Kulis.az Əsmər Hüseyn Xanın şeirlərini təqdim edir.
Bilirsən?
Bilirsən, bircə dənəm
Bu zəhrimar darıxmaq
Dağıdır ürəyimi
Bu nadan xatirələr
Ən ağır bir yük kimi
Ağrıdır kürəyimi.
Bilirsən?
Bilisənmi həsrətim
Sən olmayan gecələr
Kabusa, dərdə dönür.
Yuxusuz gözlərimdən
Sənin əksin süzülür.
Yox...
Vallah bacarmıram
Mən bu zülmət gecəylə
Gərək çıxım bayıra
Yeriyim küçə ilə...
Soruşum səni gərək
Küləklə rəqs eləyən
İşıq dirəklərindən,
Bacası tüstüləyən
Balaca evciklərdən,
Daş hasardan, qapıdan
Soruşum gərək səni
Qonşumuz “lal əmidən”.
O da lal sevgi kimi
Boylana... baxa, baxa...
Cavabında gözündən
İki damcı yaş axa.
Adlayam səkiləri,
Keçəm yolları
Gələm qapınıza
Döyəcləyəm ümidlə
Sarıla boynuma xəyalının qolları...
Yenə səhər açılır...
Gün işığı süzülür
Bum-buz olan yatağa
Eeeeeh...
Bu zəhrimar darıxmaq
Çıxacaq axırıma...
Qoymazdım...
Onda balaca idik
Adımız uşağıydı
Onda təzə deyildi
Əynimiz yamağıydı
Nənəm qoymazdı yerə
İynəsini, sapını
Bağlamazdı atamız
Darvazanı, qapını
Anamızın qucağı
İsti sobamızıydı.
Onda yaxın qonşular
Ən yad doğmamızıydı.
Biz ən böyük ağrını
Çapığımız bilərdik.
Gözümüzün yaşını
Qolumuza silərdik.
Anamızın verdiyi
Dürməyi bölüşərdik
Doyunca yeməsək də
Doyunca gülüşərdik
Uzun nar çubuqları
Bir çaparaq at idi
Acı sözü bizimçün
Ancaq istiot idi...
Soyuq qış gecəsində
Qar örtərdi yolları
Bütün pəncərələrdə
İsti nəfəs buxarı...
Yorğandan qısa idi
Onda ayaqlarımız.
Onda dünya balaca
Böyük idik hamımız
Nənəm nağıl deyərdi
Dinləməkdən doymazdım
Bilsəydim böyüyəndə
Hamı çıxıb gedəcək
O balaca uşağı
Böyüməyə qoymazdım...
