Kulis.Az Alik Əlioğlunun yeni şeirlərini təqdim edir.
Yad şəhərdə
Səhərlər durub tanımadığımız
Bir şəhərin dar
küçələrini süpürürük, zibilini daşıyırıq
Gecələr
Oyanıb dərisini gün yandırmış
Qıvrım cod saçlı yetim uşaqlara
Ən xoşbəxt şahzadənin nağılını danışırıq...
Kimsə gəlməlidir.
Günlər uzanır və heç kəs gəlmir.
Geriyə baxmaq dəhşətlidir.
Görürsən ki,
İllər öncə qulağını qatar relsinə dirəyib
Qatarın səsini dinləməklə
Uzaqlar arzusunda yaşadığınçün
Səni gətirib uzaqlara atıblar...
Görürsən ki, yiyəsizsən...
Görürsən ki, bu amansız məhəllədə
Günbəgün itlər də yoxa çıxır,
Pişiklər də...
Bilmirsən öldürürlər, ya azdırırlar...
Və sən
Bilmirsən hönkürüb ağlayasan
Ya sadəcə kədərlənəsən...
Elə bir doğma adam gəlməlidir ki,
Onu öpmək yox, qoxlamaq istəyəsən.
Yanında olduğuna əmin olmaq üçün
əlini üzünə qoyub yoxlamaq istəyəsən...
Günlər uzanır. Heç kəs gəlmir...
Və sən bir-bir ölürsən...
Qadın və s.
Bütün dustaqların bir mövzusu var:
Yeni həyata necə başlamaq...
Harada, kiminlə?
Bəmbəyaz bir qadın,
Yorğun təbəssümlə
Axır küçədə...
Leysan yağışda su misalı
Üzüaşağı...
Kişi və qadının görüşü
Tale deyil yəqin,
Ssenaridir düşünülməmiş...
Adəmlə Həvvanın işidir -
Sonadək görülməmiş.
Qadın – küçə qaydalarını pozmaqdır.
Və
Bir az uduzmaqdır...
Bütün dustaqların bir mövzusu var:
Yeni həyata necə başlamaq...
Harada, kiminlə?
Həyata qadından başlamaq
Taleyindən kənara çıxmaqdır.
Bədbəxtlikdir yəni
Ah, yazıq Pirosmani...
Şərif Ağayara
Bir gün oyanıb
Dəmir barmaqlıqlardan çıxan
Və üzü Allaha tərəf
Addımlayan qoca bir kişiyə çevrildim.
Bir əlim iflic oldu
Bir əlimi ona verdim...
Bir üzümü saqqal basdı,
Bir üzümü ona çevirdim.
Bir tərəfim çürümüşdü,
Bir tərəfimlə sevirdim...
Səni, onu, hamını...
Hamını sevmək olmur –
Keçən il bu qənaətə gəldim.
Və bu il haqqımda ən yaxşı sağlıq deyildi
Badə qaldırdı dostlarım
Şərif məni bir sualla ifadə elədi:
“Olar ağlayım?”
