Kulis.Az Könül Həsənqulunun yeni şeirlərini təqdim edir.
Qlobusun gözyaşları
Əlimdə tutduğum qlobusu ədayla
Fırladıram
Sağ barmağımın ucunda
Bir andaca döndərirəm geriyə
Tarixin başını sürətlə
1930-cu illərə
Gicəlləndimi
İkinci
Dünya Müharibəsindən geri?!
Ehmalca
Sol barmağımın ucuyla
Toxunuram
Qranada bağlarına...
1936-cı ilində
Tuturam dünyanı
Ovuclarımın içində
Tüpürürəm bütün əlisilahlı
Frankistlərin üstünə
Vahidin qan-qırmızı
Tüpürcəyiylə!
Və
Sol əlimlə əzirəm o qoyun qığını
Lorkanı
Güllələdikləri yerdə
Sonra
Bir böcək əzmiş kimi
Durub silirəm əllərimi
Daha sonra
Vahidin dodağındakı qanı
Alnındakı
Soyuq təri
Və uzadıb bir əlimi Şuşaya
Yelləyirəm iki yaşlı
Atamın taxta beşiyini
“Laylaa... Ata, laylaaaa.......”
Ondan da sonra bütövlükdə
Çaxıb əlimdən dünyanı
Döşəmənin üstünə
Qarışdırıram suyla-torpağı
Və
Bir də
Sıxıb dünyanın gicəllənən başını
Sol qoltuğuma
Sürütləyirəm onu 1936-cı
Avqust günəşinin altına
Mən ovuclarımla
Əzirəm dünyanın gicgahını
Qoy şairlərə açılası
Güllələr qalsınnnnnnnnn
Silahınnnnnnn
Bağazınnnda
Qoy udqunsun o silah!
Qoy udsun güllələrini frankist udlağıyla!
Qoy onların da parçalansın içalatı –
İçiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Atııııııııı
Qoy öpsün onların da
Dodaqlarını
Vahidin qanı
Sıxın dünyanın gicgahını!
İçin dörd nəhəng suları!
Sonda
Ağlayın o suları
Günəşin altında
Qupquru Qranada torpağına –
Lorkanın “məzarına”
Ağlayın
Qlobusun
Gözyaşlarıyla
Ab imo pectore![1]
Tanrıya ithafən...
Uşaq əmizdirir on yaş kiçiyim
Küçə daşının üstdə
Üşüyə-üşüyə
Mən
Masterin barmaqlarından öpürəm!
Xəritə kimi satır bədənini kürən fahişə
Hər gecə
Vərəm xəstəsinə
Mən
Masterin barmaqlarından öpürəm!
Girov qoyur ömrünü yaşıdım
Bir halqa üzüyə
Məbəddə kəbin vədiylə
Mən
Masterin barmaqlarından öpürəm!
Çözülməz ip dolandı bu vaxt göyərçin ayaqlarına
Bax –
Buğda dənlədiyi yerdə
Mən
Masterin barmaqlarından öpürəm!
Küçük ulayır yetimliyinə bu gecənin içində
Bir ağız sümük
Bir əl sığal naminə
Mən
Masterin barmaqlarından öpürəm!
Ay yuvarlanır xəstəxana damının arxasına
Qan-qırmızı!
Asta-asta...
Mən
Masterin barmaqlarından öpürəm!
Öldü qadın doğuş üstə! Qucaq üçün ağlayır körpə
Çarpazlayıb
Boş qollarımı sinəmə –
Mən
Masterin barmaqlarından öpürəm!
Sümüyünəcən qaşıyır alnını bir bəndə
Silərək alın yazısını
Qan içində
Mən
Masterin barmaqlarından öpürəm!
Küləklər söndürür qaladığım ocağı hər dəfə
Süpürüb ocaqdan
Külü səssizcə
Mən
Masterin barmaqlarından öpürəm!
[1] Lat. Ab İmo Pectore – səmimi qəlbdən
2013 təqvimi
Dostum Əsəd Qaraqaplanla söhbət
Dalıb fikirlərə təqvim önündə,
Saymıram günləri ayları daha.
Unutmuram südü ocaq üstündə,
Çayı boşaltmıram dolu qazana.
Divardan endirdim köhnə təqvimi,
Ən əziz dost kimi sıxdım bağrıma.
Endi ağrılar da... Təqvim günləri
Anasız pişiktək doldu qoynuma.
Pozulmaz mətbəxin sahmanı indi,
Nə süd axar oda, nə çay – qazana.
Bircə atammıram köhnə təqvimi,
Sığınıb Kafkaya taxta dolabda...
Bir ovuc buğda
Ah, daha şeirlər yazılmaz mənə,
Öpməz məktubları dodaqlarım da.
Dayanıb qovağın altında yenə
Silmərəm gözümü dost dəsmalına.
Yandı o məktublar odun içində.
Gör neçə arzular, şeirlər yandı.
Sınmış pəncərəmə qondu bir sərçə,
Gözündə bir ovuc buğda sevdası.
O baxışlar tanış gəlirdi mənə,
“Bir ovuc sevgi ver, bir ovuc buğda...”
Dönübdür o misra – bir ovuc külə,
Misradan boylanan o baxışlar da.
