Kulis.az Əlif Cahangirin şeirlərini təqdim edir.

Zaman axınının buz kimi donmağını,

Nəfsimin iradəmə qalxıb yer verəcəyi günü gözləyirəm.

Od üstündə qaynamış isti suya bənzəyən şəhvətimi kimsəsiz bir otağa kilidləmək,

Qocalıb əldən düşmüş səbrimin məzarını qazmaq istəyirəm.

Uşaqlığımın əlindən tutub parklarda gəzintiyə aparmaq,

Özümü ruhuma uyğun tərbiyəylə böyütmək istəyirəm.

Kaprizlərimi,

Vitrindəki oyuncaqlardan ötrü ağlamağımı görmək,

Qazandakı ən böyük ətin, mənim olmasını istəyirəm.

Ondan ötrü ağlamaq,

Anamdan küsmək,

Stolda əyləşməmək,

Oğrun-oğrun kiminsə mənim küskünlüyümü, könlümü alacağın gözləyirəm.

Anamın hərdən gözaltı baxışlarını,

Boğazında ilişib qalan tikələri...

Udqunduğunu, hıçqırıqlarını eşitmək,

Uşaqlığımın kimə aid olduğunu bilmək istəyirəm.

* * *

Bir gün hər şeyimi qoyub otaqda

Qapını örtəcəm, çıxıb gedəcəm.

Cırıb pərdələri pəncərələrdən,

O ki var, ürəkdən gülüb gedəcəm.

Götürüb bir qutu siqaretimi

Bir dənə yandırıb çəkib gedəcəm.

Qapının ağzında zəncir boynuna

Asılmış iti də qoyub gedəcəm

Qoy hürsün arxamca

Küssün, incisin.

Lap alaqapını çırpıb gedəcəm.

Çırpacam nə ki var, gücüm-qüvvətim.

Çiynimə atdığım qara pencəyin

Tozunu çırpacam, geyib gedəcəm.

Bir cığır açacam həyat yolumda

Başımı götürüb lap uzaqlara

Gedəcəm insanlar olmayan yerə

Yalanlar, böhtanlar olmayan yerə

Yeni bir həyata köçüb gedəcəm.

Siləcəm keçmişdən mötərizələri

Yazacam bir insan həyat yolunu

Keçmişə bir nöqtə qoyub gedəcəm.

Mikayıl Müşviqə nəzirə

Yenə o dərs olaydı.

Yenə birinci sinif.

Tutaydım ya atamın

Ya anamın əlindən.

Gedəydim o məktəbə.

Uşaqlıq çağlarını

qaytaraydım geriyə.

Hər gün bir yeni hərf.

Hər gün bir yeni sima.

Danışaydıq, güləydik.

Uşaqlarla əl-ələ

Tutub evə gələydik.

Narın yağış yağaydı.

İslanardıq yağışın

damlaları altında.

İlin ən gözəl fəsli

Yazın oğlan çağında.

Arzuya bax, İlahi!

Həyat qısa, ömür az.

Zaman bizi gözləmir.

İnsanlar böyüdükcə

Uşaqlaşmaq istəyir.

Yenə o dərs olaydı,

Yenə o soyuq otaq.

Qəlbimizdə bir həvəs.

Saatlar getmir əbəs.

Baxışlar daha məsum.

Ruhumuz daha incə.

Hər uşaq ayrılıqda

Təzə açmış bir qönçə.

Arzular daha təmiz,

İstəklər daha safdı.

Bu yaz, bir başqa yazdı.

Ata ana qayğısı

məktəbdə daha azdı.

Darıxaydım evimizin

İsti havası üçün.

Anamın bişirdiyi

yarpaq dolması üçün.

Yenə o zəng çalaydı.

On bir illik bu yolun

sonunda zəngin səsi

Qəlbimizi yaraydı.

Gözlərimiz həsrətlə

Otaqlara baxaydı.

Partaların üstündən

üstəgəllər pozular,

Yeni adlar gələydi.

Hər nəyimiz vardısa,

Birincilər alaydı.

Qısqanardıq bir anlıq.

Barışardıq o anda.

Çünki bu bir reallıq.

Yenə müəllimələr

Kövrəlib sızlayaydı.

Qapıda boynubükük

Əlində süpürgəsi.

Xala da ağlayaydı.

Süpürgəni yamanca

bərk-bərk qucaqlayaydı.

Yenə o dərs olaydı.

Yenə sevdiyim o qız.

Hər gün gördüyüm o qız.

11 ildə bir dəfə

Əlindən tutmadığım.

Qəlbimi açmadığım.

Səsi belə gələndə

Qızarıb utandığım.

Heç olmasa bir onun

Üzünü görmək üçün,

Yenə o dərs olaydı.

* * *

İnsan yaranandan bəri hey,

dava dalaşdı,

yenə vaxt ötdü,

zaman keçdi,

bu işlər də baxırsan ki, elə

həddini aşdı.

İnanırsan, güvənirsən,

elə hey, çox düşünürsən

və görürsən ki,

ürəkdən ona qardaş dediyin,

çox inanıb qəlbinə

sirdaş dediyin,

üzünə olur ağ,

Bu işin bir tərəfi,

indi də gəl bir balaca

qurdalayaq hər tərəfi.

Qazanıb şöhrəti, amma

itiriblər şərəfi.

Kimə lazımdı

bu gün vicdanı-əxlaq?!

Günü-gündən cəmiyyətdə

çoxalır nakişi yaltaq ki,

gedirsən bazara,

satıcı dəyər-dəyməzinə

nisyə verir yağ,

biri bozbaş, biri quymaq

yeyir, amma bu adam

bilməyir doymaq.

boyu hündür, özü alçaq.

Danışım mən sizə indi

ölüsün basdıranından,

dirisin tutduranından,

anasın satdıranından,

çatıb həşdat yaşına

Banqladeşdə üzünü

dartdıranından,

yalanın çatdıranınnan,

kişi cinsinnən olub

gündə qaşın aldıranından,

nə bilim day belə

məclis aparıb,

sora da beş, üç qoparandan, gətirəndən, aparandan,

bir işə girmək üçün ,

üzünə 50 min oxuyandan ki,

sora da torbasını

tikmədən öncə toxuyannan.

A qədeş... incimə mənnən,

hələ mən danışmıram

milləti yıxmış,

günü-günnən bahalaşmış,

zaman ötdükcə yoluxmuş,

QURANın da qadağa

qoyduğu bir andıra qalmış

bu sələmnən

yaxa qurtarmaq üçün

neyləyəsən bəs?!

Girəsən banklara bir-bir,

açasan qunbaranı,

partladasan pulxananı.

Görüb örnək gətirirlər

bizə Avropanı,

Vallah xalam oğlu,

nə deyim mən..?

Belə dövran yaranıbdır

ta əzəldən,

yaşadıqca görüb izhar

elədim fikri qəzəldən,

Atalar yaxşı deyibdir,

küsər hər bir kəs

özü umduğu yerdən.

Balalar siz qoruyun,

qoymayın insanlığınız,

vicdanınız getməsin əldən!!!

• Bir kitabın qonorarı ilə maşın alan yazıçı - Ona niyə fəxri ad vermədilər?
• Brus Li zərbəsi - Qafar Rüstəmovun hekayəsi
• "Şkafdakı hindli” romanının müəllifi vəfat etdi