Məcid Həsənli
Gənc yazar Mövlud Mövludu mən sadəcə Mövlud kimi tanıyırdım.
Yazıçılığından əvvəl mənim üçün gözəl insan idi Mövlud.
Tanışlığımız necə, nə cür, harada olmuşdu dəqiq yadımda deyil. Səhv etmirəmsə, ilk dialoqumuz kiminsə yas mərasimindən qayıdanda baş vermişdi. Yanımızda başqa yazar dostlar da varıydı. Mən həmişəki kimi az-az danışırdım. Mövlud zarafatla Ayxan Ayvaza dedi ki, bu deyəsən “vor zakon”du, çox söz danışmaq istəmir. Biz gülüşdük.
Mövludla ünsiyyətim belə başlamışdı. Sonralar tez-tez görüşərdik. Bu görüşlərin çoxunda Ayxan da iştirak edərdi.
Mövlud həmişə şən, dünya vecinə olmayan insan tək yadda qalmışdı. Hər zaman deyib gülərdi. Qarışqaya belə pisliyi dəyməyən insan idi.
Qazax, saz dilindən düşməzdi. Elə bil cismi Bakıda, ruhu Qazaxda qalmışdı.
Və... On yeddinci mərtəbə. Belə gözəl insan necə oldu ki, özünə qıydı? Hadisəni eşidəndə əlbəttə inanmadım ki, yox, bu bizim Mövlud ola bilməz. Mövlud hara, intihar hara. Mövlud elə iş görməz. O pozitiv adam idi, belə addım atmazdı. Amma, deyirlər, sən saydığını say, görək fələk nə sayır?
Dünya 40 gündür Mövludsuzdu. Ədəbiyyatımızda da, dost siyahımızda da bir dəyərli insan azaldı. 40 gün necə gəldi keçdi, hiss eləmədik.
Mövlud artıq əbədi olaraq, müqəddəsləşdirdiyi torpaqda - Qazaxda qalacaq.
Allah bütün Mövlud üçün yananlara səbr versin!
