Kulis.az şair Fərid Hüseynin Qahirə şeirlərini təqdim edir.
Nəhrun-Nil
Kimisə xatırlamağa bəzən bir ömür bəs etmir,
yoxsa gəlib gecə-gündüz düşünərsən...
...Nil uzunu...
Batanları aramırlar,
çaysa aldığı canları
itirməz, ovcun saxlar
Nil uzunu...
Bir sahildə yandırılmış binalar
Bir sahildə işıqlı restoranlar
Bir sahili bu dünyadı,
bir sahil o dünya
Bu dünyadan o dünyaya
qayıqçılar beş qneyə aparırlar.
Sevənlər arzularını yazıb atırlar suya,
Barmaqbalıqları udur dünya boyda arzuları,
Bəs görən niyə talelər qarışmır Nilin canına?
Eh... indi anam mənə körpü üstündən baxsaydı,
yəqin mindiyim qayığı qundağa oxşadardı,
Mənimsə başım günbəz,
əllərimi də minarə
Allaha şükür edirəm...
Nil uzunu...
Qahirə qədəri
Burda “Ölü şəhər”in sakinləri
nəsil-nəsil əzizlərini
evlərinin zirzəmisinə gömürlər;
burda ən adi şeydən ötrü ağladınsa,
demək, ölünün üstündə,
məzar başında da ağladın.
Təhrir meydanındakı tanklar
mürgüləyən inqilabın keşiyini çəkir hələ də –
xalq oyansa,
odlu iynə vurub uyudacaqlar.
Xan Xəlili bazarındakı işıqlar
insan üzündə daha da solğunlaşıblar;
iztirabları anlayıblarmı görən?
Mənisə bir qoca qarının
gəlinlik donunda dilənməsi az qala dəli eləyir.
Yaşımın indisində sözlərin gücsüz,
arzuların aldanış olduğunu anlamaqçün
otel odasındakı pərdəni sıyırmaq bəs edir mənə.
Dinin ədalətindən danışanlar
məscidə girəndə
ayaqqabılarını əlinə götürürlər.
İndi dünyanın beşiyində
muncuq satan kişiylə,
üzərlik gəzdirən qocanın,
və oyuncaq ehramlar düzəldən ustanın
ümidləri sorğulamır inqilabı –
hamı öz yerinə ölüb: həyat müdrikdir.
Deyirlər gözlərin olsa da qürbətdə korsan;
korun qaranlığa danışmasıdır bu gecə bu şeir...
