Kulis.Az Bəxtiyar Əlirzayevin yeni şeirlərini təqdim edir

Duz adam

(Qüzeydə asılanlara)

Hər dəfə quruyan gölə baxdıqca

gözləri bir az da çuxuruna çəkilirdi...

üzündəki acılar çilik-çilik olub

içinə tökülürdü...

Əlini belinə qoyub

uzaqlara baxa bilmirdi daha.

Göylər hasar, yerlər hasar,

duaları yetişmirdi Allaha...

Quruyan gölə baxdıqca,

duz dolurdu gözlərinə, duz.

Göyqurşağını görə bilmirdi

rəngsizlik iliyə işləyirdi, iliyə...

Bir gün dözmədi,

Hayqırdı, bağırdı...

“Hər yer ağarır, kor olmaq istəyirəm!” - deyə.

Həmin gecə gəlib apardılar duz adamı

çardağında qaranquş yuvaları

dağıdılmayan evindən.

Və bir gün...

sərçələrin belə

civildəşməyə gücü çatmayan bir gündə

ömrünün su çağında

asdılar duz adamı...

Evinin çardağında

heç vaxt dağıdılmayacaq

qaranquş yuvası qaldı...

***

Gözəllərdən sorma məni,

üzümü heç görmədilər.

Ağacların kölgəsində yalqız-yalqız

quyruq qısıb, gözün döyən

köpəklərə de adımı,

tanıyarlar...

ulartımı

çox dinlədilər...

Əllərimdən tutma belə

əllərim at ayağıdı

qabar-qabar...

ürəyimə yaxın gəlmə

qırmızı cəllad otağıdı

cadar-cadar...

İşıqlı yerlərdə işığım yoxdu

səhərlərə ümidim...

Qara qınaq topuyam mən,

oynamağa həvəslənmə!

Hamı kimi bir gün sən də

qınama ki, demədim.

***

Xəbər tutdunmu, sevdiciyim?

Bizim o parkı sökdülər...

Əvvəl Afrikadan gələn

qəribə ağaclar əkmişdilər...

Sonra əlli kişi yığışıb oraya

işıqsız dirəklər əkdilər...

O saatlarla baxdığımız

qarışqa yuvası vardı ha...

üstündən asfalt çəkdilər...

Eh, sevdiciyim, eh...

Sarı-sarı güllər dikdilər oraya...

bitməyə macal tapmayan güllər...

Qara-qara ayaqlar tapdayıb keçsin deyə...

Eh, sevdiciyim, xəbər tutdunmu?

İlk dəfə əlindən tutduğum o park vardı ha...

- "Veteran parkı"

İndi yoxdu...

• Yazıçı Vüqar Tapdıqlı vəfat etdi
• Hacı Bektaş Vəlinin əlyazma kolleksiyası rəqəmsallaşdırılıb
• Türkiyənin Azərbaycandakı səfiri APA Media Qrupda