Kulis.az Rəbiqə Nazimızının “Məktublar” silsiləsindən ” “Səkkizinci - zoğalı məktub” yazısını təqdim edir.
Yəqin, sənə elə əvvəl (yəni birinci məktubu) burdan başlamalıydım. Zoğaldan, zoğalıdan. Ya şərabdan, şərabıdan. Bilirəm, “şərabı” sözü yoxdur, amma düzəldək də. Belə də ki, biz nə düzəltmirik? Yox yerdən özümüzə, məsələn, sevgi, məsələn, xoşbəxtlik, məsələn, sevinc...
Onu deyirdim axı. Zoğalı qəribə rəngdir. Burada soyuq da var, isti də, ağrı da var, ümid də, ehtiras da, sevgi də. Şübhəsiz, soyuqdəymə də var. Ən gözəl xəyallarım həmişə qızdırmalı vaxtlarımda yaranıb. Ən sevincli anlarımda qızdırmalı kimi sayıqlamışam. Ən ağrılı vaxtlarımda da titrəmişəm, soyuqdan, şaxtadan, sazaqdan. Nifrətdən də olub, olub. Az olub, amma olub. Xatırlaya bilməsəm də...
Xatırlamaqdan söz düşmüşkən, hər dəfə səninlə görüşməyimizi, danışmağımızı və ayrılmağımızı yaddaşıma saniyə-saniyə həkk eləmək istəyirəm. Proqramlaşdırma aparıram. Beynimdə vərdiş yaratmağı bacaran adamlardanam. Bir dəfə bir səhvi etdimmi, onu təkrarlamaq istəməməyim kifayət edir. Səninlə alınmır. Yadımda qalmır. Həyəcan imkan vermir. Xatırlamaq istəyirəm, üzünün dərisi hamardımı, coddumu, istisənmi, soyuqsanmı... Heç nə yadımda qalmır. Səni çox tez unuduram, deyəsən. Elə bu unutqanlıqdı hər dəfə çəkib sənə gətirən məni. Bir dəfə həyəcanımı söndürüb, ağılla yaxınlaşa bilsəm, əminəm, hər şeyi saniyə-saniyə xatırlayacağam. Sonra əlli iki şeir yazacam (bu arada, deyəsən, yazdıqlarım otuza çatır), yüz əlli beş məktub. Mən sənə yazmaq yox, oxumaq istərdim, səni oxumaq, səndən oxumaq, lənət şeytana, oxumaq da yox, pıçıldamaq. Zatən mənim yazı tonum pıçıltıdan o yana keçmir. Mətndə qışqırmağı sevmirəm. Ya da səsim çatmır, bilmirəm...
Bu gün ən sevdiyim o mahnını gördüm yuxuda. Sevindim. Elə bildim, sən göndərmisən. O mahnının notlarına toxundum, oxşadım, sığalladım. Qeyri-adi hiss idi. Qeyri-adi rənglər idi. Onların hamısını bir-bir məktublara köçürəcəyəm, söz. Vaxt çatsa. Həvəs olsa...
Həvəs olsa, bir də, bu il ilk dəfə mürəbbə bişirəcəyəm. Həyətimizdəki zoğal ağacı artıq tumurcuqlayıb. Qoy gələn qış zoğalı fonda keçsin. Əlbəttə, sənin köynəyinin fonunda, turşməzə adam, şərab adam.
Səni əzbərləyənədək.
Hələlik.
