Çilov adasında
Arvadlar deyinərdi,
“Ay baş beynimiz getdi
televizoru söndür
onsuz da eşitmirik”
Kişilərsə deyərdi:
“Kimsə türmədən qaçıb
bu da onu axtarır
yuxarıdan gəlibdi”
Düz uçub gedənlərlə
heç işləri olmazdı
elə ki dövrə vurdu
ağızlar açılardı
Rəna deyərdi: “Pır pırrr
get o biri həyətə
orda karlar yaşayır
ər də kar, arvad da kar”
Rafiq deyərdi: “Rəna,
get çiyninə bir şey sal
memarlardı bəlkə də
şəklimizi çəkirlər”
Nənə altdan yuxarı
Dərdin söylərdi ona
“Çadrovıda evim vardı
Səməd əmi satdırdı”
Müəllimlər deyərdi,
vertolyot səs-küyünə
göyə baxan uşaqlar
gələcəkdə kasıb olacaqlar
Uşaqlar yağlı-yağlı
Söyüşə qərq edirdi
ən utancaq olanı
dalını göstərərdi
çox yaxından uçur bu
pəncərələr sınacaq
“Yenə getdi qayıtdı
ala e, kül başına”
Ölülər deyinərdi,
nə əbədi sükutmuş
Daşlarımız çatlayır
dişlərimiz çatlayır
Vertolyot uğultusu
bizə qulaq asardı
o gözdən itən kimi
cırcırama başlardı.
