Rusiyanın nüfuzlu «Poeziya» ədəbi mükafatı qaliblərə təqdim olunub.
2020-ci il üzrə «İlin şeiri» nominasiyasında «…bir sözlə, Sandun hamamı» şeiri ilə tanınmış şair, tərcüməçi Yuliy Quqolev qalib elan olunub.
Kulis.az həmin şeirin tərcüməsini diqqətinizə çatdırır.
... bir sözlə, Sandun hamamı
Dolabın qapısını açmaq kimi gəlməsin sizə, bir sözlə,
Sandunlardır bura, hər kəsin hər şeyi ortada:
Boltlar, çıxıntılar, borucuqlar, kələfaçan alətlər…
Boğazı qurumaq nədir – ruhlar od tutub yanır, ruhlar!
Bəziləri keçir, bəziləri eləcə dayanıb,
Süpürgəmiz də var, sabunımız da, di gəl,
«Biz fəqliyik, fərqliyik» – atam hey mızıldanır.
Onunla ağızlaşmağa dəyərmi? – düz deyir: biz fərqliyik…
aramızdakı əlillərə bax: kiminin dəbəliyi var, kimisi taytıyır,
başı bəlalar çəkib, samovardan seçilmir gövdəsi.
Sandunların buğuna tutmağa aparırlar məni
Zülmkar atalar, onlara qoşulan babalarla birgə.
Korşalmış yaddaşın bulanıq pəncərəsindən
İçəri salırlar məni, bu yüzdallı nədirsə, ona ürcah eləyirlər.
Zəhləm gedir sandunların buğundan, buxarından.
Yadımdadır, dəqiqəbaşı komür atırdı odluğa
üz-gözünə his bulaşmış qara ocaqçı
Hər kəs öz ətli kranını sabunlayırdı durmadan
Əlillər, şillər, veteranlar.
Mənsə… elədir, görməmiş kimi zillənmişdim,
Gözümü çəkə bilmirdim onlardan…
haraya açılır, hara aparır bu qapılar görəsən?
Ağzı köpüklü girdiyimiz yer haradır
(düzünə qalsa, köpüksüz – artıq yuyublar bizi, təmizləyiblər)?
İslanıb ağırlaşmış süpürgə kolu da yanır burda,
Budur, bax, ən vacib incəsənət növü;
Şeytan barmaq eləmir, hər şeyi özümüz, özümüz…
Ya bu güruha qoşul, kirimişcə təslim elə özünü.
Güruh dediyimiz kimlərdir – atalar, dədələr.
Nə deyirsinizsə deyin,
Yalanla nəfəs alır böyüklər!
Yoxsa nəyinə lazımdır ki onların,
Hələ gözü açılmamış uşaq
Pivə və balıq qurusuyla (çapaq balığıyla) oturub
Səs-səsə versin onlarla, deməzsənmi:
Ləzzətdir! Nə gözəldir yaşamaq!
Amma ki, çox qalmayacağıq burda…
Biz də buxarlanacağıq, havaya qarışacağıq
haçansa Sandunların borusundan yüksələn tüstü kimi.
Ocaqçı göyərmiş, qançır olmuş əlləriylə
Odluğa atacaq aramızdakı
yüz illərin rayihəsini hopdurmuş hər şeyi.
Bu sonra olacaq, bir azdan, hələliksə…
Onlar yaş mələfəyə bürünüb oturublar barda,
Elə bil kirşədə yayxanıblar, harasa sürüşürlər.
Üzgəc qoparan kim, köpük üfləyən kim
Ətrafda pörtmüş sifətlər, bəxtəvərlik yağan üzlər.
– Ey, Yulikatı, sən niyə içmirsən bu nemətdən?!
Arkadi baba «Jiqulyovski»dən bir qurtum alır,
Ləzzətlə ağzını marçıldadır, qarnını sığallayır…
Yalan ayaq açıb yeriyir, fırıldaq meydan sulayır.
Tərcümə: Etimad Başkeçid
