Kulis.az Xalq yazıçısı Kamal Abdullanın Ulucay Akifin "Cin dərəsi" hekayəsi haqqında yazısını təqdim edir.
Hekayə mənim çox xoşuma gəldi. Ədəbiyyatımıza yavaş-yavaş Sirr daxil olur və... çıxıb getmir. Mətnlə bərabər yoxa çıxmır. Orada qalır. Etimad Başkeçid, Fəxri Uğurlu tonqal çatır, Həmid Herisçi bu tonqalı üfləyir, Mübariz Örən yelləyir, Cavid Zeynallı onu o üz-bu üzünə çevirir.
Mən sirr görəndə hekayəyə olan marağım artır. Çünki sirrə çatmaq, onu açmaq istəyirsən.
Amma burada sirr var və o açılmır.
Doğrudan da, "sirr nə vaxtsa açılacaq sirdisə, heç əvvəldən yaranmayıb sirr kimi..."
Açılmayan sirr daha maraqlıdır.
Məni bu mətndə sirrə doğru getdiyim yoldan azdıran inversiyalı cümlələr oldu. Onların bu mətndə yeri yoxdur. Ümumiyyətlə, inversiya mətndə sintaktik xarakiri kimi bir şeydir. Elə bil adamı başı üstünə qoyub deyirlər: "yeri".
Borxes deyirdi ki, ədəbiyyat idarə edilən yuxudur.
Bəzən bu deyimi belə başa düşürlər ki, ayrı-ayrı personajlar tez-tez yatıb yuxu görməlidilər. Amma yox, Borxes deyən yuxu bütövlükdə mətnə aiddir. Mətn bütövlükdə yuxu olmalıdır.
Bu mətn bütövlükdə yuxudur. Belə yuxunu bədii cəhətdən mükəmməl mətnə çevirmək asan məsələ deyil. Müəllif bunu, əsasən, bacarıb.
Təbriklər!
