Kulis.Az gənc şairə Fəridə Məmmədovanın yeni şeirlərini təqdim edir.
1.
Hər sevdiyimdə tərk edildim
Ya doğru sevə bilmədim, ya da doğru adamı...
Və bütün ayrılıqların acısını anam çəkdi.
Məndən ayılıb gedən hər kəs
Anamdan rahatlıq apardı özüylə
Hər şeydən uzaqlaşıb, hamıya yadlaşdıqca
Bir Allahı bildi anamın nələr çəkdiyin ..
Lütfən, bu dəfə sevəcəyim kəs,
Ya gedərkən məni də apar
Ya da
Elə ayrılıb get ki, anamın xəbəri olmasın ..
2.
Gedək...
Burda hamı kar olub vicdanının səsinə
Duya bilməzlər bizi.
Mükəmməllik arayışında olanların xəyal qırıqlığı
Ağır gəlir zaman itkisindən...
Qaranlığa lənət oxuyur şamları gizlədənlər .
Anlamağa çalışma
Qonşu kəndin işıqlarına baxıb
böyüyənlər lənətləməz qaranlığı
Orda işıq var, bilərlər... laaap yaxınlarda...
Tut əllərimi gedək
Boş ver arxadan ağlayanları.
Yalnız öz yerindən gedənlər unudulmur
Bura yerimiz deyil... unudacaqlar...
Yatağa tökülən çörək qırıntıları kimi
Batır bədənimə yalnızlıq
Heç olmaya, bir gecə adıyla çıxaq,
Bütün ümidləri geridə qoyaq, gedək
Qoy hamı düşünsün ki, “qayıdacaqlar’’ ..
3.
Dəliliyin bircə addımlığındayam
Bircə güzgü ayırır bizi bir-birimizdın...
Ey, sən, ordakı, kimsən?
Gülürəm-gülürsən
Mənimlə ağlayırsan
Danışıram – dodaqların tərpənir
Səsin yoxdu amma.
Danış, noolar... darıxıram...
4.
Başını qaldırıb baxdığında görürsən ki, tavan
Göyüzünü gizlədəcək qədər nəhəngdi.
Və aynanın o tayındadı
Hər əllərini uzatdığında çatacağını düşündüklərin...
Biz keçmişində dəniz olmayan qadınlarıq
Amma çox sularda boğulub gəlmişik
Yollar – ayaqlarımızın getmədiyi
Kişilər – əllərimizin yetmədiyi qədərdi.
O qədər tanışdı ki, bu qaranlıq dünya
Deyirsən, bəs, min il əvvəl ölmüş adamlarıq
Yenidən doğulub gəlmişik...
Və bu ad familiya
ən az qədim dünya tarixi qədər uydurma .
indi bu vağzal həyatda
nə qədər “sudba “ , “şasti” fısıldasa da falçı qadınlar
sənin gələcəyini ən dəqiq
Qatar fitləri xəbər verir...
Gəl, məni sonuncu qadın kimi qucaqla,
Sonra at!
İntihar deyil, bu
Sonuncu balıq tək ölüb dənizdə
Birinci kürüdən yaranmaq istəyidi...
5.
Min ildi yaşadığım dogma küçəyə
Hardansa atılmış daş idin… ilişdim sənə...
sənsə
bir əlində alma, birində cənnət
taraz olsun deyə
almanın yanına yığmışdın bütün günahlarını...
beşinci mərtəbədən atılıb intihar etmək istəyən
dördüncü mərtəbənin pillələrində
sınıq qabırğalarla zarıyan insanın arzuları qədər
yarımçığam indi.
bir də.. aldana bilməyəcəm sənə
daha gəmiləri
yardığı sulardan tanıyır balıqlar...
indi maşının ardınca qaçıb hürən it kimi
qısılıb quyruğuma qayıdıram asta-asta .
gücüm yetmədi qaranlıqlarına
mən dibçək gülüyəm
pəncərədən sızan qədərdi işığım...
açıb pəncərələri,
yandırıb işıqları
otursam da faydasız
kimsə gəlməyəcək daha
cırtdanları ithürəni seçmiş div yalnızlığıdı mənimki.
6.
Çox şey istəmirəm ki səndən
“sev’’ demirəm ki.
Bilirəm, hər sevgi ya keçmişində
Ya da gələcəyində nifrətdi.
Sevgi - iki nifrət arasındakı pauzadı .
Keçiləndi... Qısadı...
Sadəcə bircə addım da yaxın gəl
Balaca qız kimi əzizlənməkdən yorulmuşam
Məni qadın kimi qucaqla...
7.
Gülləylə giliz ayrılığıdı bizimki
Yəni, böyük ehtimalla ölüm deməkdi...
