Şair Anar Aminin 35 yaşı tamam olur. Kulis.az bu münasibətlə müəllifi təbrik edir və onun yeni şeirlərini oxucuların diqqətinə çatdırır.

Min diri öldürür bəlkə bir ölən...

Şirin söz – adamın bağrından qopar,

acı söz – adamın dilindən gələr.

Cavanlıq havası – başından gedər,

qocalıq havası – telindən gələr.

Min diri öldürür bəlkə bir ölən,

neçə yol gəlib bu dünyaya gələn?

Hər an istedadı çaşdıra bilən –

nə varsa, şöhrətin əlindən gələr.

Qaldım o karvanın köçündən, bala,

keçdim heçliklərin heçindən, bala,

şeir istedadın içindən, bala,

nəsr istedadın çölündən gələr...

İstedad yoxsa...

Yerində yer tapa bilmədiyin yer,

göyündə göy sənə əzab verəcək!

O göyün altında, bu yerin üstə –

hər şey, hər şey sənə əzab verəcək!

Bəndənin səhv yolu seçməyi də var,

Allahın... günahdan keçməyi də var,

yaza bilməməyin içməyi də var,

içdiyin mey sənə əzab verəcək!

Düşün: savabın az, günahın çoxsa,

hər günah ruhuna tuşlanan oxsa...

Yazıb-yaratmağa istedad yoxsa,

iddian hey sənə əzab verəcək!

Getdikcə gedəsən...

Bir axşam yatasan, sabah durasan,

yox olan nə yoxsa, vardı görəsən.

Baxasan, göy üzü apaydın olub

yer üzü ağappaq qardı görəsən.

Damlardan sallanan buzları sayıb,

yenə sovruq yığan tomarı yayıb,

qar üstə “ay yordu, yordu” oynayıb –

axırda kim kimi yordu görəsən?

Kim yorulsa, onu yerə yıxasan,

ağzın qarla ovub qarla sıxasan.

Getdikcə gedəsən, gedib çıxasan –

hardadı dünyanın ardı görəsən...

Neçə yol gəlmisən sən bu dünyaya?

Ömür qurtarsaydı, çıxıb gedərdim,

qayıdıb gəlməzdim mən bu dünyaya.

Bəlkə də gördüyüm o dünyanı mən

heç vaxt dəyişmərəm min bu dünyaya!

Gecdi gözlədiyin gün gəlsə belə,

olan olub keçib... min gəlsə belə!

Cismimiz dünyaya tən gəlsə belə,

ruhumuz gen gəlir, gen bu dünyaya!

Heç Allah baş açmır bu riyamızdan,

ay adam, kimsənsə çıx röyamızdan...

Kim bilir, bəlkə də o dünyamızdan

gün çıxır, gün düşür, gün bu dünyaya?!

Günah dərk eləyib suç düşünmüsən,

hayana köçər bu köç – düşünmüsən.

Ömründə bir dəfə heç düşünmüsən,

neçə yol gəlmisən sən bu dünyaya?!

...“Ol” deyib, hər şeyə yetməyə nə var,

gəlib bu dünyaya getməyə nə var,

göylərdə Allahlıq etməyə nə var,

gör bəndən nə çəkir, en bu dünyaya?!

Kiçik arzulara çatıb xoşbəxt ol

Bu yer başdan-başa bədbəxtçilikdi

üzünü göylərə tutub xoşbəxt ol.

Gündüzlər Günəşlə, gecələr Ayla

başını birtəhər qatıb xoşbəxt ol.

O uşaq “bir” deyir, bax, saya bilmir,

lap belə saysa da, çox saya bilmir.

Bu dünya ruhunu oxşaya bilmir

o dünya könlünə yatıb – xoşbəxt ol!

Öldüm öz-özümü razı edincə,

dirildim hissimi yazı edincə,

böyük arzuları arzu edincə

kiçik arzulara çatıb xoşbəxt ol...

Alın yazısı

Nə dərə, nə təpə, nə də ki yamac

yalın yazısını yaşaya bilməz.

O gədik, bu bələn ildırım vuran

salın yazısını yaşaya bilməz.

Yadıma sıldırım qayalar düşər,

qorxuram dağlarda uçruma düşəm.

Üzümə düşən xal – qəlbimə düşən,

xalın yazısını yaşaya bilməz.

Min ildi uzaqdan gələn o səsin

gəlib sənə çatsa, bəsindi, bəsin!

Lap istəsə belə, heç kəs heç kəsin

alın yazısını yaşaya bilməz.

Mənim balam

Yer məxrəcdi, göy sürətdi, –

aralıqda incə xətt var.

Dünyaları bir-birinə

bərk bağlayan neçə xətt var?

Uşaqlarla alimlərin

arasında bircə xətt var...

Soruşursan, “kim bədbəxtdi,

kim xoşbəxtdi”, mənim balam,

bu dünyada hərə bir cür

həm bədbəxtdi, mənim balam,

həm xoşbəxtdi, mənim balam...

Mötərizə içindədi,

aldığımız zədə belə,

vurdun, böldün, nə topladın...

vaxt belədi, vədə belə...

Bu toplananların yeri

hər an dəyişsə də belə,

hər zaman dəyişməz olan

cəm xoşbəxtdi, mənim balam,

bu dünyada hərə bir cür

həm bədbəxtdi, mənim balam,

həm xoşbəxtdi, mənim balam...

