Kulis.az Aqşin Yeniseyin “İnsan göz yaşı tökən heyvandır” silsiləsindən yazdığı yeni şeirləri təqdim edir.

Giriş

Heyvanlara bənzəyir xəyallarım – bir çoxu qəfəsdə.

Ümidsizliyimin ağırlığından anlayıram

Fil olanlarının içimdə öldüyünü.

Canavar olanları hey üzüyenişə qaçır başımda

Ürəyimin arxasınca...

Delfin olanları həmişə həyatda ölür,

Yəni taleyimin sahilinə ataraq özlərini.

Tısbağa

Peşman deyiləm, gəmiyə gecikdim, amma üzməyi öyrəndim

Qaçış sizi xilas etmədi, baxın, yenə eyni dünyadayıq.

Tufan yoxdu, yoxdu su,

amma hamınızın yuxusuna girir boğulmaq qorxusu.

Qaçış sizi xilas etmədi...

Qalsaydınız bədəninizin ən gözəl yuva olduğunu anlayardınız

Yağışda özümə çətir oldum mən

Günəşdə dam oldum, öz kölgəmə çəkildim

Mən zamanın ətini sümüyündən ayırdım.

Susun, siz də görəcəksiniz bağırtıdan başqa bir şey olmadığınızı

Mən əbədiləşmək arzusu yarımçıq qalmış daşam.

Seyr edirəm, göldə gülüşən çılpaq ulduzların sükutunu....

Zürafə

Hardan bildiniz adımın zürafə olduğunu?

Yoxsa siz də hiss etdiniz

Boyumun uzunluğunda yorulduğumu?

Heç düşündünüzmü nə qədər çətindir

başı ilə ürəyi arasında ilişib qalmaq

Göy üzündə?

Tanrını aşağıda, qorxunu yuxarıda duymaq?

Və anlaya bilməmək aşağıların əlçatmazlığını.

Doğrusu, sizə də acıyıram bəzən.

Hardan biləsiniz ki,

Bir gün ölümü anlamayan bir uşaq kimi

Düşüb öləcəyəm bu hündürlükdən...

Qırxayaq

Ateistəm, əvət, süründüyüm üçün ateistəm!

Həm də qırx ayaqla süründüyüm üçün!

Babam Qüdsdə doğuldu

- tanrıların hava limanında.

Məbədlərdə yaşadı,

Yerə düşməzdi sürünə-sürünə qalxdığı minarələrdən

Babamı inkar edirəm

Nifrət edirəm sürünə-sürünə ucalanlara

Qisas hissini onlar kəşf ediblər!

Halına da acıyıram hərdən.

Qırx ayağı vardı, həmişə yuxarıdan aşağı baxardı

amma bir gün özünü öldürmək üçün

Zəhəri borc aldı

Ayaqsız bir sürüngəndən...

At

Vücudumda xəyanət genləri aşkarlandı

amma nə anam, nə atam öylə birisi deyildi.

Anam hey balaca otların üzündən öpər,

Atam “kişnəyəndə and içir at” deyirdi.

Görən, kimdən keçdi mənə

bu sevgi köçəriliyi?

Yoxsa başqasının cocuğuylamı dəyişik düşdüm,

İlxıların tufanında.

Bəlkə, ondadır əzablarımı heç tanımadığım?

İnancım hey duşməndır azadlığıma!

Bəlkə, mən bu, deyiləm!

Bəlkə, özümü görsəm tanıyaram uzaqdan

Alnımdakı hüznlü qaşqadan.

Bəlkə, dördnala çapıb bağrıma basaram ağlamsınaraq.

Bəlkə də, uzaqdan baxıb-baxıb

Yaşamağa davam edərəm

Yenə hər zamankı başqası olaraq...

• "Belə mətnləri yazmaq sənətkarlıq tələb edir" - Hekayə müzakirəsi
• Telman Adıgözəlov kimdir?
• Azərbaycanlı iştirakçı ilk üçlükdə