Kulis.az tanınmış şair Sevinc Elsevərin yeni şeirlərini təqdim edir.
Paris... Eyfel... Kənd
Balaca bir kənddəki
doğma evinin açarlarının halqasına
Eyfel qülləsinin balaca maketini taxmış gənc qadın
Paris sevdalıdı
Paris arzuludu ürəyi illərdi.
***
Şimşəyin səsini susdurmağa
gücü yetməyən yan qonşum
pianonun səsini susduralım deyə
döyür qapımızı.
Yağış və musiqi
bir-birini tamamlayırdı halbuki
dinləyib-dinləyib
dərin yuxuya da getmək olardı
günəş doğana qədər
nə yuxular görmək olardı...
***
Üzüqoylu torpağa yıxıldı balaca
düz ayaqqabımın burnunun ucunda
fikirdən ayıraraq diksindirdi məni
sözə baxmayıb əlindən qaçmışdı deyə
anası arxadan onu vurmasaydı
ağlamazdı bəlkə
hələ fürsət tapıb ayağa belə qalxmamışdı...
hardan anaların ağlına gəlib ki
ana əli ağrıtmaz körpəni?
şiddəti sığal kimi çəksən belə
torpağa üzüqoylu yıxılmaqdan daha ağrılı
imkan verin uşaqlar yıxılsınlar
özü yıxılanlar ağlamır axı...
***
səninlə bərabər
boşaltdığımız bər-bəzəkli içki şüşələrindən bircəciyini
xoş günlərin xatirəsi kimi
saxlayıram
əlim gəlmir atam
içində keçən günlərin
külləri varmış kimi
göz bəbəyi kimi qoruyuram
düşüb sınsa
dağılıb gedəcək sanki hər şey
çiliklənib töküləcək
süpürülüb atılacaq
sənli xatirələr
və axıb toza-torpağa qarışacaq
şərab şüşəsinin içindəki o son qırmızı damla
onda yaşadığımız sevginin dadı var hələ...
***
Bakı metrosunda
yad baxışlardan qoruyacam deyib
sevdiyi qızı bərk-bərk qucaqlayan cavan oğlan
qızın üstünə daha çox diqqət çəkdiyinin
fərqində deyil
Dezdamona kimi tıncıxır nəfəsi yazıq qızcığazın
Otellonun iri, qara əlləri arasında qalıb boğazı...
***
Ayaqyolu qapılarına yazılan
“Qadın” kəlməsi
yada salır qadınlığını təkcə
hər dəfə yerin dibinə enincə...
Üstünə “Kişi” kəlməsi
həkk edilmiş kirli qapılar diksindirir onu
əlləri cibində, şən, firavan
o divarların dibini isladan kişilərin bir çoxunun
kişi olduğu heç bir kitabda deyil də
təkcə bu kirli, sidikli qapıların üzərində yazılı
Bilir o müdrikcə
dodağı qırmızı boyalı
əyri şlyapalı
pinqvin yerişli qoca fahişə...
Ümidsizlik
səhəri təptəzə ümidlərlə açmışdım
sonra, mənə yenə nəsə oldu...
bu gün də dünənki kimi keçdi
kompüterimi işə saldım
yerimdən duran kimi
amma bu gün də heç nə yazmadım
aydınlatdı kompüterimin ekranı
alaqaranlıq odamı sadəcə
bütün günü izlədi
gedib-gəlib ümidsizcə
üstünə necə əyildiyimi
üzümün necə əyildiyini
qəddimin necə əyildiyini
***
Çəkdiyi əziyyətləri görməyə utandığımdandı
başımı əyərək keçirəm
bu soyuqda binamızın ağzını süpürən
yaşlı süpürgəçi qadının yanından
bəlkə də təkəbbürlü olduğumu düşünmədi o
Köynəyindən tanınan şair
on il əvvəl çap olunmuş kitabımı
hədiyyə elədiyim adam
kitabı çevirib
arxasındakı şəklimə baxır
şəkildəki gənc qadını
qarşısındakı qadınla tutuşduraraq xəbər alır:
“Şəkildəki sizsinizmi?” - deyə
Yalan danışırmış kimi hiss edirəm
şəkildəki gənc
dodağı təbəssümlü qadının özüm olduğunu
təsdiqləyərkən
Yaxşı ki şəkildəki köynəkdi
əynimdə hələ də
adamı inandıran da
əynimdəki solğun, nimdaş bu köynək olur...
***
Uşağına dərman almaq üçün
gəlinlik sırğalarını satan qadın
sırğalıqlarındakı boşluğa gec alışdı
yaxşı bağlanmırdı sırğanın sol tayı
əlini tez-tez aparıb sol qulağını yoxlardı
itirmək qorxusuyla yaşamışdı uzun zaman
o qorxunu yadırğamadıqca
tez-tez yadına düşəcək
necə çıxılmazlıqda qaldığı
döydüyü qapıların üzünə açılmamağı
Ürəyində tez-tez pıçıldayırdı:
“yaxşı ki, satmağa
satmağa o sırğalar vardı!”
Sonra uşağın o od qiymətinə olan dərmandan
bir-iki qaşıq içib
sağalmağına
şüşənin yarıdan çoxunun dolu qaldığına
az qala təəssüflənir qadın
ağzı açıldıqdan sonra soyuducuda da
cəmi bircə həftə saxlamaq olarmış ancaq...
***
“Məktəbdən qalmaq olardı” - deyə
“20 Yanvar” faciəsinin ildönümünün
bazar gününə düşdüyünə heyfsilənir məktəbli qız
həm də o məşum gecədə
iki məktəblinin də öldürüldüyünü
tamam unudaraq!
***
Ah, ah, Səməd əmi,
dənizə can atan balaca qara balığı
bir qaşıq suda boğdularmı?
***
Səhərlər saçlarımı darayanda
illər əvvəl öldürülmüş quşun tükləri də
çıxır darağımda
saçımla birgə
yastığımdan saçlarıma qarışmış tükün rəngində
bir quş canlanır gözlərim önündə
gözəl, ağappaq quş
o quşun tüklərinin rənginə
boyanmaqdadır saçlarım...
***
Gözəl bir qız qalxıb düşdü dayanacaqda
avtobusun açıq pəncərəsindən gələn küləkdə
yelləndi oturacağa ilişmiş uzun bir teli
sahibi barədə danışdı xeyli
uzun, qəhvəyi saçlı
dəlisov, şən bir qızdan
Gənclik
Üçcə il götürür alimlər insanın gənclik yaşını
on yeddisindən iyirmisinə kimi...
mənə görə bu kəpənək ömrüdü
o, üç ili istədiyi kimi yaşamalı insan
uşaq doğmamalı qızlar o yaşlarda
oğlanlar hərbiyə çağırılmamalı
təhsilə ara verilməli
işləməməli gənclər
gənclik təqaüdü kəsilməli üç illik
elə bir məbləğ ki
bütün əyləncələrə çatsın...
gənclik kimsəyə möhtac olmasın.
Gəzməli-tozmalı
əylənməli-gülməli gənclik
və sevməli doya-doya
yüz əlli illik ömrə belə sığdırıla biləcək
xatirələr toplamalı
gənclik illərindən
dəli-dolu yaşanmalı hər şey
ağılı gün eynəyi kimi çıxarıb bir kənara atmalı
dünya işığını
doya-doya gözünə təpməli!
