Kulis.Az gənc şair Emin pirinin yeni şeirlərini təqdim edir
Gecə nəğməsi
Qəfil qapı açılar...
qoynundan bir cüt ay doğar,
aydınladar gecəmi.
Otaqdakı şam da
ehtiraslı od içində
sağa çönər, sola qıvrılar,
görüb ay kimi parlaq mərmərini
öz işığından utanar, sönər.
Ürəyim yerindən qopar
bir quştək qonar
göz qapaqlarına.
Əllərim qağayılar kimi
baş vurar
dalğadan-dalğaya
tellərinin dənizində.
Dodaqlarım sirr axtarar
çəhrayı rəngə boyanan bənizində.
dodaqlarımız arasındakı
bir udumluq havanı
yarı-yarıya udarıq.
Səyyah olaram məbədində
yetişməmiş göyəmlər
hədiyyəm olar boynuna
aldığım hər öpüşün əvəzində.
Dodaqların çiyələk kimi
dərilər
asta-asta,
incə-incə,
sanki qırılıb
düşə bilər
ləçək-ləçək
təzə açmış çiçək kimi.
Dillərimizin yerini dəyişərik
Ağzımızda "fransızca”.
Sinənə kim tikib minarələri,
bir cüt atəşgah
alovlandırram günbəzlərində.
barmaqlarım pərvanə kimi
dolanar alovuna.
əllərim alıb odunu
soyudar ovuclarında.
Almaların gah ağzımı,
gah da əlimi aldadar.
Barmaqlarım dil açar bədənində
fortepiano kimi
çalar ehtirasın nəğməsini.
dodaqlarım oxuyar,
oxuyar minarələrdən
eşqdən ölməyə çağıran
sonsuz istəyin himnini.
Hərdən əlimdən alıb
barmaqlarımı yamsılayar dodaqlarım.
Əmzikli uşağa çevrilərəm
laylaya dönər sərxoş "ah"ların-
daşlara yazırmış kimi
sevgidən doğulan günahları.
bu gecə yaman susamışam
dişlərim kilsə zənglərini çalır
minarələrdə.
Ağzımda dən varmış kimi
məmələrin göyərçintək
qonar dodaqlarıma.
Azadlığı amansızca
pozur əllərim
həbs et,
qandalla onları döşlərinə.
Titrəyən qoşa yarpaq arasında
göz vurar sulanmış şaftalın.
yoldan çıxarar,
öz yoluna çağırar.
Mənim ağır artilleriyam
hazırdı top atəşinə,
daram çəkilib təkərləri,
mərmiləri lüləsində...
Dağılar ardıcıl hücumlardan
açar qapılarını qala divarların
topumun ilk atəşiylə...
Hərdən tez-tez
hərdən daha sərt,
hərdən aram-aram
döyər qapılarını...
Dünyanın ən şirin əzabından
kürəyimdə çəkdiyin rəsm -
qartal cırmağı.
Yüklənib hər iki çiynim
solum da, sağım da
bu dəfə nə mələklərlə
nə savab, nə günahlarla.
çarpaz atılmış ayaqlarınla.
Yatağın həzin cırıltısı
oyadar ağaclarda
yatmış sərçə balasını.
Yorularsan tavana baxmaqdan
çevrilərsən
titrəyən bədəninin kölgəsi
ay işığında sığallayar döşəməni.
Ekvator xətlərimiz çarpaz qovuşarkən
şəlaləyə dönər bədənin
ölçərsən
otağın hündürlüyünü.
Ah...
belimdən hiss edirəm,
vulkan partlayışı olacaq
indi..
elə indicə...
duyursanmı artıq,
qanındakı lavamı?!
Topumun lüləsi əyilər,
sənin xoşbəxtlik yağışın
yağar,
axar
yatağa...
...Pəncərəmdən günəş boylanar
boylanar, həm də qızarar,
Utanar axı...
