Kulis.Az Aynur Qəniyevanın şeirlərini təqdim edir.
Uzaqlardakı dumanlı müəmma
Yaxınlıqda olan isti aydınlıq
Mənə öyrədir ki,
hədəfə dəyməmiş bom-boş güllə gilizi kimi
İnsan bəzən bom-boş boşalır
Ayaqüstədir, yaşayır amma çoxdan yıxılıb ölüb
Yaşamaqdan onu öyrəndim ki,
İnsan bəzən bir anlıq zövqə görə
Bütün ömrünə bəs edəcək qədər axmaq olur.
***
Dünyadan çöldəyəm kor qaranlıqda
Sevincləri soran dibsiz həyatda
Baxışım ömrümün üzündə itir
Yönsüz küçələrdə azmış kimiyəm
Labirint yaşamın çıxılmazlığı
Məni yerdən götürüb yerlərə çırpır
Gözlərim islanıb mən ağlamıram
Gələn sabahlarda dünən oluram.
***
İçimdə yoxluğunun küləyi əsir
Bu şəhərin nəfəsi soyuyub sanki
Havada nəfəsin yoxdur əzizim
Burda yoxluğunun qoxusu gəlir
Gözləyən hissimin yuxusu gəlir
Həsrətim çoxalır, səbrim tükənir
Tez gəl çıx canımı alma əlimdən
Gəl hissim isinsin gözüm sevinsin
