Kulis.az şair Mustafa Qocanın şeirlərini təqdim edir.
Ey fələk!
Yaman sığal çəkdi əlinin tərsi
Dəniz dalğası tək sendim, ey fələk.
Uçurdum Kəpəzin zirvələrində
Kürün dərəsinə endim, ey fələk.
Səndən qüvvət aldım, səndən güc aldım
Sən “ucal” söylədin, mən də ucaldım.
Bəs niyə hamıdan geriyə qaldım?
Mən ki, irəliydim, öndüm, ey fələk.
Köynəyim biçildi kəfən biçimdə
Alovum çölümdə, qorum içimdə
Bu qədər atəşin, odun içində
Donub buz dağına döndüm, ey fələk.
Baş qarışdı bəxtin gəlhagəlində
Yellər əsdi cavanlığın sərində
Bəd nəfəsin, bəd niyyətin əlində
Onluq çıraq kimi söndüm, ey gələk.
Nə varsa cahanda kəramətindi
Dayanan bir sənin dəyanətindi
Verdiyini almaq məharətindi
Əllidən iyirmi endim, ey fələk.
Olduğum dünyamın yaşı bilinmir
Ariflər tanınmır, naşı bilinmir
Getdiyim yolların başı bilinmir
Bəlkə cavablığa döndüm, ey fələk.
Ağlamaq istəyirəm...
Başımı əllərimə,
Alıb bu axşam çağı.
Gizlədib gözlərimi
Göz qapaqlarında
Bu nurla dolu olan,
Mənə əzab bəxş etmiş
İşıqlı dünyamızın
Bütün qapılarını
Taleyimin üzünə
Bağlamaq istəyirəm,
Ağlamaq istəyirəm.
Göz yaşımı qəlbimdəki
Namərdlərin vurduğu
Bütün ağrılarımı
Yuyub aparsın deyə,
Canım rahatlıq geyə,
Duyğular savaşından
Sevgisiz sevgilimdən
Vecsiz yoldaşlarımdan
Döndərib sifətimi
Atıb ülviyyətimi
Hər cür ünsiyyətimi
Saxlamaq istəyirəm.
Ağlamaq istəyirəm,
Ağlamaq istəyirəm...
Duyğularım
Büdrəməklə bircə kərə,
Dağdan uçdum, önüm dərə.
Süfrədirmi dilim sərə,
Mənim dilsiz duyğularım.
Nişanəsi söz içində,
Yanıb gedər köz işində,
Qovurulmaqda öz içində,
Mənim dilsiz duyğularım.
Gah şehdədir, gah mehdədi,
Gah ocaqda körükdədi
Heç kim bilmir nə kökdədi,
Mənim dilsiz duyğularım.
Kəhər məndən, yəhər məndən
Çapar axşam, səhər məndən
Danışar bir təhər məndən
Mənim dilsiz duyğularım.
Mustafayam, canım xəstə,
Düşkün ruhum səfər üstə
Cəllad olub durub qəsddə,
Mənim dilsiz duyğularım.
Azərbaycan
Mən canam
Azərbaycanam.
Kim baba olsa, nəvəyəm.
Ərəbi ölmüş dəvəyəm.
Kimi yük vurar,
Kimi yükümdən vurar.
Kimi pis niyyətlə arxamda durar.
Qorxuram
Bir gümana qəlbim açıb əlini
“Sevda” deyib yanılmaqdan qorxuram.
Ağıl gedir, istək gəlir yerinə
Hərdən xəyal tanınmaqdan qorxuram.
Sınıq könlüm qalıb salana
Düşkün canım od axtarır qalana
Yaxşım dönər yalan dildə yamana
Yalan-yanlış anılmaqdan qorxuram.
Duyğularım möhtac ikən bir bəndə
Əl uzadıb bağlamadı bir bəndə
Kədərimdən dostuma pay düşəndə
Xəta kimi danılmaqdan qorxuram.
