Əllərim sənin olsun

Ədəbi tənqid

Ana səhifə
Ədəbi tənqid

Əllərim sənin olsun - ŞEİRLƏR

Əllərim sənin olsun - <span style="color:red;">ŞEİRLƏR

22 yanvar 2016

18:00

Kulis şairə Xuraman Hüseynzadənin yeni şeirlərini təqdim edir.

Ağ sap

İlk dəfə

qara köynəyinin düyməsinin

ağ sapla tikilməyindən bildim

evinin

qadın əllərindən ötrü darıxdığını...

sonra mənə hədiyyə etdiyin kitabların tozu

və

saralmış vərəqlərdəki tənhalıq qoxusu

anlatdı həyatını...

ürəyim sənindi

bilirəm

saçlarım

gözlərim

ruhum...

amma daha çox əllərim sənin olsun istəyirəm...

saçını tumarlayar

üstünü örtər yatarkən

xörək hazırlayar

süfrə bəzəyər sənə

əllərim

bir də

qara köynəyinə

qara,

ağ köynəyinə ağ sapla tikər düymələri...

Rabiyə

Sudanın əl içi boyda qəsəbəsində

doğulmusan Rabiyə

dərdin dünya boyda...

yaşın 14 olar bəlkə də

hər gecə yuxuna

çörək, süd, yumurta girir

bir də isti çörəyin qoxusu...

hər gecə yatağa ac girən birisi

başqa nə görə bilər yuxusunda

qara gözlərindən süzülən yaşlarla

üzünün kiri getmir

min-min dərdin var Rabiyə

qoşulub sel olan göz yaşlarına

minindən biri getmir.

atan acından öldü

anan dərddən havalandı

qardaşını iş istəyir deyə güllələdilər

eviniz yandı

sən sağ qaldın dünyanın üzünə tüpürməkçün...

qonşumuz Xeyransadan

soruşdum səni

həmən qızı görsən tanıyarsanmı - dedim

nişanələrini saydım

əlləri, dizləri yaralı

səsi qəhərə məğlub

dodaqlarına gülüşü

yasaqlamış dərd-qəm...

Mən o şəhərə getmirəm – dedi -

Dubaya gedirəm.

Nə sən, nə vətən...

nə sən keçirsən ağlımdan

nə də vətən bu aralar...

qonşuda körpə ağlayır

nə dil qanır, nə də ağız -

Allah bilir, nə dərdi var

iki dilənçi gördüm bayaq

biri susaraq dilənirdi

o biri yalvararaq

20 qəpiklə pozdum sükutu:

“Allah səni xoşbəxt eləsin!”

bulvarda

bircə hava alanda

əlimin cibimə ehtiyacı olmur

dəniz dalğalanır

aylıq maaşımızı hesablayıram

kredit borclarımızı

ödəyəndən sonra

bəs edəcəkmi bir ay dolanmağa

hava hikkəsindən qaralır...

yolpulu qalxır deyirlər

bir dilim çörək az yeyək

bir çimdik duz az işlədək

günümüz yollarda keçir

yamandıqca sırtılan yollar

yenə cibimizi sağır

yenə qanımızı içir

addımlarım

daş kimi düşür

asfaltın üstünə

evə dönürəm ağır-ağır

nə sən keçirsən ağlımdan

nə də vətən...

Ehtiras

pəncərəm günah iş görür

külək gəlir otağıma

tumarlayır jalüzləri

heç belə görməmişdim mən

ehtiraslı gecələri

üzüyola gündüzləri

sevgi yatır pəncərəmdə -

gecə düşəndə yumulur

güllərin ləçək gözləri

açır günəş düyməsini -

göyün yaxasında qalır

buludların əl izləri...

Təkliyin qonağı

qaçıb bu boz şəhərdən

atıb soyuq küçəni...

yazırsan yenə təklik

qonaq çağırıb səni

görən olmayıb yenə -

hansı yolla getmisən

hansı ürəkdən keçib

hansı gözdən itmisən

orda yola verirsən

zamanı - ayı, ili

yenə də tənha qalıb

gözlərinin sahili

yediyin öz içindi

içdiyin də göz yaşın

yazırsan ki göyərir

öz içində baş daşın

bir də içki, siqaret -

təkliyin süfrəsi bol...

təklik udacaq səni

deyəmmirəm: yaxşı yol!

oralar elə uzaq -

yazanda yaz bunu da

kaş nə vaxtsa təkliyin

özü sənu unuda...

Əllərin

hər dəfə
əllərin toxunduqca yanaqlarıma
sildikcə göz yaşımı
utandım onlara əzab verməkdən

təbəssümün düşməni kədər imiş -
gündüzdən qorxan yarasa kimi gizlənər o
gülümsəsən
günəş doğsa qəlbində...

gülə bilsən
silahın qəhqəhələr olsa
əliyalın düşmən kimi geri çəkilər
kədər

gülüşüm gözlərimə qayıtdı
qaranquş öz yuvasına qayıdan kimi
əllərin unutsun göz yaşımı
sərçələr qaranquş yuvasını unudan kimi...