Alyoşa

1.

Böyük bir ümiddir indi yaşamaq

Yaşamaq istədiyimiz şeylər

Çox uzaqda sanki

Başqaları yaşayır onu

Başqaları sevişir orada

Almaları başqaları yeyir

Amma

əgər böyük

yaşıl bir ağac

xısıldayan yarpaqları ilə

axırsa sel kimi içinə

əgər səni kədərləndirirsə

iyirmi qəpik istəyən balaca əllər

əgər səni əsəbiləşdirirsə

illərdir böyük qapılar arxasında

gizlicə səsə qoyulan

xalq güzəranı

yaşamaq deyil ümid

bölüşməkdi kədərləri

və almaları

ayağa qaldırmaqdı

əzilən qəlbləri

bəlkə də bir ümiddir indi yaşamaq

deyə xəyal qurursansa

səni bir otaqda səfilcəsinə yaşamağa vadar edən səbəblərdir

yaşamaq!

deyirəm

ordan görünən bütün işıqlar

və ağaclar qarşısında

ayağa qalxa bilməkdi

ağır çəkili maşın səsləri

ucuz

və uzun iş saatları

əlinə keçən hər şeyi gəmirən

sistem nəfərləri

24 saat karak-karak işləyən

İstismar və

Pul salonları

Hələ varkən

Qadınlar daşlanarkən şərqin

Nuş-i ənbər göbəyində

Ciyərini yeyirsə hərbi geyimli

“saqqalı uşaq”lar bir-birinin

Artıq bir zənci də ola bilirsə diktator

Və sən hələ də iy verən otağında mürgüləyirsənsə

Varmı başqa günahkarı

Böyrəyi satılan uşaqların

Sənin haqqında ən böyük yalanı

Sərçələrə dedim

Pəncərədən

Çörək qırıntıları ilə

Və pırrr... edib getdilər

Bir də heç vaxt baxmadılar

3.

Bu gün sən vardın

Sərçələr vardı budaqlarda

Bakı utanırdı kirli küçələrindən

4.

Hamiş

Səni ilk gördüyümdə

Sevgilinlə öpüşürdün

Ağır rokla

Berlin divarının o tayında

Hənirti, papiros dumanı

Rəqs edənlər ağır-ağır

Bir küncə çökmüş bədənlər

Bohemlik gəlmiş bu gecə

Mən sadəcə pivə içməyi bilirəm

Kənd adəti ilə

Neon lampa var sadəcə başımın üstündə

Qırmızı neon lampa

Piştaxtada rusdilli

Totuş bir qız

İş vaxtını hesablasa da qolundakı elektron saat

Doğru paraleldə olma havası var

Doğru gecədə

Gecə yarı rokla, ya da bohemlik gəlmişkən

Heç kim olmamalıdı bu qədər yalqız

Neon lampa qırmızı ikən

Berlin divarı on iki ildir sökülüb

Bu yaxınlarda qalıqlarını qaldırmaq istəyir kimlərsə

Öpüşmək bu qədər yapışqankən

Hələ də ağır rok havası

Tengri səhnədən çıxmış

Gitarist susamışdır

Bir az pivəyə

Hamiş,

Bütün qadınlar sənin kimi öpüşür

5.

Hər şey gözəl olacaq deyirsən

Cənnət kimi, Artur

Bir otaqlı evə iki şeir

6.

Sözlər və ümid

Hələ də mənə nəfəs və qan verir

Addım ata bilirəm bəzən küçəyə

Bir neçə döngəlik

Üç yaşındakı uşaq sevindirir məni

Hələ də

Sözlər bir-bir yazır ümidlərimi

Onun olmadığı günləri

Bir az daha rəng verir otağa

Bir az daha ləngidir ölümü

Yetir hələ də üç-beş günü xatırlamağa

Dünən qan açıldı burnumdan

İçki və stressdən

Deyil

Təklik və qaranlıqdan

Bəzi ümidlərin puça çıxmasından

Üç beş şeir kitabı oxuya bilirəm hələ də

Hər gün daha az bəhanə tapıram danışmağa

Xəzərə qədər darıxıram pəncərədən

Ürəyi Şamaxinkada bulanır yatağımın

Boş içki şüşələrindən daha pis deyiləm yenə də

Qonşu səsləri ilə söhbət

Taqqıltıları ilə hərəkət edirəm otaqda

Bədənimi ayaqda saxlayacaq heç nə yoxdur elə bil

Yorğunam

Mürgüləyirəm

7.

Bu qapıdan eşikdə heç nəyim yoxdur artıq

Nə bir əşya

Nə bir sevinc

Nə də böyük bir ağac

Bu qapı hər şeyini bağlayır dünyanın içəriyə

Pəncərədən oksigen

Borulardan qaz və su gəlir

Sadəcə bu

Altı milyard insanı eşiyə qatmışam

Onlar göyün

Mən rənglənmiş tavanın altında tərləyirik

Onlar ulduzlara və tanrıya

Mən lampaya və milçəklərə baxıram

Bu sonsuzluqda bir dəfə tanış ola bilərdik

O da ki çox kədərliyik

• Azərbaycan musiqiçiləri Astanada mahnı festivalında
• “Uşağa dondurma, qadına gül” - Bakıda çəkilən rus filminin tarixi
• Orxan Fikrətoğlu adının kölgəsində qalan "ARKA" - Eminquey