Kulis.Az Saday Şəkərlinin şeirlərini təqdim edir.
El türküsü
Tükləndikcə dırnaqları, yalları,
qırılmasın qanattarı, qolları,
duman bağlar ərlər keçən yolları,
dörtnala çapdım atımı, dörtnala...
Ağrılarım Ağrı dağda yatammaz,
dar günümdə dostlar beni atammaz,
külək çapar, köhlənimə çatammaz,
dörtnala çapdım atımı, dötnala...
Hər nə yerdən səsliyənim varıydı,
süsən-sünbül bəsliyənim varıydı,
Günbatanda gözlüyənim varıydı,
dörtnala çapdım atımı, dörtnala...
Ocaq çattım, ey yatanlar atlanın,
qoy bulansın duşmanların qattanı,
diz qattamaz türk elinin atları,
dörtnala çapdım atımı, dörtnala...
Deyirlər min il qabaq
Min il qabaqlar məni bu dünyada görən olub,
deyirlər...
Deyirlər, günəş olmasan da, hər gün bu dünyanın
gedib-gələn nəfəsi kimi safıydın o vaxtlar...
O vaxtlar hamı sənə baxırdı, sənə-min il sonraya,
işığına, nuruna baxırdı hamı,
beləcə-beləcə, aldadıb
min il yaşadırlar doğulduğu boyda qalan adamı...
Qırmızı gülün də
Qırmızı gülün də gözləri qandı,
məni qan ağladır həsrət beləcə...
Gözlərim kükrədi, ürəyim yandı,
axdı sellər kimi qismət beləcə.
Min ilin qışına bənzədi şerim,
üşüyür misralar: soyuqdu, qardı...
Qırılmış qoşuna bənzədi şerim,
sonuncu sözüm də ölüb-qurtardı...
Solur çiçək kimi zamanın rəngi,
rəsmini yaratdım, xatirə qalsın...
Qoy bu məhəbbətin solmaz çələngi,
sənətdən bezməyən qatilə qalsın...
Qızmış gözlərimdə ölən eşqimi,
dəfn ettim min dəfə bəbəklərimdə...
Hər gün qan gölündə üzən quş kimi,
hər gecə qan damır lələklərimdən...