Bir gün qəbul edəcəyin

Dinin ətcə ürəyində,

səsin dilinin ucunda,

ünün ətcə ürəyində...

Quş balasıtək çırpınan

sənin ətcə ürəyində

dərd xoşbəxtdi, mənim balam,

qəm xoşbəxtdi, mənim balam,

bu dünyada hərə bir cür

həm bədbəxtdi, mənim balam,

həm xoşbəxtdi, mənim balam...

Günəş sənin gözlərindi,

kölgə sənin göz yaşındı,

nə vaxtdı kölgədə qalan

ölkə sənin göz yaşındı,

gözlərinin yaraşığı

bəlkə sənin göz yaşındı –

gözlərdə yaş, kipriklərdə

nəm xoşbəxtdi, mənim balam,

bu dünyada hərə bir cür

həm bədbəxtdi, mənim balam,

həm xoşbəxtdi, mənim balam...

Yolumuza işıq saçan

nur səsləri batırdılar,

öldürdülər İsrafili...

Sur səsləri batırdılar,

“haqq” deyib bar-bar bağıran

gur səsləri batırdılar,

bəlkə də zilə qalxmayan

bəm xoşbəxtdi, mənim balam.

Bu dünyada hərə bir cür

həm bədbəxtdi, mənim balam,

həm xoşbəxtdi, mənim balam...

Gəl tanış ol, o aranlı,

bu da dağlı xoşbəxtlikdi,

varsa ağlı bədbəxtlikdi,

yoxsa ağlı xoşbəxtlikdi...

Bütün içki şüşələri

ağzıbağlı xoşbəxtlikdi –

içib dərdini unudan

dəm, xoşbəxtdi, mənim balam,

bu dünyada hərə bir cür

həm bədbəxtdi, mənim balam,

həm xoşbəxtdi, mənim balam.

Sərkərdə ildırım şimşək

qılıncını qoymaz qına,

qayanın daş kasasını

sındırıb dağıdar xına...

Bəni-Adəm övladının

bircə anda arzusuna

yetdiyi məqam, çatdığı

dəm xoşbəxtdi, mənim balam.

Bu dünyada hərə bir cür

həm bədbəxtdi, mənim balam,

həm xoşbəxtdi, mənim balam.

Həsrətindən bezikirik,

dərdindən doyub gedirik,

cənnətə ümid eləyib,

behiştə uyub gedirik,

arxamızca gör nə qədər

arzular qoyub gedirik...

Vaxtında əlinə düşən...

çəm xoşbəxtdi, mənim balam.

Bu dünyada hərə bir cür

həm bədbəxtdi, mənim balam,

həm xoşbəxtdi, mənim balam...

Bircə arzudan ötrü...

Gecə-gündüz, bir ömür

dayanmadan elə can

atdığımız arzular

bədbəxt edirmiş bizi.

Xoşbəxt olmaqdan ötrü

halal yuxuya haram

qatdığımız arzular

bədbəxt edirmiş bizi.

Qurban gedə bilərmiş,

ömür-gün bir günaha,

sən bir günaha batdın,

gülüm, mən bir günaha.

Bircə arzudan ötrü,

bəlkə, min bir günaha

batdığımız arzular

bədbəxt edirmiş bizi.

Halal yuxuya haram

qatandan sonra bildim,

bəlkə min bir günaha

batandan sonra bildim,

neçə-neçə arzuya

çatandan sonra bildim –

çatdığımız arzular

bədbəxt edirmiş bizi.

Xoşbəxtliyə can atan

Dağ dumanı üzünə

çəkibdi yaşmaq kimi,

o dağa necə qalxım

bu dumanla, bu sislə ?

Od vurublar neçə yol

yanmışam ocaq kimi,

içim qurum bağlayıb

bu tüstüylə, bu hislə.

Yerin altı ölü şər,

yerin üstü diri şər,

ölüylə diri ancaq

yuxularda görüşər...

İki yol yoldaşım var –

biri Xeyir, biri Şər –

mən kimlə yola çıxım –

o yaxşıyla, bu pislə?!

Vurdun, böldün, düz topla...

çıxdığın mənlik deyil,

məchulsuz bərabərlik,

hesabdı, tənlik deyil...

Xoşbəxtliyə can atma,

xoşbəxtlik sənlik deyil,

xoşbəxt ola bilməzsən

bu duyğuyla, bu hislə!..

Ağacların gülüş səsi

Ləpələnir göz yaşın

gözünün sahilində,

ağla, öfkəylə ağla,

öfkə xoşbəxtliyindi.

Bəlkə də köç etmisən

haçansa bədbəxt kimi,

dünyaya gəldiyin bu

ölkə xoşbəxtliyindi.

Ruha yaxın olanlar,

gözdən uzaqlardadı,

gözdən uzaq olanlar

bəs, görəsən, hardadı?

Üzə gülən bəxt ki var –

yaşıl yarpaqlardadı –

o Dağdağan, bu Vələs,

Cökə xoşbəxtliyindi.

Birinə xoşbəxt deyib,

yüzünə bədbəxt demə,

bədbəxt olan bir kəsin

üzünə bədbəxt demə.

Arzuna çatmayanda

özünə bədbəxt demə,

çatmadığın arzular

bəlkə xoşbəxtliyindi?..

• Türkiyədə Əli Çağlanın kitabı çap olundu
• Azərbaycanlı alim beynəlxalq konfransda Qulu Ağsəsin şeirlərindən bəhs edib
• "Yalnız kurt"un aktrisası yeni serialda