülərdin uşaq kimi
uşaq kimi danışardın dilini əzə-əzə
onda bu qədər əzazil deyildim
nə desən edərdim nə desən
əmrinə müntəzir dayanardım
iki ayağının üstünə qalxıb
sahibinin işarəsini gözləyən
sirk ayıları kimi
nə desən edərdim nə desən
bir dəfə öp demədin
yanağından belə olsa razıydım
atan sevgili olduğumuzu bilən gün
sənə söz deməyə gücü çatmayacağını bilib
səhərə kimi içmişdi
gözünün işığıydın
evinin yaraşığı
bir şairə bənd olmağını istəməzdi
ali məktəb belə bitirməmişəm
üstəlik işim də yoxdur
nəyimi sevirdin ki mənim
nəyimi sevəcəkdin
sevmədin də zatən
müalicədən qayıdanda öyrəndim
atanın tapdığı adama nişanlandığını
həmin gün siqaretə başladım
bir daha səni görmədim
birlikdə çəkdirdiyimiz şəkillər olmasa
üzünü də unudardım
kaş atan səni o qədər çox sevməsəydi kaş
kaş məni sevdiyini eşidəndə
ağzının üstünə bir şillə çəkəydi
söyəydi söylənəydi mənə
kaş səndə də bir balaca cəsarət olaydı
etiraz edəydin
kaş bir azca ağlayıb sıtqayaydın
kişinin ürəyi yumşalardı bəlkə
yumşalmasa
hətta başqasına yar olsan belə
məni bu qədər yandırmazdı
bilərdim o adama könlün olmayıb
niyə danışıram axı bunları
heç özüm də bilmirəm
nə bu nataraz misralar sənə çatar
nə sən bir gün dönərsən
dönsən belə nə fayda
indi sən kötüyü çeynənmiş siqaret kimisən
təsəvvür edirəm
atanın tapdığı o adam
hər gün içib döyür səni deyirlər
qonşunun arvadları simsiz telefondur bilirsən
ürəyim ağrıyır sənə ürəyim
hər siqaret yandıranda sən ağlıma gəlirsən
bu mərəti də atacam vallah
sən məni atdığın kimi atacam qəfil
bəlkə də yadına gəlməz
***
pəncərəm günəşə açılır
güləndə
səni düşünürəm sevgili
pəncərəmin önünə gül əkmişəm
çiçəkləyəndə
səni düşünürəm sevgili
pəncərəmə sərçələr qonur
öpüşəndə
səni düşünürəm sevgili
pəncərəmin önündə saat var
taqqıldayanda
səni düşünürəm sevgili
***
məhəlləmiz səsli küylüydü
uşaqlar deyib gülürdü
qocalar çığırıb çağırırdı
gün gəldi
uşaqlar böyüdü
qocalar öldü
***
tapançası yox
darağında gülləsi
dünəndən bitib
ancaq
ancaq bir yandan pulsuzluq sıxır
o bir yandan
insanı
iki qaşının ortasından
vurur həyat
