Səhər işə gələndə bu yazımın ilk cümlələrini yazırdım.
Qarşıma bir rus qadını çıxdı, yol dar idi.
Pilləkənlərin üstünə çıxıb ona yol verdim, qadın dar yolu keçib getdi.
Nə düşündüsə, bir neçə addım sonra arxaya dönüb dedi:
“Neçə ildir ilk dəfə görürəm ki, bir bakılı yol verir mənə”.
Beynimdəki yazını oxumuşdu sanki.
Metroda Vahid Qazının Ağdam haqda olan “Ruhlar şəhəri”ni oxuyurdum.
Azərbaycanın şəhərlərini çox sevirəm.
Bir də kəndlərini.
Rayon mərkəzləri yad gəlir mənə.
Bir zamanlar Ağdam deyə bir şəhər varmış.
Orda uşaqlar yaşayırmış, hokkeyçi Xarlamovu tanıyan, “Futbol və xokkey” oxuyan.
Bethoveni dinləyən, futbol oynayan uşaqlar vardı.
İndi nə var?
Xarabalıqlar, ruhlar şəhəri...
Yuxularda görülən bir şəhər...
Demək, şəhərimiz çox imiş.
Doğulduğum şəhər də mən uşaq olanda bu cür şəhər idi.
Ağdam kimi işğal olunmadı, amma cəhalət, nadanlıq işğal etdi onu.
Mən hibrid ziyalılar kimi rus, erməni, yəhudi xiffəti çəkmirəm.
Sadəcə, bir şəhər istəyirəm.
Uşaqların futbol oynadığı, hokkeyə baxdığı, basketboldan danışdığı, kitabxanadan kitab aldığı, skripka çaldıqları bir şəhər...
Məgər bu çoxdur?
Bizi Telegram-da izləyin
t.me/kulis_az
Bizi Instagram-da izləyin
Bizi TikTok-da izləyin
Bizi Facebook-da izləyin
Bizi X-da izləyin
Oxşar xəbərlər
Onların yeganə vəzifəsi cümlə düzəltməkdir? - Azərbaycanda bədii redaktor problemi
15:00
14 noyabr 2025
"Mən onun mətnləri ilə nəfəs alıram..." - Həmkarlarının Saday Budaqlı barədə fikirləri
17:24
13 noyabr 2025
Azərbaycan nəsrini sanbala mindirən yazıçı - Saday Budaqlının sehirli qalmasının səbəbi nədir?
12:10
13 noyabr 2025
"Dramı yaşayırlar, faciəyə isə layiq olurlar..." - Rolan Barta görə teatr bizə nəyi öyrədir?
10:52
12 noyabr 2025
"O, şərin ən kəskin vəkilidir" - Dostoyevski niyə meşşanlardan yazırdı?
12:00
11 noyabr 2025
İkimiz də sevgimizin kölgəsindəyik... - Günün mahnısı
12:00
7 noyabr 2025
