Bilmirəm bunu necə edirik, necə bacarırıq, amma hər hadisədən mübahisə etməyə, biri-birimizi qınamağa bir mövzu tapırıq.
İndi də adamlar yeni bir mövzunu qızğın şəkildə müzakirə edirlər:
- Yeni ili qeyd edək, yoxsa etməyək?
Hərdən mənə elə gəlir ki, insanların bu cür “müzakirələr”i bikarçılığın fəsadlarıdır. Yoxsa bir adamı niyə başqa bir adamın evində yolka bəzəyib bayram qeyd etməsi narahat etsin ki?
Bunu şəhidlərin ruhuna qarşı hörmətsizlik olduğunu deyənlər var.
Belədirmi, doğrudan?
Müharibə boyu və müharibədən sonra cəbhədən əsgərlərimizdən çoxlu videolar gəldi. Bu videoların əksəriyyəti şən, gülməli, pozitivdir. Əsgərlərimiz əylənirlər, oynayırlar, oxuyurlar.
Qartopu oynayanlar, aktyorluq bacarıqlarını göstərib kiçik səhnəciklər quranlar, mahnı oxuyan, hansısa musiqi alətində ifa edənlər və Şuşada ilk yolkanı bəzəyənlər...
Sizcə, biz onlar qədər kədərli ola bilərik? Onlar cəbhə yoldaşlarını itiriblər. Birlikdə çiyin-çiyinə verib vuruşduqları dostlarını itiriblər. Əsgər yoldaşları onların gözləri qarşısında ölüb.
Bəlkə düşünürsünüz ki, onlar şəhid olmuş əsgər yoldaşlarının ruhuna hörmət etmir? Yoxsa, siz onlardan daha çox hörmət edirsiniz şəhidlərin ruhuna? Əlbəttə, belə ola bilməz.
Biz qələbə qazanmışıq. O əsgərlərimiz niyə şəhid olub? Bunu heç düşünmüsünüz? Onlar şəhid olublar ki, biz daha ürəkdən sevinə bilək, bayramlarımızı daha yaxşı qeyd edək.
Bir də bayram keçirməyin əleyhdarları deyirlər ki, şəhidlərin evlərində uşaqlar var, onlar bayram keçirə bilməyəcək, onlardan ayıbdır.
Niyə?
Olmazmı elə bayramı şəhidlərimizin övladları ilə birlikdə qeyd edək? Vicdanımız rahat olsun deyə yox, bunu ürəkdən, istəyərək edək. Şəhid və qazi ailələrini ziyarət edək. Uşaqlar üçün hədiyyələr alaq, onlarla birgə vaxt keçirək, oyunlar oynayaq.
Həm uşaqları sevindirmiş olarıq, həm də şəhidlərin ruhu şad olar.
Əlbəttə təmtəraq baxımından qətiyyən ifrata varmaq olmaz.
Amma gəlin 2020-ci ili sevinclə yola salaq.
Çünki bu ilin sonunda “İnşallah gələn ili Şuşada qarşılayaq” kimi şablon sözlər deməyəcəyik.
